Όλα στη θέση τους!

Όλα ήταν στη θέση τους

Οι πεινασμένοι στην Αφρική. Οι ειδικοί στην τηλεόραση. Οι κακοί στη
φυλακή. Οι αναρχικοί στα Εξάρχεια. Αυτοί που αποφασίζουν στη Βουλή. Τα
λεφτά μας στα δάνεια. Η αστυνομία στην επόμενη γωνία. Τα σπίτια μας
στις τράπεζες. Οι εχθροί μας στην Τουρκία και τη Μακεδονία. Τα πάρκινγκ
μας στα πάρκα. Η ψυχαγωγία μας στα bar. Τα παιδιά μας στο σχολείο. Οι φίλοι μας στο
Facebook. Η τέχνη στα μουσεία. Οι επιθυμίες μας στις διαφημίσεις. Τα
δέντρα μας Χριστούγεννα στο Σύνταγμα. Η ομορφιά στα κέντρα
αδυνατίσματος. O έρωτας στις 14 Φλεβάρη. Εμείς στους τέσσερεις τοίχους.

ΠΕΙΘΑΡΧΙΑ ΤΕΛΟΣ

ΖΩΗ ΜΑΓΙΚΗ

Η αστυνομία στην Αφρική. Οι πεινασμένοι στις τράπεζες. Οι αναρχικοί
στη Βουλή. Τα Εξάρχεια στην καρδιά μας. Οι κακοί στα κέντρα
αδυνατίσματος. Οι φίλοι πλάι μας. Τα bar στις φυλακές. Αυτοί που
αποφασίζουν στο σχολείο.Τα λεφτά μας στα πάρκα. Τα πάρκα στα
πάρκινγκ τους. Οι εχθροί μας στο facebook. Οι ειδικοί στα σπίτια τους.
Η τηλεόραση στα σκουπίδια. Η ψυχαγωγία στα σχολεία. Η τέχνη παντού.
Οι διαφημίσεις στα μουσεία. Τα παιδιά μέσα μας.Τα μπαλέτα στους
δρόμους. Ο έρωτας στην επόμενη γωνία. Τα σπίτια στα δέντρα. Τα
δέντρα στους δρόμους. Η ομορφιά στους δρόμους . Οι επιθυμίες μας στους δρόμους.

Εμείς;

Στους τέσσερεις τοίχους;


μου ήρθε αυτές τις μέρες με email και νομίζω κάτι έχει να πει...

Love's ugly little twins

Despair and Deception, Love's ugly little twins
Came a-knocking on my door, I let them in
Darling, you're the punishment for all of my former sins

I let love in

The door it opened just a crack, but Love was shrewed and bold
My life flashed before my eyes, it was a horror to behold
A life-sentence sweeping confetti from the floor of a concrete hole

I let love in

Well I've been bound and gagged and I've been terrorized
And I've been castrated and I've been lobotomized
But never has my tormenter come in such a cunning disguise

I let love in

O Lord, tell me what I done
Please don't leave me here alone
Where are my friends?
My friends are gone

O Lord, tell me what I done
Please don't leave me here alone
Where are my friends?
My friends are gone

I let love in

So if you're sitting all alone and hear a-knocking at you door
and the air is full of promises, well buddy, you've been warned
Far worse to be Love's lover than the lover that Love has scorned


I let love in...

Πόσες παγίδες κρύβουν οι αγάπες?

Όποιος μπορεί να απαντήσει μάλλον δεν έχει αγαπήσει...

Όταν χαράζει, ο πρώτος στεναγμός
βγαίνει απ' τα πιο σφιγμένα χείλη.
Σαν πεταλούδα στην κάμαρη πετά
ψάχνοντας άνοιγμα να φύγει.

Αν είσαι μόνος, αν είσαι αδύναμος
η χαραυγή θα σε ξεκάνει.
Έχει το μύρο, έχει τη σιγαλιά,
κι έχει τον ήλιο τον αλάνη.

Καινούρια μέρα, καινούριος ποταμός
στις εκβολές του θα προσφέρει
όσα χαθήκαν, όσα ξεχάστηκαν
κι όσα γι' αυτά κανείς δεν ξέρει.

Πίσω απ' τους λόφους, πίσω απ' τα βλέφαρα
υπάρχει τόπος και για σένα.
Χωρίς Βαστίλη, χωρίς ανάθεμα,
χωρίς τα χείλη τα σφιγμένα.

θαν. Παπακωνσταντίνου



Βρέχει έξω. Μάλλον βρέχει και πιο μέσα από το απλό «έξω»…
Μια κρύα μπύρα, λίγη μουσική και ένα – δυο χάρτες ανοιχτοί μπας και βρω να ξεφύγω από σένα και το χθεσινό πρόσωπό σου.
Πόσες φορές σε ρώτησα αν ακούς? Πόσες φορές σε ρώτησα αν βλέπεις?? Αν μπορείς να δεις το παντοτινό άπειρο..?

…βρέχει …δυο χρόνια τώρα

Ποιά η διαφορά του απείρου από το μηδέν...?

...και τα δύο ένα τίποτα είναι..

οι καταστάσεις επαναλαμβάνονται,
...τα πρόσωπα αλλάζουν!

Οι στιγμές όμως δεν ξεχνιούνται ποτέ!!!

ένστολη τρομοκρατία

...διαμαρτυρήθηκε στους μπάτσους όταν τους είδε να κακοποιούν μια κοπέλα - διαδηλώτρια και τον κυνηγησαν, τον έπιασαν και του φόρτωσαν ένα σακίδιο με μολότωφ. Το Σάββατο στην πορεία της Θεσσαλονίκης. Για κακή τύχη τους τύχη όμως κάποιος τους τραβούσε βίντεο και στο δικαστήριο το παλλικάρι αφέθηκε ελεύθερο. Εγείρονται μια σειρά ερωτημάτων:

- το δικαστήριο το ίδιο που αθώωσε τον 23χρονο όταν τα είδε αυτά, γιατί δεν κινήθηκε αυταπαγγέλτως εναντίων των μπάτσων αυτών?

- με ποιανού εντολές το έκαναν αυτό οι μπάτσοι??

- πόσο έγκυρες και νόμιμες μπορεί να είναι οι υπόλοιπες "συλλήψεις" που πραγματοποιήθηκαν με απόδωση παρόμοιων κατηγοριών?

είναι να αναρωτιέται κανείς αν η χούντα τελείωσε το '73 ή συνεχίζεται ακόμα, σε πολύ χειρότερη μορφή. Τακτικές της επταετίας εκδηλώνονται σε όλο τους το μεγαλείο από ένστολους που θεωρούν ότι απλά "κάνουν τη δουλειά τους". Αυτό το άκουσα τελευταία όταν τυχαία βρεθηκα στην ίδια παρέα με έναν ζητά. Εμετικές υπάρξεις που παρασιτούν εις βάρος της κοινωνίας από την οποία πληρώνονται!!

Παρόμοιο περιστατικό εξελίχθηκε μπροστά στα μάτια μιας φίλης μου χωρίς να γνωρίζω την εξέλιξη αυτού του περιστατικού. Αποδεικνύεται δηλαδή ότι είναι ΠΑΓΙΑ τακτική των μέσων καταστολής η ανεξέλεγκτη αυθαιρεσία εις βάρος όσων λένε τα πράγματα με το όνομά τους. Στο πλευρό αυτής της ένστολης τρομοκρατίας είναι τα μεγαλύτερα Μέσα Μαζικής Εξημέρωσης με κάθε λογής αποβράσματα τύπου πρετεντέρη, καμπουράκιδων ή οικονομέων να βλέπουν το δέντρο αντί του δάσους και να δίνουν μικρόφωνο στον έλληνα εγγονό του αδόλφου τον Καρατζαφύρερ.
Στο μυαλό μου τριγυρνά πολύ τελευταία το τι θα κάνω στο εξής αν χρειαστεί να συνυπάρξω σε μια παρέα με έναν μπάτσο? Δεν είμαι υπέρ του τσουβαλιάσματος, αλλά επίσης δεν είμαι και υπέρ του να συμμετέχω κάπου όπου δεν έχουν βάση και λόγο οι αρχές μου. Θεωρώ ότι όποιος μπάτσος δε συμφωνεί με τις τακτικές που εφαρμόζει η αστυνομία με τόσο απάνθρωπο τρόπο σε τόσο μεγάλο αριθμό απλού κόσμου, θα πρέπει να μαζέψει τα μπογαλάκια του και να κάνει κάτι άλλο για να βγάζει το ψωμί του. Γιατί αυτό το ψωμί που τρώει τώρα είναι ματωμένο με αίμα αθώων!!!

Πρέπει επιτέλους οι νοικοκυραίοι να βγουν από το λήθαργο τους και δουν τι γίνεται!!!

Ας πάψουν επιτέλους να κατηγορούν τα νέα παιδιά που βγαίνουν στο δρόμο. Το μέλλον τους διεκδικούν. Αυτό που οι ίδιοι 50άρηδες σήμερα τους το κατέστρεψαν με τη λογική του βολέματος!!!

Στα σταυροδρόμια της σκέψης

Είναι αυτές οι γαμημένες στιγμές που καλείσαι να αποφασίσεις με ποιους θα πας και ποιους θα αφήσεις. Η απόφαση?? Αναλόγως το πλαίσιο μέσα στο οποίο θα αποφασίσεις είναι εύκολη ή δύσκολη. Δύσκολη είναι όταν εκτός από τις αρχές που έχεις θέσει ως άνθρωπος, ως ύπαρξη που πορεύεται σε αυτήν την κοινωνία συνυπολογίζεις και κάποιες ανέσεις, κάποια βολέματα ή κάποιες αναστολές. Επίσης όταν η αμάθεια ή ακόμα χειρότερα, η ημιμάθεια σου καθοδηγεί τις πράξεις σου, συνεπικουρούμενη από την υποσυνείδητη παραίτησή σου από τη δική σου ζωή.
Τίποτα δε μας χαρίζεται και όταν αυτό συμβαίνει πρέπει να κοιτάς πίσω από το χέρι που στο προσφέρει…
Από την άλλη, η απόφαση μπορεί να είναι εύκολη όταν το μόνο στο οποίο υπακούς είναι οι αρχές σου. Αρχές που βασίζονται όμως σε γνώση, εμπειρίες και ηθική. Η ηθική πολλές φορές μπορεί βέβαια να καταστρατηγήσει αυτό που έχει να επικρατήσει ως «ηθικό» από πολλούς. Σε αυτήν τη δεύτερη περίπτωση, το μόνο που έχεις να κάνεις είναι ακούσεις τις βαθύτερες σκέψεις σου.

Ο παραπάνω πρόλογος που ίσως θα έπρεπε να τον θέσω ως επίλογο έρχεται να περιγράψει συναισθήματα που γεννήθηκαν και πάλι αυτές τις μέρες ζώντας διάφορες παράταιρες καταστάσεις.

ο σοφός!!

.




Λένε ότι σοφός δεν είναι αυτός που

μαθαίνει από τα λάθη του, αλλά

αυτός που μαθαίνει από τα λάθη των άλλων!!!


το άκουσα πρόσφατα και μου άρεσε γιατί προσπαθώ να το εφαρμόζω στην καθημερινότητά μου!!
είμαι σοφός...?? ουάου!

Πλεονεξία

Πόσο δικαίωμα έχουμε να κουρελιάζουμε τη ζωή ενός ανθρώπου που μας αγαπάει??
Ποιος μας το επιτρέπει αυτό, έχοντας τις άμυνές ή τα αποθυμένα μας «ρυθμισμένα» στη μεγαλύτερη ευαισθησία μην τυχών και πληγωθούμε εμείς…?
Έρχονται στιγμές που βλέπουμε μπροστά μας μια θάλασσα τρικυμισμένη και δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να την περάσουμε κολυμπώντας. Το πόσο λαβωμένοι θα βγούμε εξαρτάται από αυτές ακριβώς τις άμυνές μας και τότε είναι που πολλές φορές γινόμαστε οι κακοί της σχέσης όσο κι αν δε το θέλουμε.
Εδώ είναι που βρίζω. Βρίζω την τύχη μου που πάντα είναι κάτι άλλο από αυτό που σκέφτομαι. Το ξέρω ότι δεν πρέπει να είμαι πλεονέκτης, αλλά στο συγκεκριμένο θέμα θεωρώ ότι πρέπει να κυνηγάμε πάντα το καλύτερο, το πιο όμορφο, το δυνατότερο… Πλεονεξία?? Ίσως…

γιατί ο κόσμος γύρω μας αποζητά την πουστιά???
γιατί οι περισσότεροι που μας περιτριγυρίζουν θέλουν, εν αγνοία τους πολλές φορές, να τους λες ψέματα??
γιατί θέλουν να ακούν όμορφα λόγια χωρίς να ενδιαφέρονται αν είσαι σωστός και αληθινός απέναντί τους???
γιατί σε θεωρούν δεδομένο και βάση αυτού εισπράττεις το τίποτα???

Δεν θέλω να ’μαι ένας ακόμα κρυμμένος θησαυρός
ένας ακόμα που φοβήθηκε να σηκωθεί απ’ τον πάτο
ούτε με νοιάζει αν θα με πνίξει η φυλακή σου.

Δεν θέλω να ’μαι ένας ακόμα παγωμένος ποταμός
Ένας ακόμα που φοβήθηκε να πάει πάει παρακάτω
ούτε με νοιάζει αν με πικράνει το φιλί σου.

Θέλω να είμαι η μουσική που ξαγρυπνάει μαζί σου
σαν ασταμάτητη βροχή να πέφτω στην ψυχή σου
να γίνω αέρας και να ’ρθω να κλαίω στην αυλή σου
σαν σκύλος σαν θεός σαν εραστής σου.

Γ. Αγγελάκας

Ήρθε πάλι αυτή η εποχή που κάποια πράγματα γύρω μας αλλάζουν.
Λίγο κάποιες μουσικές, λίγο κάποιες εικόνες άλλωτε κιτς, άλλωτε όμορφες, μας προετοιμάζουν για μια από τις ομορφότερες περιόδους του χρόνου, τα Χριστούγεννα.
Μια περίοδος που ερχόμαστε πιο κοντά με όσους αγαπάμε, που σκεφτόμαστε τι δώρα θα τους κάνουμε, τι ετοιμασίες θα κάνουμε για να ευχαριστήσουμε τους δικούς μας ανθρώπους.
Φωτάκια, στολίδια, μουσικές αναμεμειγμένα με αναμνήσεις, επιθυμίες, χαρές και νοσταλγίες μας ταξιδεύουν σε μαγικά μονοπάτια, αρκεί να έχουμε τη διάθεση να ταξιδέψουμε και να αφεθούμε. Τίποτα δεν αλλάζει πραγματικά γύρω μας. Αυτό που αλλαζει είναι η δική μας οπτική γωνία. Εμείς είμαστε αυτοί που ορίζουμε τι χρώματα θα έχει το σχέδιο της ζωής μας δίνοντάς μας τη δυνατότητα να αποκλείσουμε κάθε γκρίζο.
Έχω μια επιθυμία να τα δω με μια ρομαντική διάθεση φέτος κι ας μην έχω δίπλα μου αυτό που θέλω. Έτσι κι αλλιώς ποτέ δεν έχουμε όσα θέλουμε. Δεν πειράζει, μου αρκεί που θα είναι στο μυαλό μου παντοτινά!

Χρίστουγεννα πάλι έρχονται...

«Ζωή δεν είναι να περιμένεις να σταματήσ ει η βροχή...
Είναι να μάθεις να χορεύεις κάτω από τη βροχή!»




μου ήρθε σήμερα με email...

Μέσα Μαζικής Εξημέρωσης

Όταν ο Τζίμης Πανούσης αποκάλεσε τα ΜΜΕ ως "Μέσα Μαζικής Εξημέρωσης" πολλοί ξίνισαν, αλλά είναι γνωστός ο βαθμός της διαπλοκής και της υπόγειας αλληλοεξυπηρέτησης ημετέρων και υμετέρων. Αδιάψευστο παράδειγμα το δημοσίευμα στο οικονομικό ένθετο της Καθημερινής, στο οποίο από λάθος δημοσιεύθηκε και ένα σχόλιο δύο συνεργατών...
Τα συμπεράσματα απλά. Στην πραγματικότητα όμως τι γίνεται? Έτυχε να δούμε ένα μοναδικό καρέ από το φιλμ που παίζεται καθημερινά πίσω από τις πλάτες μας.
Θεωρώ ότι η μοναδική αντίδραση μπορεί να προέλθει από εμάς τους ίδιους και την αγοραστική δύναμη που έχουμε όλοι μαζί.
Ας με συγχωρέσει ο Τζίμης που δανείστικα κάτι δικό του για τον τίτλο του παρόντος...

What's going on,
Everyone acts crazy,
Yes or no means maybe

The Shock Doctrine

πόσο μακρυνό ή αληθινό σου φαίνεται...?

Ψυχή Βαθιά

Ερημα βουνά
Αστρα σκοτεινά
Που ήσυχα η καρδιά σας κλαίει
Σας ακούω κρυφά
Σας μετράω ξανά
Κι η φωτιά μου σιγοκαίει

μια βουβαμάρα έμεινε
να προσπαθεί να εξηγήσει...

Το Αλτσχαϊμερ στην Ορθοδοξία

Από το www.in.gr σχετικά με τη συνεδρίαση της Ιεράς Συνόδου:

Σχετικά με τον Αριθμό Μητρώου Κοινωνικής Ασφάλισης (ΑΜΚΑ) η Σύνοδος, αποδέχθηκε την εισήγηση της συνοδικής επιτροπής δογματικών και νομοκανονικών ζητημάτων σύμφωνα με την οποία:

«Ο αριθμός ΑΜΚΑ είναι απλώς ένας επιπλέον χρηστικός αριθμός και από όλα τα μέχρι τώρα στοιχεία ουδείς κίνδυνος προκύπτει για την σωτηρία των ψυχών. Σε κάθε περίπτωση η Εκκλησία γρηγορεί.»

Καλά αυτοί οι τύπου Batman ήρωες έχουν πολύ πλάκα. Κάθησαν και συζητούσαν αν ο αριθμός κοινωνικής ασφάλισης ΑΜΚΑ θα σταθεί εμπόδιο στη σωτηρία των ψυχών??????????!!!!!!!
Είναι και μεγάλοι άνθρωποι...
Απίστευτοι!!!

Μια ντουφεκιά ζαχαρωτή...

Για όσους δεν έχουν το θάρρος της γνώμης
και κρύβονται από το μεγαλύτερό τους κριτή - τον εαυτό τους -
έχω να πω μόνο τούτο:
Αγκαλιάστε τη μιζέρια σας και κοιμηθείτε!


Mάσκα δεν έχω να γυρνώ στο καρναβάλι ετούτο
μόνο μια απόχη να τρυγώ της θάλασσας την πονηριά
και της σιωπής τον πλούτο

Σκουπίδι η σκέψη την πετώ, τη λογική απαρνιέμαι
μ' ένα σαράκι αρμένικο για δρόμους που δε θέλησα
στις χαραυγές ξεχνιέμαι

Bάστα το νού να μην γκρινιάξει του καιρού
πού 'φτιαξε με τον πόνο κλίκα
και τσιγκουνεύεται στη γλύκα

Η μεγαλύτερη ανισότητα είναι να συμπεριφέρεσαι

με ισότητα στους άνισους...









.

Τα μηνύματα γύρω μας

Πολλές φορές κάποια πράγματα στη ζωή μας και στις διαπροσωπικές μας σχέσεις δεν εκφράζονται άμεσα με λόγια, αλλά βρίσκονται εκεί και μαρτυρούν την ύπαρξή τους με έναν διαφορετικό τρόπο. Έναν τρόπο που δε χρησιμοποιεί λόγια και στόματα.
Η ζωή γύρω μας είναι γεμάτη μηνύματα και πράγματα που μαρτυρούν όσα δεν έχουν εκφραστεί με λόγια. Το έχετε παρατηρήσει ποτέ? Θέλει απλώς να αλλάξουμε είτε γωνία εστίασης, είτε τα φίλτρα μας, μέσα από τα οποία βλέπουμε τον κόσμο. Άπειρες απαντήσεις θα μας δοθούν πλουσιοπάροχα χωρίς την παραμικρή φειδώ και έκπληκτοί θα συνειδητοποιούμε καταστάσεις που μέχρι τώρα ή δε ν τις αντιλαμβανόμασταν, ή δεν τις κατανοούσαμε.
Δεν είναι εύκολη διαδικασία. Το αντίθετο, είναι και δύσκολη και χρονοβόρα. Άλλωστε ποιος είπε ότι, ότι αξίζει είναι εύκολο…? Έχουμε συνηθίσει να αποκτούμε εύκολα ότι θέλουμε και μόλις κάτι μας ζορίσει το εγκαταλείπουμε, ότι κι αν είναι αυτό. Ένας φίλος, μια δουλειά, μια κατάσταση, ένας έρωτας… Έχει επικρατήσει πλέον η καθημερινή μας συμπεριφορά να έχει ως βάση «τις χαρές του κώλου μας» χωρίς να νοιαζόμαστε αν με τη συμπεριφορά μας, ή την αδιαφορία μας πληγώνουμε κάποιους. Το είδα αυτό πολύ έντονα τώρα τελευταία σε 2 φίλες μου. Τυφλωμένη η μια από την ακατάσχετη επιθυμία της για γλέντια και χαρές, δεν έχει καταλάβει ακόμα πόσο έχει πληγώσει την κολλητή της…
Έχουμε μάθει να παίρνουμε με εύκολο τρόπο όσα μας ενδιαφέρουν χωρίς να κοιτάμε πίσω από βιτρίνες, χωρίς να ενδιαφερόμαστε πέρα απ’όσα μας «σερβίρονται» κατάμουτρα. Μετά απορούμε για το «πως γίναμε έτσι...» ή «δεν καταλαβαίνω, αφού…» και φτάνουμε στο τέλος το διαδρόμου όπου όλες οι πόρτες πια μένουν κλειστές...

Έτσι κι αλλιώς οδεύουμε προς τον παράδεισο όπου τα πάντα θα γίνονται με αριστερό ή δεξί κλικ. Ίσως να το έχουμε επιτύχει κιόλας…

Με τη φράση «βρισκόμαστε σε δημοσιονομικό εκτροχιασμό» κορυφαίο κυβερνητικό στέλεχος θέλησε να περιγράψει την κατάσταση στην οποία βρήκαν τον τρέχοντα προϋπολογισμό, αλλά και να δώσει εμμέσως το στίγμα της πολιτικής που θα ακολουθηθεί από το επόμενο έτος. Δεν είναι τυχαίο ότι το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης άρχισε να εξετάζει και την τύχη των έμμεσων φόρων, καθώς το ίδιο κορυφαίο στέλεχος αναφερόμενο στη φορολογική πολιτική είπε: «Να δούμε τι θα κάνουμε με τους έμμεσους φόρους».
(ΠΗΓΗ:www.enet.gr)

Αυτοί τώρα που τα λένε αυτά ήταν αυτοί που ένα μήνα πριν υπόσχονταν παροχές και στήριξη λέγοντας ότι "χρήματα υπάρχουν στα ταμεία του κράτους" και έτσι κέρδισαν τις εκλογές. Τώρα λένε άλλα και πως παρέλαβαν μια κατάσταση "εκτροχιασμένη".
Ωραία, αφού έχουν έτσι τα πραγματα, γιατί δεν κινούνται νομικά εναντίω όλων όσων ευθύνονται για την κακή διαχείριση του δημοσίου χρήματος??? Γιατί δεν τους κλείνουν μέσα??? Αφού έχουν αποδείξεις 6 ετών και θεωρητικά τώρα μας λένε την αλήθεια???
Για πόσο ακόμα θα μας περνάνε για σκατόμυαλους??? Γιατί τέτοιοι είναι όσοι τους ψήφισαν. Και τους μεν και τους δε!!!

Δε φταίνει αυτοί....

Αποδέσμευση μέρους της εκκλησιαστικής περιουσίας

Να αποδεσμευτεί μέρος της εκκλησιαστικής περιουσίας που δεν αξιοποιείται για τη δημιουργία ταμείου πρόνοιας, πρότεινε στην πολιτεία ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος, μιλώντας στην Ιερά Σύνοδο.

«Μια σοβαρή συνερ­γασία Εκκλησίας και Πολιτείας στο θέμα της αξι­ο­ποί­η­σης της εκκλησιαστικής περιουσίας, με ειλικρίνεια, τιμιότητα, δια­φάνεια, συνέπεια και δεσμευτικές εγγυήσεις της Πολιτείας για την αξιοποίησή της, θα ήταν επωφελής και η ενδεδειγμένη μπροστά στη σημερινή κοινωνική πραγματικότητα», δήλωσε ο αρχιεπίσκοπος.

«Στόχος της συνεργασίας αυτής θα τεθεί εξ αρχής όχι η μονομερής ωφέλεια του Οικονομικού Οργανισμού της Εκκλησίας, ούτε η αύξηση των εσόδων των ταμείων του Κράτους, αλλά η σύσταση του Ταμείου Εκκλησιαστικής Προνοίας. Σκοπός, η δημιουργία ε­νός δικτύου προνοιακών έργων με σύγχρονες προδιαγραφές, που λείπουν εμφανέστατα από την κοινωνία μας προς διακονίαν των συνανθρώπων μας», πρόσθεσε.

Τα έξοδα των λειτουργικών αναγκών της Εκκλησίας είναι τεράστια και αυξάνονται μπροστά στις σύγχρονες απαιτήσεις, τόνισε. «Η έντιμη συνεργασία Εκκλησίας και Πολιτείας στο κεφάλαιο αυ­τό γεννά μία ελπίδα στην κοινωνία μας για καλύτερες μέρες σε ανθρώπους που αντιμετωπίζουν ειδικά προβλήματα», τόνισε ο αρχιεπίσκοπος.

ΠΗΓΗ:ΕΛΕΥΘΡΟΤΥΠΙΑ


και λέω εγώ τώρα...
χωρίς να θέλω να αναιρέσω την ειλικρινή πρόθεση του Αρχιεπισκόπου που θα οφελείσει κατά πολύ την προσωπική αλλά και την συνολική (εκκλησία) εικόνα του, αυτή η κίνηση πολύ φοβάμαι ότι θα αποτελέσει, αν πραγματοποιηθεί, άλλη μία μέγγενη πίεσης προς τον κάθε αδύναμο και κατατρεγμένο από τους ρασοφόρους απατεώνες.Γιατί οι περισσότεροι από αυτούς θα το χρησιμοποιήσουν για να εκβιάσουν και να απειλήσουν, όπως κάνουν πολλά χρόνια τώρα με τον πολιτικό γάμο και την εξομολόγηση. Τι κι αν ο Αρχιεπίσκοπος θέλει να βοηθήσει με αυτήν του την πράξη?? Το κύκλωμα των παπάδων που έρχονται σε άμεση επαφή με τον κόσμο, δε θ'αφήσει να πάει χαμένη μια τέτοια ευκαιρία. Η κίνηση αυτή απευθύνεται σε ανθρώπους που βρίσκονται σε ανάγκη και τέτοιοι άνθρωποι είναι ευκολόπιστοι και εύκολα χειραγωγούμενοι. Πόσο μάλλον υπό το φόβο του άμεσου ή έμμεσου αφορισμού, τον οποίο ως εκ θαύματος αυτοί οι ρασοφόροι δικαιούνται να χρησιμοποιούν. Ας μην ξεχνάμε ένα πολύ νωπό παράδειγμα, αυτό της ΜΚΟ "Αλληλεγγύη" της Εκκλησίας της Ελλάδος. 10.000.000€ έλλειμα από έναν φορέα που υποτίθεται ήταν ταγμένος στην αρωγή...

Άντε να δούμε...

I would like to know who the fuck wrote "save me" on the fucking wall of my life...

Εκκωφαντική κραυγή σιωπής...

Υπάρχουν στιγμές και καταστάσεις που έχουν τρομερή δύναμη. Δύναμη που δεν αποκαλύπτεται εξαρχής, παρακολουθεί όμως κρυμμένη και κάποια στιγμή έρχεται μπροστά μας να διαλύσει ότι αγαπάς. Ειδικά όταν πρόκεται και κάποιους ανθρώπους που με την παρουσία τους και μόνο σε κάνουν να απαρνιέσαι ότι αγαπάς. Λογικό...? υγιές...? φυσικό...? Δεν ξέρω... έτσι κι αλλιώς δε θα πίστευα όποιον απαντούσε σε αυτές τις ερωτήσεις γιατί κανένας δεν μπορεί να δώσει απαντήσεις. Μόνο ο χρόνος, που έρχεται και επιβεβαιώνει ή διαψεύδει συναισθήματα. Καμιά φορά όλα αυτά φαντάζουν σαν τον ορίζοντα ατελείωτα, όπως και τα αλλόκοτα και απόστροφα συναισθήματα που νιώθουμε, αλλά δυστυχώς ή ευτυχώς είναι μέσα στο παιχνίδι που λέγεται ζωή. Μια ζωή που βασίζεται σε μια αγάπη που δε θα σβήσει ποτέ.
Θα δανειστώ κάτι που είπε ένα ξεχωριστό κορίτσι που γνώρισα τελευταία: η ζωή είναι κωμωδία για όποιον σκέφτεται και τραγωδία για όποιον αισθάνεται...

εικόνες ελληνικού καλοκαιριού

σε μια ταβέρνα σε παραλία της Ικαρίας. Προσέξτε το καφέ χαρτόνι...

αν πνίγεστε να έχετε πάντα μαζί σας ένα κινητό και να έχετε αποθηκεύσει το νούμερο του ναυαγοσώστη!! Τώρα αν κάθεστε στην εν λόγω ταβέρνα και πνιγείτε σε καμία χωριάτικη με λαδομπούκια πάλι θα σας φανεί χρήσιμο, οπότε καλά που το έχουν αναρτημένο στην μέση του μαγαζιού!!!
Αθάνατη Ελλάς!

Τελικά τα πάντα μας δείχνουν την πλευρά από την οποία εμείς τα κοιτάζουμε.
Δεν υπάρχει όμορφη ή άσχημη πλευρά, άσπρο ή μαύρο, καλό ή κακό. Είναι θέμα οπτικής.
Σε κάθε πτυχή της ζωής μας συμβαίνει!!

Απορώ για παράδειγμα, γιατί παραπονιούνται οι Αθηναίοι για το ότι ζούν σε μια άσχημη πόλη??
...μια χαρά πόλη είναι!! Εξαιρετική!!!

Η διαπραγμάτευση της ηθικής μας

Παράξενες καταστάσεις ζούμε τελευταία και δεν αναφέρομαι στις εκλογές. Ολοένα και συχνότερα βλέπω ανθρώπους που θεωρούν ότι προβάλλουν την προσωπικότητά τους εκφέροντας άποψη. Και άντε όταν έχουν κάτι να πουν ή γνωρίζουν περί τίνος ο λόγος. Όταν όμως δεν έχουν να συνεισφέρουν το παραμικρό και απλά ανοίγουν το στόμα τους…? Τότε??
Παρασυρμένοι από όμορφα πλασαρισμένες απόψεις πέφτουν στην παγίδα της γελοιότητας. Πολλές φορές αντιλαμβάνονται αμέσως την ομορφάδα που έπραξαν, αλλά η ατομική ματαιοδοξία της αυτοπροβολής και της δήθεν σημαντικής τους παρουσίας, τους αγκυλώνει σε αδιέξοδες δικαιολογίες. Ενίοτε και η φυσιολογική άμυνα ή η έμφυτη αυτοδικαιολόγηση της μαλακίας μας να μας ωθεί στο να εμπλουτίζουμε τον περιβάλλοντα χώρο με βατράχια που ξεπηδούν από το στόμα μας!!
Ο άνθρωπος, ειδικά αυτός που λειτουργεί μέσα σ’ένα κοινωνικό σύνολο με τη νοοτροπία του όχλου, ανέκαθεν δεν αυτοπαρουσιαζόταν ως ένα εκπολιτισμένο λογικό όν, αλλά περισσότερο ως ένα από τα ζωντανά της αγέλης. Τη στιγμή που ζωντανεύει ο όχλος κάθε φωνή λογικής παύει να εισακούεται όσο δυνατή κι αν είναι.
Στη διπλανή στήλη που αναφέρω το «τι δεν μπορώ» θα έπρεπε ίσως να προσθέσω και τους ανθρώπους εκείνους που δεν έχουν τη δύναμη να δικαιολογήσουν τις επιλογές τους και σαν μικρά παιδιά προσπαθούν με ανόητο τρόπο να κρυφτούν.

Δεν ξέρω πόση ανοχή πρέπει να επιτρέπουμε στον εαυτό μας, όταν εν γνώση μας υποχωρούμε σε βασικές μας αρχές, αξίες και πιστεύω - και εδώ θα εκτιμούσα την άποψή σας – όταν, όχι απαραίτητα για κακό σκοπό, αρχίζουμε να διαπραγματευόμαστε το ηθικό πλαίσιο της ζωής μας.

μια φθινοπωρινή βόλτα...

(πριν διαβάσετε το παρακάτω κείμενο, βεβαιωθείτε ότι ακούτε το μουσικό θέμα του ιστολογίου...)

Παράξενα και όμορφα συνάμα συναισθήματα γεννιούνται όταν περπατάς σε μέρη καλοκαιρινά που τα έχεις συνδυάσει με ότι σημαίνει το ίδιο το καλοκαίρι. Αμμουδιά και κύμα. Απόμερα ακρογιάλια και εικόνες τόσο ανέμελες, τοποθετημένες όμως μέσα σ’ένα φθινοπωρινό κάδρο χρωμάτων και διάθεσης. Σκέψεις που ξαναγυρνάν ξανά και ξανά σε μια πολλοστή απόπειρα να κρατήσουμε και να πετάξουμε όποιες από αυτές σήμαιναν κάτι και όσες τελικά δεν αξίζουν να κρατηθούν. Πόσο ουτοπική είναι αλήθεια αυτή η επιθυμία μας να κρατάμε εικόνες ή να θέλουμε να τις πετάξουμε μια για πάντα στην άβυσσο του χρόνου…? Ένα ξεδιάλεγμα τόσο αλλόκοτο μα και τόσο αναγκαίο.
Δεν πιστεύω ότι μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο, απλά αγκαλιάζουμε περισσότερο κάποιες νέες εικόνες και συναισθήματα που εμφανίζονται μπροστά μας σε διάφορες περιόδους της ζωής μας. Όλα όμως έρχονται και κατακάθονται γλυκά στο κελάρι που φυλάμε τα όσα έχουμε ζήσει. Κάποια απ’όλα αυτά είναι σαν το καλό κρασί που με το πέρασμα του χρόνου αποκαλύπτει τα μυστικά του και σου επιτρέπει να το απολαύσεις σε όλο του το είναι. Δεν υπάρχουν κανόνες και χρυσές συνταγές σε αυτήν τη διαδικασία. Πρέπει να την αφήσεις να εξελιχθεί μόνη της και να τη ζήσεις. Μόνο έτσι θα δεις κάποιες πτυχές που πρέπει να δεις και θα κατανοήσεις το λόγο για τον οποίο ακολούθησαν αυτόν το δρόμο.

Με παράξενους συνειρμούς συνδύασα μια φθινοπωρινή βόλτα δίπλα στο κύμα παρέα με μια αγκαλιά. Όπως έχω ξαναπεί και το πιστεύω, τίποτα δε γίνεται χωρίς λόγο…

Με απλά λόγια...

Η προδοσία της στιγμής

λέγοντας "η προδοσία της στιγμής" δεν εννοώ μια προδοσία που κρατά μια στιγμή μονάχα και μετά χάνεται. Εννοώ τη στιγμή εκείνη που πιάνοντάς την προδίδονται τα πάντα!
Όλα μέσα σ'ένα frame όπως μια φωτογαφική μηχανή που πιάνει τη στιγμή, αιχμαλωτίζοντας όμως με το βλέμμα το πιο κατάλληλο δευτερόλεπτο που μαρτυρά τη μία και μοναδική αλήθεια.

Σας έχει τύχει ποτέ...?

να γυρνάς την πιο σωστή στιγμή κοιτώντας την κίνηση ή το βλέμμα εκείνο που δεν μπορεί - άθελά - να κρύψει τίποτα. Ούτε σκέψεις, ούτε προθέσεις, ούτε συναισθήματα.

ορισμένες στιγμές έχουν πολύ πλάκα τελικά...

Χαλασμένη ονειροπαγίδα

Χάνεται όποιος κυνηγά τα όνειρά του.
Χάνεται γιατί αυτός που έχει τη δύναμη και τη θέληση να τα κυνηγήσει έχει μεγάλα όνειρα. …άπιαστα.
Και αυτά τον κάνουν σπουδαίο άνθρωπο. Πλούσιο με μια διαφορετική έννοια του πλούτου που για να την κατανοήσεις πρέπει να πιστεύεις.
Ακροβατώντας σε τεντωμένη κλωστή που λεπταίνει όσο επιμένουμε, γινόμαστε ολοένα και πιο ευάλωτοι στο χρόνο χωρίς να τα καταλαβαίνουμε. Τι κι αν βρίσκουμε μικρές διαφυγές, προσωρινές. Παραμυθιαζόμαστε χωρίς έλεος και όρια. Είναι και αυτή η καρδιά που δε λέει να καταλάβει από λογική…

Καθένας μας είναι καταδικασμένος να υπομένει κάτι που του έχει χρεωθεί από τη μέρα που γεννήθηκε και που το κουβαλά μαζί του για πάντα. Άλλοι το κάνουν όπλο και μεγαλουργούν και άλλοι μιζεριάζουν και προσπαθούν να τραβήξουν τους γύρω τους μαζί τους κάτω για να έχουν άλλοθι.

Είναι να τρελαίνεσαι όταν έχεις να αντιμετωπίσεις μια παγιωμένη εμμονή ειδικότερα όταν πηγάζει από απόψεις τρίτων. Άτομα που είναι «εκτός χορού» έχουν άποψη και επηρεάζουν με αυτήν άλλους, αγνοώντας άλλες παραμέτρους. Αναφέρομαι και ειδικώς, αλλά και γενικώς. Οι συνέπειες που ακολουθούν βέβαια, αν και αναμενόμενες για όσους έχουν την αντιληπτική ικανότητα, είναι για η κλάψα και άλλα μιζεροπαράγωγα…
Οι διαπροσωπικές μας σχέσεις δίνουν πλέον πολύ περισσότερη βαρύτητα σε πράγματα δευτερεύοντα που αφορούν το φαίνεσθε, παρά σε πράγματα και καταστάσεις ουσίας. Έτσι κι αλλιώς όλη η κοινωνία μας έχει δομηθεί και κινείται πάνω σε παρόμοιες δομές, οπότε είναι ανούσιο να συζητάμε για κάτι διαφορετικό. Ακόμα και όταν ακούμε από στόματα να διατυμπανίζουν με έμφαση και στόμφο μια διαφορετική – υποτιθέμενη γνήσια – άποψη περί της ζωής, θα πρέπει να είμαστε υποψιασμένοι για το δήθεν. Ο καλύτερος κριτής είναι πάντα το αποτέλεσμα.

Για μια "θέση στον ήλιο"

Κάποιες φορές τυχαίνει να είσαι στο σωστό σημείο τη σωστή στιγμή και σου δίνεται η δυνατότητα να αντιληφθείς πράγματα που υπό διαφορετικές συνθήκες δε θα μπορούσες. Το πρωί του Σαββάτου 5 Σεπτεμβρίου ήμουν στη διεθνή έκθεση Θεσσαλονίκης έξω από ένα περίπτερο, όταν κάποια στιγμή βλέπω να πλησιάζει ένα τσούρμο – όχλος αλαφιασμένων ανθρώπων. Όσο προχωρούσαν πύκνωναν, όταν ξεπρόβαλλε ο πυρήνας του όχλου περιστοιχισμένος από κάμερες και φωτογράφους. Δεν ήταν άλλος από την κουστωδία του πρωθυπουργού μας με τους παρατρεχάμενούς τους. Το γελοίο της όλης υπόθεσης, για το οποίο και καταθέτω εδώ αυτήν της μεταφυσική εμπειρία μου ήταν ο τρόπος με τον οποίο προσπαθούσαν να κρατηθούν στην «πρώτη γραμμή» δίπλα ή κοντά στον πρωθυπουργού και εντός οπτικού πεδίου των καμερών, όλοι αυτοί οι αυλικοί, κόλακες, σύμβουλοι, τοπικοί άρχοντες και πάσης φύσεως λαμόγια. Τέτοια σπρωξίματα και αγκωνίδια ούτε σε αγώνα ποδοσφαίρου Γ εθνικής δεν βλέπεις!!! Τα πάντα είναι θεμιτά για μια «θέση στον ήλιο» ή πιο απλά για φωτό δίπλα στον πρωθυπουργό, λάφυρο που θα κοσμεί αιωνίως το γραφείο του κάθε ενδιαφερόμενου…
Άντε γιατί έρχονται και εκλογές!

παραβολές #1

"πολύ λάδι και τηγανήτα καθόλου!!"

το άκουσα τώρα τελευταία και πολύ μου άρεσε!!
ταιριάζει σε πολλά πράγματα...

Η Θεσσαλονίκη έχει κάποιες μικρές στιγμές εντελώς δικές της που της προσδίδουν ένα ιδιαίτερο χρώμα. Έτσι και ο Σεπτέμβρης της που νομίζω ότι όμοιός της δεν έχει καμιά άλλη πόλη στον κόσμο. Σήμερα ήταν η πρώτη μέρα που "μύρισε" Σεπτέμβρης. Οι εικόνες, το χρώμα, οι ήχοι της πόλης, όλα είχαν μια δόση Σεπτέμβρη που έσβηνε κάθε γκρίζα διάθεση που σου προκαλούν οι κάθε λογής γκρινιάριδες.

She gave me the Queen
She gave me the King

She was wheelin' and dealin'
Just doin' her thing

She was holdin' a pair
But I had to try

Her Deuce was wild
But my Ace was high

But how was I to know
That she'd been dealt with before
Said she'd never had a Full House
But I should have known
From the tattoo on her left leg
And the garter on her right
She'd have the card to bring me down
If she played it right

She's got the Jack


...αφιερωμένο σε μια από τις βραδυές στην Ικαρία!!!

Γκαντεμοβλογιά

Είναι απίστευτο το πόση συσσωρευμένη γκαντεμιά μπορεί να υπάρξει κάποιες φορές με αποτέλεσμα να σου τσακίζεται τελείως η ψυχολογία και το μόνο που θες να είναι να είσαι σπίτι σου...
Η αίσθηση της ανασφάλειας που υπάρχει όταν μπαίνεις σε αρνητικές διαδικασίες ακυρώνουν κάθε διάθεση για οτιδήποτε.

Πρέπει πάντα όμως να ελπίζουμε για τα καλύτερα που έρχονται κι ας μη έχουμε αυτή τη δύναμη ορισμένες φορές...

πόσο τον αγοράσατε???

Πριν από λίγο στο δρόμο:

Παππούς μ'ένα σκύλο περνάνε και ένα πιτσιρίκι παίζοντας με το σκύλο ρωτάει τον παππού:

πιτσιρίκι: δικό σας είναι..?

παππούς: ναι!

πιτσιρίκι: πόσο το αγοράσατε..?

παππούς: εε...

πιτσιρίκι: το πουλάτε??

παππούς (με επιτακτικό ύφος):να το πουλάω???? ΟΧΙ!!

πιτσιρίκι: γιατί??

παππούς: γιατί είναι φίλος μου!! εσύ τους πουλάς τους φίλους????????


Ήμουν ακριβώς δίπλα και άκουσα το διάλογο και αυτό που μ'άρεσε ήταν το βλέμμα του παππού όταν έδωσε την τελική απάντηση...
ίσως το πιτσιρίκι, μεγαλώμένο στους καιρούς του fb να ερμηνεύει και να κατανοεί διαφορετικά τον όρο "φιλία", αν και δε νομίζω τόσο πια...

Πετάει ο γαϊδαρος..?

Το ερώτημα έχει τεθεί πολλές φορές στο παρελθόν.
Μπορεί να μην έχει δοθεί σαφή απάντηση και ούτε υπάρχουν αποδεικτικά στοιχεία.
Υπάρχουν όμως ντοκουμέντα που με βεβαιότητα καταδεικνύουν την πτητική ικανότητα του πρώτου ξαδέλφου το γαϊδάρου, του μουλαριού...!!!

Για τις μέρες που έρχονται στο νότο..!!

Όσο πέρναγε η ώρα το ξέφωτο γέμιζε καλικάντζαρους.
Στρατός ολόκληρος από καλικάντζαρους!
Ερχόνταν συνεχώς καινούριοι, ξεπροβάλλοντας πίσω από τους χιονισμένους λόφους, καβάλα στις χήνες τους.
Στρατός ολόκληρος από καλικάντζαρους που χόρευαν σα μουρλοί γύρω απ’ το καζάνι.
Ο Μανδρακούλος, μεθυσμένος, καβάλα ανάποδα σ’ ένα γαϊδούρι, συντόνιζε τη φάση. «Κάντε τούτο, κάντε κείνο, κάντε τ’ άλλο!» Όλοι τον ΄΄έγραφαν΄΄ κανονικά.
«Εμπρός!» έλεγε στο γαϊδούρι . «Βρε, που πας βρε ζωντόβολο;» Γιατί το γαϊδούρι αντί για μπρος, πήγαινε προς τα πίσω. Είχανε πέσει σε έκσταση.Ρεϊβ πάρτυ!

Αυτός ο άνθρωπος πηγαίνει κλαίγοντας
κανείς δεν ξέρει να πει γιατί

κάποτε νομίζουν πως είναι οι χαμένες αγάπες
σαν κι αυτές που μας βασανίζουνε τόσο
στην ακροθαλασσιά το καλοκαίρι με τα γραμμόφωνα

Οι άλλοι άνθρωποι φροντίζουν τις δουλειές τους
ατέλειωτα χαρτιά παιδιά που μεγαλώνουν
γυναίκες που γερνούνε δύσκολα

μα αυτός έχει δυο μάτια σαν παπαρούνες
σαν ανοιξιάτικες κομμένες παπαρούνες
και δυο βρυσούλες στις κόχες των ματιών

Πηγαίνει μέσα στους δρόμους ποτέ δεν πλαγιάζει
δρασκελώντας μικρά τετράγωνα στη ράχη της γης
μηχανή μιας απέραντης οδύνης
που κατάντησε να μην έχει σημασία

Άλλοι τον άκουσαν να μιλά μοναχό καθώς περνούσε
για σπασμένους καθρέφτες πριν από χρόνια
για σπασμένες μορφές μέσα στους καθρέφτες
που δεν μπορεί να συναρμολογήσει πια κανείς

άλλοι τον άκουσαν να λέει για τον ύπνο
εικόνες φρίκης στο κατώφλι του ύπνου
τα πρόσωπα ανυπόφορα από τη στοργή

Τον συνηθίσαμε είναι καλοβαλμένος κι ήσυχος
μονάχα που πηγαίνει κλαίγοντας ολοένα
σαν τις ιτιές στην ακροποταμιά που βλέπεις απ' το τρένο
ξυπνώντας άσχημα κάποια συννεφιασμένη αυγή

Τον συνηθίσαμε δεν αντιπροσωπεύει τίποτα
σαν όλα τα πράγματα που έχετε συνηθίσει
και σας μιλώ γι' αυτόν γιατί δε βρίσκω τίποτα
που να μην το συνηθίσατε
προσκυνώ

Γ.Σεφέρης

για έναν άνθρωπο που σημαίνει τα πάντα για μένα και που έφευγε από τη ζωή την ώρα που άκουγα αυτούς τους στίχους
σε μια σύμπτωση παράξενη...

να μισείς τον εαυτό σου

...για όσα βγάζεις προς τα έξω και καμία σχέση δεν έχουν με αυτό που πραγματικά είσαι
...για όταν πληγώνεις τον άνθρωπο που αγαπάς πιο πολύ απ'όλα
...για όσα δεν μπορείς να έχεις
...για λάθη που επναλαμβάνεις έχοντας ορκιστεί ότι δε θα ξανακάνεις...

είναι το τίμημα που πληρώνεις πολύ ακριβά...

Δε θέλω να κρατήσει αυτό.
Αυτή η επιθυμία μου να μένω μακριά σου, που μόνο η λογική μου επιβάλλει.
Θέλω αυτή η άρνηση να κρατήσει όσο κρατάει η γραφή στην άκρη του κύματος πάνω στην άμμο, εκεί που σβήνει χωρίς άλλο με μιας…. Και το πετυχαίνω!
Όλα τα χιλιάδες σπαταλημένα χρόνια χωρίς εσένα ήρθαν και κρύφτηκαν στην αγκαλιά μου χτες βράδυ που σε κρατούσα με μόνο μάρτυρά μου τη φεγγαροφωτισμένη κορφή του Άθωνα…
Κατάφερα όμως να σου κλέψω και δυο - τρεις ανάσες, έτσι που μου μιλούσες και σε κράταγα. Κοντινές πολύ, δικές σου...Στις έκλεψα και τις έκρυψα βαθειά μέσα μου.

Γιατί συναντηθήκαμε?
Ποιος ορισμός προσπαθεί να αναιρέσει τη λογική? Γιατί ούτε
Τυχαίο, ούτε λογικό είναι.

πόσο μου έλειψες να ήξερες...

Ξέρω πάντα πως είσαι και τι σε βασανίζει.
Σε αισθάνομαι πάντα όταν είσαι κάπου κοντά …κι ας μη σ’ έχω δει…

παντοτινά

Κριαρίτσι
Μεσημέρι 12 Ιουλίου 2009
Για την Ε.

ο μικρός Δημητράκης ...κολλητός του Βλαστού!!

Ο μικρός Δημητράκης μπήκε στην κουζίνα όπου η μαμά του ετοίμαζε βραδινό.
Πλησίαζαν τα γενέθλιά του και σκέφτηκε ότι ήταν μια καλή ευκαιρία να πει στη
μαμά του τι δώρο ήθελε.
'Μαμά', είπε ο μικρός Δημητράκης 'θέλω ένα ποδήλατο για τα γενέθλιά μου'.
Ο μικρός Δημητράκης ήταν ένας φασαρτζής του κερατά. Και στο σχολείο και στο
σπίτι όλο μπελάδες δημιουργούσε...
Έτσι λοιπόν η μαμά του τον ρώτησε αν πιστεύει ότι το δικαιούται το δώρο.
'Φυσικά', είπε ο μικρός.
Η μαμά του, χριστιανή γυναίκα, ήθελε να βάλει τον γιο της να σκεφτεί τη
συμπεριφορά του όλο τον χρόνο που είχε περάσει.
Έτσι του είπε να πάει στο δωμάτιό του και να σκεφτεί πως φέρθηκε όλους τους
μήνες από τα προηγούμενα γενέθλιά του.
Και μετά, του είπε, να γράψει ένα γράμμα στον θεούλη και να εξηγεί γιατί
αξίζει το ποδήλατο!
Έτσι ο μικρός Δημητράκης πήγε στο δωμάτιό του και άρχισε να γράφει:
-ΓΡΑΜΜΑ 1ο-

Αγαπητέ Θεούλη
Ήμουν πολύ καλό παιδί φέτος και θάθελα ένα ποδήλατο για τα γενέθλιά μου.
Το προτιμώ κόκκινο.

Ο φίλος σου,

Δημητράκης

Ο Δημητράκης όμως ήξερε ότι αυτά που έγραψε δεν ήταν αλήθεια.

Δεν ήταν και τόσο καλό παιδί.

Έτσι, έσκισε το πρώτο γράμμα και ξανάρχισε.

-ΓΡΑΜΜΑ 2ο-

Αγαπητέ Θεούλη
Είμαι ο φίλος σου ο Δημητράκης.
Ήμουν καλό παιδί φέτος και θάθελα ένα κόκκινο ποδήλατο για τα γενέθλιά μου.

Σ' ευχαριστώ

Ο φίλος σου

Δημητράκης

Ήξερε όμως ότι ούτε αυτό ήταν αλήθεια.

Έτσι, έσκισε και αυτό το γράμμα και άρχισε ξανά.

-ΓΡΑΜΜΑ 3ο-

Αγαπητέ Θεούλη
Ήμουν εντάξει τη χρονιά που πέρασε.

Θα 'θελα ένα ποδήλατο για τα γενέθλιά μου.

Δημητράκης

Ο Δημητράκης ήξερε ότι ούτε αυτό το γράμμα μπορούσε να το στείλει στο Θεό.

Έτσι έγραψε το...

-ΓΡΑΜΜΑ 4ο-

Θεέ
Ξέρω ότι δεν ήμουν καλό παιδί φέτος.
Λυπάμαι πραγματικά.
Θα γίνω καλό παιδί όμως αν μου στείλεις ένα ποδήλατο για τα γενέθλιά μου.
Σε παρακαλώ....
Ευχαριστώ

Δημητράκης

Ο μικρός ήξερε όμως, ότι ακόμη κι αν έλεγε αλήθεια, αυτό το γράμμα δεν θα
του έφερνε το ποδήλατο. . ..

Τώρα πια ανησύχησε.
Πήγε στην κουζίνα και είπε στη μαμά του ότι ήθελε να πάει στην εκκλησία.
Η μαμά σκέφτηκε ότι το 'κόλπο' της είχε πιάσει, μια ς και είδε τον μικρό να
είναι σκεφτικός και λυπημένος.

'Πήγαινε, αλλά νά γυρίσεις γρήγορα'.

Ο Δημητράκης πήγε στην εκκλησία της γειτονιάς. Μπήκε μέσα κι έριξε μια ματιά
γύρω του να δει αν ήταν κανένας άλλος εκεί. Προχώρησε προς το ιερό και βρήκε
μια εικόνα της Παναγίας. Πολύ προσεκτικά την ξεκρέμασε και την έχωσε κάτι
από το παλτό του και έφυγε από την εκκλησία τρέχοντας.
Μπήκε γρήγορα στο σπίτι του, χώθηκε στο δωμάτιό του και πήρε μολύβι και
χαρτί.
-ΓΡΑΜΜΑ 5ο-

Θεέ

Έχω στα χέρια μου τη μάνα σου..

Αν θέλεις να την ξαναδείς, στείλε μου το ποδήλατο.

Ξέρεις ποιος.

Χωρίς όρια η βλακεία του Σουφλιά!

ποια προστασία του περιβάλλοντος και περιβαλλοντική πολιτική λέμε ότι δια στόματος του υπουργού ΠΕΧΩΔΕ ακούγεται τέτοιες βλακείες. Χθες στην συνεδρίαση της Βουλής στη συζήτηση περί ακύρωσης του έργου εκτροπής του Αχελώου με απόφαση του ΣτΕ, ο Σουφλιάς είπε:"ακυρώνεται ένα έργο επειδή εκεί αναπαράγεται η αρκούδα, τα κοράκια και άλλα πράγματα"!!!! Δηλαδή κύριε Σουφλιά να καταστρέψουμε ότι ελάχιστο απέμεινε για την 'κονόμα μερικών αυλικών σας???
Η οφειλή μας να προστατέψουμε ότι έχει απομείνει απο τον αφανισμό που έχει προκαλέσει η δική σας γενειά - παράταξη - παρεά - κλίκα τις τελευταίες δεκαετίες είναι καθαρά ηθική και δεν έχει, τουλάχιστον άμεσο, οικονομικό ανίκρυσμα.
Αν δε σας βολεύει τραβήξτε σπίτι σας!

Έλληνες εναντίον Ελλήνων

Μόλις πρόσφατα τελείωσα ένα βιβλίο που με ταλαιπωρούσε ευχάριστα αρκετό καιρό. Πρόκειται για την έρευνα του κ. Στράτου Δορδανά «Έλληνες εναντίον Ελλήνων» και αφορά το καθεστώς μέσα στο οποίο δημιουργήθηκαν τα τάγματα ασφαλείας στην κατοχική Ελλάδα του ’41 – ’44, τον τρόπο που έδρασαν και πως αυτά συνεργάστηκαν με τις κατοχικές δυνάμεις των Ναζί. Επίσης σκιαγραφεί τις ηγετικές φυσιογνωμίες των ομάδων που έδρασαν στο πλευρό των Γερμανών ενάντια στους Έλληνες με μοναδικό όφελος όπως αποδεικνύεται με στοιχεία την προσωπική ανέλιξη και το κέρδος ανεξαρτήτους τιμήματος. Η σύγχρονη Ελληνική ιστορία ήταν ανέκαθεν εκεί που εστίαζα χρονολογικά το ενδιαφέρον μου μιας και ζούμε ακόμα τις επιπτώσεις των όποιων επιλογών τότε, σε τρανή αντίθεση με την αρχαία και κλασική περίοδο!!!
Ο χαρακτηρισμός «εξαιρετική» δεν επαρκεί για να χαρακτηρίσει την εν λόγο ιστορική έρευνα του Στρ. Δορδανά που ρίχνει φως σε αβυσσοσκότεινες πτυχές της Ελλάδας. Ίσως οι μόνοι που μπορούν να αντιληφθούν το μέγεθος των εγκλημάτων που έγιναν εκείνη την περίοδο είναι όσοι έζησαν τις κτηνωδίες και υπέστησαν την παράνοια των τότε Ελληναράδων. Με πρόφαση τον πατριωτισμό, που στην πραγματικότητα επρόκειτο πέρι εθνικής προδοσίας, ηθικά άρρωστα άτομα προέβησαν σε κτηνωδίες ως βάρος ανθρώπων που προσπαθούσαν να επιβιώσουν εν μέσω της κατοχής.

Σε αρκετές σειρές του βιβλίου ανατρίχιασα σκεπτόμενος 2 πράγματα. Το ένα είναι πως εφόσον έγιναν μία φορά, κάλλιστα θα μπορούσαν να επαναληφθούν οι συγκεκριμένες καταστάσεις υπό τις κατάλληλες συνθήκες. Το δεύτερο, με μεγάλη έκπληξη διέκρινα, διαβάζοντας σχετικά με τους χαρακτήρες των αρχηγών των ταγματασφαλιτών, πολλές ομοιότητες με πρόσωπα της σημερινής Ελλάδας, ακόμα και ίσως ενός ή δυό που γνωρίζω προσωπικά. Τραβηγμένο…? Δεν ξέρω, αλλά έχουν όλα τα ατού να γίνουν μια μέρα δοσίλογοι. Και αυτό είναι που με ανησυχεί περισσότερο. Ότι ζουν ανάμεσά μας…όπως τότε!

12ο αντιρατσιστικό φεστιβάλ

Το τριήμερο που μας πέρασε πραγματοποιήθηκε το 12΄ αντιρατσιστικό φεστιβάλ στο πάρκο της νέας παραλίας στη Θεσσαλονίκη. Το επισκέφθηκα και τις τρεις μέρες θέλοντας να δω γιατί διαφωνώ στο 50% περίπου των θέσεων που αναφέρονται στην αφίσα του φεστιβάλ.
Θεωρώ ότι θα πρέπει κατ'αρχάς να δοθεί ιδιαίτερη έμφαση στην προβολή του ρατσισμού που ευδοκιμεί (και καλλιεργείται έντεχνα από γνωστούς μπουμπούκους - τηλεαστέρες) σε μια χώρα που η μισή της ιστορία έχει να κάνει με τη μετανάστευση του λαού της και που τώρα τα παιδιά πολλών εξ αυτών των μεταναστών έχουν ξεχάσει είτε που γεννήθηκαν, είτε τι τράβηξαν οι γονείς τους για να τους κάνουν πετυχημένους άνεργους επιστήμονες!

Όπως και κάθε τι σε αυτόν τον τόπο, έτσι και οι μετανάστες και ότι τους συνοδεύει, έχει γίνει αντικείμενο προώθησης ιδιοτελών συμφερόντων από ένα μεγάλο ποσοστό φορέων και τάσεων που διατείνονται ως αντιρατσιστές και υπερασπιστές των κυνηγημένων. Λίγες οι πραγματικές φωνές που έχουν ρεαλιστική αντίληψη των θέσεών τους χωρίς να καταφεύγουν σε φασιστικές υπερασπιστηκές διατυπώσεις. Επουδενί λόγο δεν μπορώ να ενστερνιστώ το σύνολο των προτάσεων που γενναία έχουν τυπωθεί στην αφίσα, ζητώντας να υλοποιηθούν καταστάσεις αδιέξοδες για όλους, τόσο για τους Έλληνες, όσο και για τους μετανάστες. Το πρόβλημα πρέπει να αντιμετωπιστεί χωρίς άλλο υπόβαθρο παρά μόνο αυτό του ανθρωπισμού και της αξιοπρέπειας. Οι δύο κυρίαρχες πλευρές που διατυμπανίζουν τις απόψεις τους επι του θέματος (υπερασπιστές,διεθνιστές κάθε λογής - κράτος, παρακράτος,φασισταριό) παραβλέπουν εξωφρενικά το σεβασμό της αξιοπρέπειας των μεταναστών με τη στάση τους και μόνο κάποιες προοδευτικές δυνάμεις φροντίζουν στην ανθρωπιστική του βάση του πρόβλημα.
Φυσικά μεταξύ όλων αυτών στο εν λόγο φεστιβάλ βρίσκουν χώρο δράσης και κάποιοι "επαναστάτες αναρχικοί" με την εξευτελιστική έννοια του όρου, μπερδεύοντας σε ένα ιδεολογικό κοκτέηλ άσχετα μεταξύ του "ποτά"...

Γιατί πρέπει να είναι τόσο δύσκολα κάποια πράγματα?
Είμαστε απόλυτοι κάποιες φορές, όταν θέλουμε κάτι πολύ και βάζουμε τον πήχη σε μεγάλο ύψος. Ίσως να είναι και το σωστό αυτό – το πιστεύω ακράδαντα αυτό – όταν μιλάμε για το καλύτερο, το σπουδαιότερο, το ομορφότερο. Τότε δε χωράει τίποτα λιγότερο. Το αποτέλεσμα βέβαια πολλές φορές δεν είναι αυτό που θέλουμε.
Έρχονται στιγμές που όπως λέει και ένας στίχος πρέπει να βάζουμε «όρκο στις πληγές»…

Τώρα το απόλυτο τίποτα

Ζηλεύω την άμμο εκεί που σκάει το κύμα και σβήνει από πάνω της τα πάντα. Με τον ατέλειωτο εγωισμό μου θα ήθελα να σβήσω και εγώ πολλά πράγματα και άλλα να τα αφήσω. Ακριβώς έτσι όπως με βολεύει, γιατί νιώθω τόσο αδύναμος πια…
Μου λείπουν κάποιες μικρές στιγμές, καθημερινές. Το αλλιώτικο χτύπημα του τηλεφώνου μου..

περαστικά μας!

"Το Βήμα της Κυριακής"

"Το Έθνος"

"Τα Νέα"

...τι κοινό έχουν?

την παραπληροφόρηση.

Δημοσίευσαν ότι "σε βαρύ κλίμα έγινε η συνάντηση Καραμανλή - Ερντογάν, μπλα μπλα μπλα"
τη στιγμή που το ταξίδι του Τούρκου προέδρου είχε ακυρωθεί λίγο πριν πραγματοποιηθεί.
Βέβαια τα κείμενα ήταν έτοιμα και η εφημερίδα "είχε κλείσει" για εκτύπωση.
Άραγε έτσι να πραγματοποιούνται και τα υπόλοιπα ρεπορτάζ που διαμορφώνουν την κοινή γνώμη στο Ελλαδιστάν??

περαστικά μας!

.



κάποιοι άνθρωποι κερδίζουν το λόττο

...και δεν το καταλαβαίνουν!!






.

Απροσδιόριστος ρατσισμός

Χθες φεύγοντας από τη δουλειά έτυχε να πέσω πάνω στο εξής περιστατικό:
Βλέπω πεσμένο στο πεζοδρόμιο με το κεφάλι κάτω από ένα παρκαρισμένο αυτοκίνητο έναν νεαρό άνδρα. Λόγω του ότι έχω στοιχειώδεις γνώσεις πρώτων βοηθειών πήγα κοντά του να δω τι ακριβώς συμβαίνει και αν μπορώ να βοηθήσω. Όταν πλησίασα διαπίστωσα ότι επρόκειτο για τοξικομανή που μόλις είχε κάνει χρήση με ένεση και είχε χάσει τις αισθήσεις του, είχε δε κάποια τραύματα ελαφριά στο πρόσωπο από πτώση (πιθανόν). Αυτό που μου έκανε απίστευτη εντύπωση είναι ότι από τα γύρω καταστήματα κανένας μα κανένας δεν προσέφερε βοήθεια. Απλοί θεατές με το φόβο και την αποστροφή χαραγμένα στο πρόσωπό τους. Ρώτησα τους πλησιέστερους αν ειδοποίησαν για βοήθεια και μου είπαν ότι πήραν το 100!!!! Λες και ο πεσμένος – αναίσθητος – τραυματισμένος άνθρωπος ήταν κακοποιός και έπρεπε να συλληφθεί. Ένα είδος ρατσισμού που δεν ξέρω ποιον επιθετικό προσδιορισμό να δώσω. Μακριά απ’τον κώλο μας και όπου θέλει ας είναι…!!!
Ευτυχώς το συμβάν είχε θετική – προς το παρών όπως τον είδα – εξέλιξη…

...where shall the word be found
where will the word resound?
not here, there is not enough silence
not on the sea or on the islands
not on the mainland, in the desert or the rain land

for those who walk in the darkness
both in the day time and in the night time
the right time and the right place are not here

no place of grace for those who avoid the face
no time to rejoice for those who walk among noise
and deny the voice...

T.S. Eliot

Ήταν απλά... τέλεια!

Έγινε πραγματικότητα ένα όνειρο που είχα εδώ και καιρό. Να περιπλανηθώ με μηχανή στα αγαπημένα μου μέρη στην Πίνδο. Χθες και προχθές με άλλους 3 φίλους και τις μηχανές μας «κόψαμε» 761 χιλιόμετρα! 4 μηχανές 8 άτομα και πολύ γέλιο.
Να’στε καλά Χρήστο, Μαρία, Γιώργο, Μαρία, Βασίλη, Όλγα και Εύη.

Εύχομαι η υπόσχεση που δώσαμε εκεί έξω από το Τσεπέλοβο να πραγματοποιηθεί σύντομα!!

«όταν έρχονται οι φίλοι»

…να’σαι καλά. Είναι αυτό που κάνει κάποιους φίλους ξεχωριστούς!















.

Η ψήφος μου

Έχω βαρεθεί να μου λένε ότι η ψήφος μου είναι υποχρέωσή μου. Έχω βαρεθεί να προσπαθούν να με πείσουν ότι μέσω της ψήφου μου αποφασίζω για το μέλλον μου. Ότι είναι ανευθυνότητα να μη θέλω να ψηφίσω. Ότι η συμμετοχή όλων μας είναι κάτι για το οποίο κάποιοι δώσανε το αίμα τους. Ότι είναι ντροπή. Ότι είναι αδιαφορία. Ότι αφήνω άλλους να αποφασίζουν για μένα. Ότι αφήνω τη μειοψηφία να αποφασίζει για την πλειοψηφία Ότι… ότι… ότι…

Όλοι αυτοί δε θεωρούν ότι η αποχή μπορεί – λέω μπορεί – να είναι ξεκάθαρη πολιτική στάση για το σύγχρονο ελληνικό γίγνεσθαι. Δε θεωρούν ντροπή και ανευθυνότητα να θέλουν να ξαναψηφίσουμε αυτούς που αποδεδειγμένα μας κλέβουν και μας κοροϊδεύουν τα τελευταία 30 χρόνια. Δε θεωρούν χουντικό το γεγονός ότι μας κυβερνά όντως η μειοψηφία, θεωρώντας το 42% της «αυτοδύναμης» κυβέρνησης την πλειοψηφία του Ελληνικού λαού μη έχοντας κάνει ποτέ τις απλές μαθηματικές πράξεις που δείχνουν ότι το 42 αυτό τοις εκατό ανάγεται στο 31,5% του πληθυσμού, παραδεχόμενοι έτσι ότι το λιγότερο του 1/3 είναι η πλειοψηφία!!
Ο δε Γιωργάκης μέσα στον πανικό του θυμήθηκε την άμεση δημοκρατία, μήπως και κερδίσει καμιά επιπλεόν ψήφο. Ας ανατρέξει λίγους μήνες πίσω όταν τα 17χρονα φώναζαν στους δρόμους για την άμεση αυτή δημοκρατία.
Δε θα υπεισέλθω καθόλου στα υπόλοιπα κοινοβουλευτικά κόμματα, θεωρώντας το θέατρο σκιών ως πιο αληθοφανή κατάσταση.

Η μεθοδευμένες προπαρασκευαστικές διαδικασίες μέσω των δημοσκοπήσεων και των στημένων συνεντεύξεων απευθύνονται σε ένα κοινό που θεωρεί τις λαοπλάνες συγκεντρώσεις σε πλατείες πολιτική στάση και αγώνα …μήπως και βολέψουμε την κορούλα ή το γιόκα μας με τα 8 μάστερ. Άκουγα χθες τον πρωθυπουργό μας να λέει σε μια συνέντευξη ότι τα κριτήρια για να μπει κάποιος υποψήφιος ευρωβουλευτής στο ψηφοδέλτιο της ΝΔ είναι η αφοσίωσή του στην παράταξη και η προσφορά του μέχρι σήμερα. Για ικανότητες για τη θέση αυτή ούτε λόγος!!!

Μέσα στη σκατένια πολιτική θολούρα που μας διακατέχει ως Yunanistan διακρίνονται χρώματα ελπίδας πολιτών και κινήσεων αυτό-οργάνωσης σε μικρούς πυρήνες.Αυτές οι κινήσεις μπορούν να αποτελέσουν την αρχή της βελτίωσής μας ως πολιτικές υπάρξεις, δίνοντας φωνή και δύναμη σε όλους μας τόσο μεμονομένα, όσο και συλλογικά.

tell me old man... what are you looking for there's no more happinesss around.......

Αυτός είναι ο τρόπος που τελειώνει ο κόσμος

εδώ τα πέτρινα είδωλα
σηκώνονται, εδώ λαμβάνουν
την ικεσία ενός χεριού νεκρού ανθρώπου
κάτω απ' το σπίθισμα σβησμένου άστρου

είναι σαν αυτό
στου θανάτου το άλλο βασίλειο
ξυπνώντας μόνοι
την ώρα που είμαστε
τρέμοντας με τρυφερότητα
χείλη που θα φιλούσαν
κάνουν προσευχές σε τσακισμένες πέτρες

αόμματοι
αν δεν τα μάτια μας ξαναφανούν
όπως το αέναο άστρο
του πολύφυλλου ρόδου
στου θανάτου το λυκοφωτικό βασίλειο
η ελπίδα μόνο
των κενών ανθρώπων
των άδειων ανθρώπων

μεταξύ ιδέας
και πραγματικότητας
μεταξύ κίνησης
και δράσης
πέφτει η σκιά

μεταξύ αντίληψης
και δημιουργίας
πέφτει η σκιά

η ζωή είναι πολύ μακριά

μεταξύ πόθου
και σπασμού
μεταξύ δύναμης
και ύπαρξης
μεταξύ ουσίας
και πτώσης
πέφτει η σκιά
γιατί δικό σου είναι το βασίλειο

γιατί δική σου είναι η ζωή
γιατί η ζωή σου είναι δική σου
δική σου

αυτός είναι ο τρόπος που τελειώνει ο κόσμος
όχι μ' ένα πάταγο αλλά μ' ένα λυγμό


Δεν ξέρω αν επιτρέπεται να "σπάμε" ένα ποίημα χρησιμοποιώντας αποσπασματικά κάποιες στροφές του, αλλά όταν η προσωπική ερμηνεία γεμίζει τη σκέψη και την καρδιά, θεωρώ ότι επιτυγχάνεται ο σκοπός ύπαρξης της ίδιας της ποίησης.
Το παραπάνω απόσπασμα είναι από το ποίημα "Κούφιοι Άνθρωποι" (The Hollow Men) του πιο αγαπημένου μου T.S. Eliot μελωποιημένο από τους Ωχρά Σπειροχαίτη

-Φίλε! …σόρυ, φίλε, μήπως έχεις ώρα?
-ναι …μισό
Είναι 23:65!

-Τι ώρα είπες??
-23:65!
-Δεν μπορεί, κάποιο λάθος γίνεται…
Δεν υπάρχει η ώρα που λες.

-Υπάρχει, απλά δεν το έχεις προσέξει ποτέ…

Σαν Φως

Το φως να παίρνει την ματιά ο χώρος τα όνειρά σου
και τα νερά του ποταμού να σε τραβάν μακριά
ότι κι αν ονειρεύτηκες να φεύγει από κοντά σου
να απλώνεις μα τα χέρια σου να πέφτουνε βαριά

Και τι δεν μου' χες ορκιστεί και τι δεν μου' χες τάξει
μα τώρα η απουσία μου σε κάνει και ξεχνάς
δέσε καλά τις μαγικές στιγμές μας με μετάξι
και φώτισε τον ουρανό σχήμα της μοναξιάς

χωρίς πνοή χωρίς ματιά μόνο με τα όνειρά μου
με τρόχισαν οι άνεμοι που πάντα κυνηγώ
αυτοί που με ορίζουνε αυτοί που με πετάνε
αυτοί που με τινάζουνε στον τοίχο στο κενό

κορμί που σχίζεται στα δυο στα βράχια του αοράτου
μνήμες θολές και μια γλυκιά λήθη της λησμονιάς
στης μοναξιάς τον κόκκινο από αίμα πίδακα του
που ξεπετάγεται σαν φως που φέγγει της στεριάς

το μαγικό στου φεγγαριού ονειροπόλειμά σου
το' χεις ξεχάσει κι είν' αργά καιρός να κοιμηθείς
με κάποιον που δεν τον χωρά η μαγική αγκαλιά σου
τις ώρες που περάσαμε μαζί θα μοιραστείς

... ...


υπόγεια ρεύματα

And the Lord said ...go to the devil!

Sinnerman where you gunna run to
Where you gunna run to
All on that day

Well I run to the rock
Please hide me I run to the rock
Please hide me rock
All on that day

Well the rock cried out
I cant hide you the rock cried out
I aint gunna hide you god
All on that day

I said rock whats a matter with you rock
Dont you see I need you rock
Dont let down
All on that day

So I run to the river it was boilin
I run to the sea it was boilin
All on that day

So I run to the lord
Please help me lord
Dont you see me prayin
Dont you see me down here prayin

But the lord said
Go to the devil

All on that day…


Nina Simone


για εκείνες τις στιγμές της ζωής μας που...

Ανεξήγητες οικειότητες

Σας έχει τύχει ένα – δυο μέρη με τα οποία δεν έχετε καμία σχέση να σας είναι τόσο οικεία? Μέρη μακριά από το σπίτι μας και όμως τόσο «κοντινά»
Να νιώθεις ότι έχεις ένα αλλιώτικο δέσιμο με τον τόπο και όποτε βρίσκεσαι εκεί να νιώθεις κυριολεκτικά σα στο σπίτι σου. Μέρη που γυρνάς κάθε φορά όποτε είσαι χάλια, όποτε είσαι χαρούμενος και που θες να πας τον άνθρωπο που αγαπάς να του τα δείξεις… Καταλαβαίνεις ότι κάτι σε δένει με αυτόν τον τόπο χωρίς να μπορείς να βρεις την εξήγηση.
Είναι από τις ανεξήγητες πτυχές μας ως υπάρξεις, που προσδίδουν μια μυστηριώδη αλλά συνάμα και όμορφη απόχρωση σε ότι είμαστε και αισθανόμαστε.

Ζωώδης συμπεριφορά

Ιδιαίτερα έντονη παρουσία της αστυνομίας παρατηρώ το τελευταίο διάστημα στο κέντρο της πόλης. Ειδικότερα αυτής της της νέας πολυ-υποσχόμενης ομάδας με τις μηχανες που αποτελείται από 6-7 άτομα. Μάλιστα έτυχα μάρτυρας δύο περιστατικών που επενέβησαν για ασήμαντη αφορμή και έμεινα έκπληκτος από τη ζωώδη νοοτροπία του όχλου που τους διακατέχει και τον αδικαιολόγητο τσαμπουκά που πουλάνε. Αντιλαμβάνομαι ότι έρχονται αντιμέτωποι με κάθε λογής κατάσταση, αλλά το κάθε τι έχει τα όρια του. Οφείλουν να συμπεριφέρονται - όταν δεν συντρέχει λόγος που να τους θέτει σε κίνδυνο - με ευγένεια και τυπικότητα. Προφανώς βέβαια οι οδηγίες που έχουν είναι ή ασαφείς, ή πολύ συγκεκριμένες και για να εξιλεώσει το πρόσωπό της η ΕΛΑΣ προωθεί την αστυνομοκρατία.

Θεωρώ ότι αυτή η κατασταλτική τακτική μόνο αντίθετο αποτέλεσμα θα φέρει και θα μας οδηγήσει να γίνουμε μάρτυρες νέων μορφών βίας και ότι αυτό συνεπάγεται. Δυστυχώς η λέξη "πρόνοια" ή "πρόληψη" δεν κόβουν βόλτες στο μυαλό κανενός μέσα στα γραφεία υπουργείων και αρχηγών. Εξάλλου μια -δυο μέρες μετά την ανακοίνωση της ίδρυσης αυτών των νέων μονάδων επέμβασης με δίκυκλα ελαφρού τύπου, αυτές εμφανίστηκαν κιόλας να περιπολούν. Μου δημιουργήθηκε η απορία πως τόσο γρήγορα (2 μέρες) έγινε διαγωνισμός για την προμήθεια των ολοκαίνουργιων αυτών μηχανών και παραδόθηκαν προς χρήση στην ΕΛΑΣ???!! Η υπόθεση μυρίζει 'κονόμα...

Τελικά μήπως οι μπάτσοι μεταδίδουν τη γρίπη..??

Η γρίπη των χοίρων. Όχι των ελληνικών, όλων των άλλων!

Μετά τη γρίπη των πουλερικών, τις τρελές αγελάδες, τον ιό SARS, νωρίτερα το διαχρονικό aids, τώρα έχουμε άλλο σουξέ: τη γρίπη των χοίρων! Δεν ξέρω αν ζούμε τους σεισμούς, τους λοιμούς και τους καταποντισμούς της Αποκάλυψης, αλλά σίγουρα ζούμε τη μαλακία μας!!! Κάτι σαν την εκστρατεία του υπουργείου πολιτισμού: "Live your myth in Greece"...

Βέβαια, αν το προσεγγίσουμε με μια πιο καχύποπτη ματιά - ως γνήσιοι γνώστες των παγκόσμιων συνομοσιών - θα μπορούσαμε να αιτιολογήσουμε και συγκεκριμένα συμφέροντα που κρύβονται και δε θα χαλούσαν καθόλου τους προϋπολογισμούς των μεγάλων φαρμακοβιομηχανιών εν μέσω κρίσης.

Παράλληλα ως Έλλην νιώθω ασφαλής που το "εθνικό κέντρο επιχειρήσεων υγείας" έχει λάβει όλα τα μέτρα για τη μη είσοδο του ιού στον εθνικό εναέριο χώρο. Έχουν ήδη αναπτυχθεί συστοιχίες Πάτριοτ που θα καταρρίψουν κάθε στέλεχος του ιού που θα τολμήσει να έρθει στην Ελλάδα για να ζήσει το μύθο του. Ήδη βρίσκεται σε 24ωρη βάση ειδικός γιατρός στο αεροδρόμιο Αθηνών, ενώ έχουν δρομολογήσει και την εκτύπωση ενημερωτικών φυλλαδίων. Δραστικότατα μέτρα χωρίς έλεος!
ΗΠΑ και Καναδάς που είναι πρωτοπόροι στη δημόσια υγεία και στις μεθόδους πρόληψης και δεν κατάφεραν να το σταματήσουν, θέτοντας τις υπηρεσίες τους σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης. Στο Μεξικό, απ'όπου και ξεκίνησε η επιδημία, κυκλοφορούν στο δρόμο με μάσκες, γεγονός πολύ αρνητικό για την ψυχολογία οποιουδήποτε. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός υγείας εκτίμησε ότι είναι εξαιρετικά μεγάλες οι πιθανότητες να εξελιχθεί σε πανδημία. Η λέξη "πανδημία" από μόνη της είναι τρομακτική και θα πρέπει όλοι οι αρμόδιοι να ξαναδουν την ετυμολογία της...
Ίσως όλοι αυτοί σε ΗΠΑ, Καναδά και Μεξικό θα έπρεπε να συμβουλευθούν τα δικά μας γατόνια που κάτι παραπάνω θα ξέρουν, μιας και στο "εθνικό κέντρο επιχειρήσεων υγείας" πιάνουν όλα τα κανάλια και επιπλέον Nova!!

Απίστευτη ενέργεια και ομορφιά κρύβουν κάποιες απρόσμενες συναντήσεις και βραδυές που ξεπηδούν από του πουθενά. Μια τέτοια ήταν και η χθεσιμή που άφησε πίσω της 6 ώρες που κύλησαν σαν λεπτά με γέλιο, κουβέντα και καταπληκτική παρέα!
Περνώντας από μια φίλη αργά το απόγευμα που δούλευε έτσι για να τη δω λίγο, καταλήξαμε μετά από 6 περίπου ώρες και αργά τη νύχτα σε κάποιο στέκι στην άνω πόλη!
Είναι από τις φορές που ένιωσα πολύ γεμάτος...

"ποιο φόβο αγάπησα πάλι"

Ο χρόνος είναι ο χειρότερος γιατρός
Σε καίει, σε σκορπάει και σε παγώνει
Μα εσύ σε λίγο δεν θα βρίσκεσαι εδώ
Κάποιοι άλλοι θα παλεύουν με τη σκόνη

Ποιοι χάρτες σου ζεστάνανε ξανά το μυαλό
Ποιες θάλασσες στεγνώνουν στο μικρό σου κεφάλι
Ποιος άνεμος σε παίρνει πιο μακριά από δω
Πες μου ποιο φόβο αγάπησες πάλι

Ποια μοίρα σε φωνάζει από την άλλη μεριά
Πες μου ποιο φόβο αγάπησες πάλι


...από Τρύπες

Δεν ξέρω τι άλλο να προσθέσω από τις σκέψεις μου. Μάλλον τίποτα.
Αυτή είναι και η μαγεία που τυλίγει την ποίηση, να εγκλωβίζει μέσα σε λίγους στίχους ότι νιώθεις και να το ταξιδεύει στον ουρανό με απίστευτη ταχύτητα...

«Η μπύρα είναι απόδειξη ότι ο Θεός μας αγαπάει και θέλει να είμαστε ευτυχισμένοι»

...Βενιαμίν Φραγκλίνος

Ηλεκτρονικό φακέλωμα από την εκκλησία

Αναδαημοσίευση από το tvxs.gr (http://www.tvxs.gr/v9282)

"Σε ηλεκτρονικό «φακέλωμα» των ενοριτών προχωρά οσονούπω η εκκλησία, η οποία αξιώνει από τους κληρικούς να εξοικειωθούν με τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές. Σύμφωνα με την εφημερίδα, Το Ποντίκι, αρμόδια επιτροπή της Ιεράς Συνόδου διοργάνωσε ειδική ημερίδα για το συγκεκριμένο σκοπό.

Όπως αναφέρεται στο σχετικό δημοσίευμα, ηλεκτρονικός φάκελος με λεπτομερή προσωπικά στοιχεία θα αντιστοιχεί πλέον σε κάθε έναν από τους πιστούς ενορίτες. Οι φάκελοι θα ονομάζονται parishioners, και θα περιλαμβάνουν διάφορα πεδία πληροφοριών, ανάμεσα στα οποία: κωδικός ενορίτη, όνομα, επώνυμο, οδός, αριθμός, όροφος, τηλέφωνο σπιτιού, πόλη, ταχυδρομικός κώδικας, ηλεκτρονική διεύθυνση, τηλέφωνο εργασίας, κινητό τηλέφωνο, αριθμός φαξ, σημειώσεις και ενημέρωση για το αν βρίσκεται στην ενορία ή όχι. Απαραιτήτως, κάθε ενορίτης θα έχει τον προσωπικό του κωδικό, με τον οποίο θα ταυτοποιούνται τα στοιχεία του.

Επιπλέον, θα καταχωρούνται πληροφορίες που αφορούν στις οικογένειες των ενοριτών. Θα αναφέρονται οι ασχολίες και το ποιμαντικό έργο τους, καθώς και στοιχεία για τις σχέσεις ανάμεσα στα μέλη της εκάστοτε οικογένειας. Σε διαφορετικά πεδία θα περιλαμβάνονται οι διάφορες ποιμαντικές επαφές των ενοριτών- γάμος, βάπτιση, κ.λπ.- καθώς και οι ιερείς που διακονούν την ενορία."

απίστευτο !!
εξωφρενικό !!
εξοργιστικό !!
Βάση ποιου νόμου και άδειας επιτρέπεται η εκκλησία να συγκεντρώνει και να διαχειρίζεται προσωπικά δεδομένα?? Είδικά αν έχει αποδείξει κατά το παρελθόν το διεστραμμένο τρόπο σκέψης των εκπροσώπων της. Μήπως αυτό θα αποτελέσει ένα καλό εργαλείο για να βρίσκουν ευκολότερα κάποιοι ρασοφόροι τα αγοράκια και τα κοριτσάκια που τους ενδιαφέρουν?? Μήπως θα μπορούν έτσι να εξασκούν πολύ ευκολότερα ψυχολογική βία βασισμένοι στις αδυναμίες των ανθρώπων??

Άντε τώρα να δούμε και εξομολογήσεις online μιας και το facebook το'χουμε ήδη!!

Αερικό

Όσοι δε θέλουν να θυμούνται
πότε και που αντισταθήκαν,
ποια τείχη γκρέμισες και βγήκαν,
ποιες φυλακές να μη φοβούνται...
τώρα σε θέλουνε σκυφτό,
τώρα σε θέλουν νικημένο,
ανήμπορο κι υποταγμένο
για να ξεχνάνε αυτό που ήταν...
Θα 'ρθει μια μέρα ένα παιδί,
τη μέρα που θα επιστρέψεις,
θα 'ρθει αυτό,μην το γυρέψεις
και θα σου πει...

Αερικό είσαι...

(του Π.Παυλίδη)

Διάφορες μορφές οικονομίας...!

ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ: Έχεις 2 αγελάδες και δίνεις τη µία στο γείτονά σου .

ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ: Έχεις 2 αγελάδες, η κυβέρνηση παίρνει και τις δύο και σου δίνει λίγο γάλα

ΦΑΣΙΣΜΟΣ : Έχεις 2 αγελάδες, η κυβέρνηση παίρνει και τις δύο και σου πουλά λίγο γάλα

ΝΑΖΙΣΜΟΣ : Έχεις 2 αγελάδες, η κυβέρνηση τις παίρνει και σε σκοτώνει κιόλας

ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ : Έχεις 2 αγελάδες , η κυβέρνηση παίρνει και τις 2, σκοτώνει τη µία, αρμέγει την άλλη και στο τέλος πετά το γάλα

ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟΣ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ : Έχεις 2 αγελάδες, πουλάς τη µία, αγοράζεις ένα ταύρο, πολλαπλασιάζεις το κοπάδι και η οικονομία αναπτύσσεται ομαλά. Στη συνέχεια, πουλάς όλο το κοπάδι, γίνεσαι εισοδηματίας και ζεις καλύτερα.

ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ: Έχεις 2 αγελάδες, πουλάς τη μία και αναγκάζεις την άλλη να παράγει το γάλα που αντιστοιχεί σε 4 αγελάδες. Αργότερα, προσλαμβάνεις έναν εμπειρογνώμονα για να αναλύσει τους λόγους για τους οποίους η αγελάδα έπεσε νεκρή.

ΓΑΛΛΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ: Έχεις 2 αγελάδες και απεργείς επειδή θέλεις 3.

ΓΙΑΠΩΝΕΖΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ: Έχεις 2 αγελάδες και τις ανασχεδιάζεις έτσι ώστε να έχουν το 1/10 του µεγέθους τους και να παράγουν 20 φορές περισσότερο γάλα. Μετά σχεδιάζεις ένα έξυπνο καρτούν, το ονοµάζεις COWKEMON και το πουλάς σε όλο τον κόσµο.

ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ: Έχεις 2 αγελάδες και τις ανασχεδιάζεις έτσι ώστε να ζουν 100 χρόνια, να τρώνε µία φορά το µήνα και να αυτοαρµέγονται.

ΙΤΑΛΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ: Έχεις δύο αγελάδες αλλά δεν ξέρεις που είναι, έτσι κάνεις διάλειµµα για φαγητό.

ΡΩΣΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ: Έχεις δύο αγελάδες, τις µετράς και µαθαίνεις ότι στην πραγµατικότητα έχεις 5. Τις ξαναµετράς και µαθαίνεις ότι έχεις 42. Την Τρίτη φορά µαθαίνεις ότι έχεις δύο ξανά. Μετά σταµατάς να µετράς και ανοίγεις ακόµη ένα µπουκάλι ßότκα.

ΚΙΝΕΖΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ: Έχεις δύο αγελάδες, 300 ανθρώπους να τις αρµέγουν, ισχυρίζεσαι ότι εξασφαλίζεις πλήρη απασχόληση και υψηλή παραγωγικότητα και συλλαµßάνεις τον δηµοσιογράφο που ανακοινώνει τους παραπάνω αριθµούς.

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ: Έχεις δύο αγελάδες, τις πουλάς όσο-όσο, µε τα λίγα χρήµατα που σου δίνουν δίνεις προκαταßολή για να πάρεις αυτοκίνητο, το οποίο αποπληρώνεις σε 7.083 δόσεις.

ΙΝΔΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ: Έχεις δύο αγελάδες και απλά τις λατρεύεις

ΒΡΕΤΑΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ: Έχεις δύο αγελάδες και είναι και οι δύο τρελές

facebook

Το ηλεκτρονικό μνημόσυνο των σχέσεων

...just that!

Ο σκοταδισμός της εκκλησίας

Η εξ αποστάσεων παρατήρηση μιας κατάστασης μας δίνει πολλά πλεονεκτήματα που δεν τα έχουμε όταν αντιμετωπίζουμε ένα θέμα όταν το βλέπουμε από πολύ κοντά ή όταν - ακόμα χειρότερα – είμαστε μπλεγμένοι σε αυτό. Το «πολύ κοντά» εμπεριέχει φυσικά και τη μονόπλευρη προσέγγιση, γεγονός που είναι ίσως πιο επικίνδυνο από οτιδήποτε άλλο.
Ο μικρός αυτός πρόλογος αφορά την κατάσταση που επικρατεί στις σύγχρονες θρησκείες ανά την υφήλιο. Θα επικεντρωθώ στη δική μου θρησκεία (χριστιανός ορθόδοξος) και για να ακριβολογήσω στο «όχημα» εκείνο που αντιπροσωπεύει το Λόγο του Θεού στην ορθοδοξία: την Ελλαδική Εκκλησία. Προσπαθώ να συγκρατηθώ για να μην εκφράσω την πραγματική μου γνώμη για τον ρασοφόρο αυτό συρφετό, που με διάφορες σκοταδιστικές τακτικές προσπαθεί να τρομοκρατήσει τους πιστούς.
Οι άνθρωποι ανέκαθεν είχαν την ανάγκη να πιστεύουν σε μία ανώτερη δύναμη. Μια δύναμη που δίνει την ελπίδα να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για το καλύτερο. Αυτήν την ανάγκη εκμεταλλεύτηκαν με τον πιο απεχθή τρόπο μια ομάδα ανθρώπων στο πέρασμα των αιώνων και δημιούργησαν ένα κατεστημένο χειρότερο από κάθε δυνάστη. Η εκκλησία και ο λόγος της πλειοψηφίας των κληρικών βασιζόταν πάντα στην αμορφωσιά του κόσμου την οποία και εντέχνως καλλιεργούσε ή υποστήριζε, προκειμένου να έχει πρόσφορο έδαφος εκφοβισμού. Μικροί απορούσαμε όταν ακούγαμε ότι οι γυναίκες δεν κάνει να πηγαίνουν στην εκκλησία όταν έχουν περίοδο. Τι πιο φυσιολογικό από μια φυσική λειτουργία του γυναικείου σώματος που αποτελεί μέρος της αναπαραγωγής του ανθρώπινου γένους??? Αλήθεια, οι αφορισμοί και οι συγχωροτιμωρίες που επιβάλλουν οι τιμωροί – παπάδες γιατί γίνονται?? Στο όνομα του Θεού?? Τολμούν δηλαδή να επιβάλλονται εκφοβίζοντας στο όνομα Αυτού που εκφράζει την αγάπη…?
Σε κάποια θέματα ο μεσαίωνας υπάρχει ακόμα, ίσως σε ακόμα χειρότερο βαθμό, γιατί το βιοτικό και εκπαιδευτικό επίπεδο της σύγχρονης κοινωνίας δε θα έπρεπε να επιτρέπει τέτοιου είδους τακτικές. Όλα αυτά σε συνδυασμό με τις άκρως θολές οικονομικές εισπρακτικές διαδικασίες των μυστηρίων που συνοδεύονται από απειλές του τύπου « αν δεν παντρευτείς με θρησκευτικό γάμο δε σε θάβει κανείς» έχουν μετατρέψει την ανάγκη πίστης των ανθρώπων σε μια από τις πιο κερδοφόρες – μη ελέγξιμες επιχειρήσεις που υπάρχουν…

Αντίδραση στη δράση

βλέπουμε τις τελευταίες μέρες μια έξαρση στην ονομαζόμενη "εγκληματικότητα" και "τρομοκρατία" που έχουν αυξηθεί ραγδαία. Επίσης αυτό που βλέπουμε καθημερινα να αυξάνεται είναι ο στόμφος και η έπαρση του Μαρκογιαννάκη (υφυπουργό εσωτερικών - δημόσιας τάξης) και η εξαγγελία νέων μέτρων για την προστασία και ασφάλεια του πολίτη. Μία μέρα μετά την πρωτοεμφάνιση της ειδικής δύναμης άμεσης καταστολής της ΕΛΑΣ στο κέντρο της Αθήνας εθεάθησαν να απολαμβάνουν τον καφέ τους σε κεντρικό καφέ, ενώ λίγα μέτρα πιο κάτω η δημοτική αστυνομία έκοβε κλήσεις στα μηχανάκια αυτής της ειδικής δύναμης!! Απίστευτες καταστάσεις που προσβάλλουν φυσικά κάθε έλληνα πολίτη, ακόμα και αυτόν που δεν το αντιλαμβάνεται.
Η μεγάλη δική μου απορία είναι γιατί δεν αντιλαβάνονται ότι όλες αυτές οι "τρομοκρατικές" ενέργειες που φυτρώνουν σαν τα μανιτάρια, μήπως είναι αντίδραση στη δράση?? Μήπως η τόση κρατική και παρακρατική βία γεννά αντίδραση με όλους αυτούς τους τρόπους??? Η βία θα πρέπει να εξαλειφθεί δια παντώς από τη ζωή μας, αλλά να που με όλες αυτές τις Ζαχοπουλιάδες και τα Βατοπέδια, το στράγγισμα του κάθε φορολογούμενου και τον εξευτελισμό κάθε ονείρου των νέων παιδιών, η βίαιη αντίδραση είναι αναμενόμενη και επαναλαμβάνω καταδικαστέα!
Ίσως θα έπρεπε αντί καμερών και ειδικών αστυνομικών μονάδων καταστολής να εφαρμοστούν μέτρα για την παιδεία και την ενίσχυση όσων υποφέρουν από τους κατ'επάγγελμα πολιτικούς απατεώνες εντός και εντός κουνοβουλίου. Ίσως αν έστελνε κάποιους εδραιωμένους μεγαλοπολιτικούς σπιτάκι τους ο κουρασμένος μας πρωθυπουργός και ΔΕΝ ΥΠΟΛΟΓΙΖΕ ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΟΣΤΟΣ ο κόσμος να τον στήριζε και πραγματικά να γινόταν κάτι στη χώρα που τα δελτία ειδήσεων έχουν αντικατασταθεί από τις καθημερινές δημοσκοπήσεις καταλληλότερων και προθέσεων ψήφου...
Γιατί μπορεί τρομοκρατία να είναι μία βόμβα που σκάει τυφλά, αλλά τρομοκρατία είναι και η τιμή της ντομάτας στον πάγκο της λαίκής όπως λέει και μια φίλη μου...

παράξενοι συνειρμοί

Περασμένες 23:00 σ'έναν κεντρικό δρόμο του Βερολίνου με μια νοσταλγία να σέρνεται στα βρεγμένα πεζοδρόμια. Λίγο πιο κάτω ο σταθμός του υπόγειου στη Friedrichstrasse στον οποίο και κατευθύνομαι μετά από μια εξαιρετική βραδυά σε μια τυπική Βερολινέζικη μπυραρία...
Λίγα λεπτά αργότερα κάθομαι πλέον στο σχεδόν άδειο βαγόνι της επιστροφής και ασυναίσθητα ταυτίζω αυτό που ζω εκείνη τη στιγμή με ολόκληρη τη ζωή μου. Όλη μου η ζωή όπως αυτό το βαγόνι με 2-3 άτομα που ακολουθούν την ίδια διαδρομή και συμπορεύεσαι μαζί τους στις όμορφες και άσχημες στιγμές. Μια διαδρομή γεμάτη εικόνες, γέλια, στιγμές, γεύσεις, αγγίγματα, λύπες, κολλήματα, συζητήσεις...
Κάποιες φορές κάποιος έρχεται πιο κοντά, άλλες πάλι απομακρύνεται και διαλέγει να κάτσει λίγο πιο μακρυά. Κάποιος άλλος έρχεται να κάτσει λίγο πιο κοντά σου κοιτάζοντας όμως αντίθετα προς την κατεύθυνση του ταξιδιού, ενώ εσύ εξακολουθείς να ταξιδεύεις και πολλές φορές να αποζητάς το βαγόνι αυτό να αδείασει τελείως. Πόσο παράλογο είναι , αλήθεια αυτό? Ποιός μπορεί να ζήσει χωρίς φίλους, χωρίς να έχει δικούς του ανθρώπους κοντά...?

Στάσεις που κάποιος ανεβαίνει και άλλος κατεβαίνει, πάντα όμως στην ίδια διαδρομή:τη ζωή μου. Κάπως έτσι και όσων ταξιδεύουν με αυτό το βαγόνι και διασταυρώνονται τα μονοπάτια μας.
Άλλες φορές πάλι νέοι επιβάτες έρχονται να ταξιδέψουν μαζί μου πέρνωντας τη θέση κάποιων που κατέβηκαν σε κάποιο σταθμό και χάθηκαν για πάντα...

Στάσεις πολλές.
Εικόνες περισσότερες

Αναμνήσεις κι εμπειρίες άπειρες με άλλες τόσες να περιμένουν.

Σε κάποια στάση αυτής της διαδρομής, αρκετούς μήνες πίσω στεκόσουν και'συ στην αποβάθρα αλλά δεν ανέβηκες και από τότε αυτό το βαγόνι όποια διαδρομή κι αν κάνει, πάντα γυρνάει στο σταθμό σου και σου φωνάζει ν'ανέβεις...

Spandau. έφτασα. 23:50
Να κατέβω ή να συνεχίσω...?

Το σκότος της πολιτικής

Δεν μπορώ να καταλάβω τι γίνεται με αυτούς τους «πολιτικούς αρχηγούς». Θα μου πείτε : τώρα το κατάλαβες??? Συναντιόνται και αμέσως μετά κάνουν δηλώσεις, οι οποίες δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους. Λες και δεν μίλησαν ποτέ μεταξύ τους, ενώ υποτίθεται ότι συζητήσαν τα φλέγονται θέματα των Ελλήνων και της οικονομικής κρίσης. Αυτό που με τρομάζει είναι ότι ό ένας μας κυβερνά και ο άλλος θέλει να μας κυβερνήσει. Θεωρητικά συμβαίνουν τα εξής:
• ο ένας από τους δύο μας δουλεύει
• και οι δύο μας δουλεύουν
• ο ένας από τους δύο είναι λογικός και ο άλλος τρελός
• και οι δύο είναι τρελοί

Από τα παραπάνω νομίζω ότι η πιο συμφέρουσα για μας εκδοχή είναι η πρώτη που δυστυχώς όμως εμπεριέχει 50% ποσοστό λάθους….
Αν μπορείτε εσείς να καταλήξετε σε κάποια άλλα συμπεράσματα βάση των όσων ακούτε, βλέπετε και εκτιμάτε, θα σας ήμουν ευγνώμων εάν τα καταθέτατε και με βγάζατε από το σκότος της πλάνης…

Εκλογολογία χωρίς ίχνος ντροπής

Άρχισε η φημολογία περί δίδυμων εκλογών τον Ιούνιο.
Η πραγματοποίηση δηλαδή ευρωεκλογών και βουλευτικών την ίδια ημερομηνία. Δε θα επικεντρωθώ στην επιχειρηματολογία που χρησιμοποιούν όσοι υποστηρίζουν κάτι τέτοιο, αλλά σε κάτι άλλο που θεωρώ άκρως παράλογο και προσβλητικό. Θα ήθελα να ξέρω με ποιο δικαίωμα το ΠΑΣΟΚ, αλλά και η κάθε πολιτική - κομματική οντότητα ζητάει εκλογές ενάμιση χρόνο μετά την πραγματοποίησή τους. Ακόμα και το κυβερνών κόμμα δεν έχει το ηθικό αυτό δικαίωμα να κατασπαταλά εξωφρενικά ποσά για την ικαονποίηση των πολιτικών τους μικροσυμφερόντων. Το ΠΑΣΟΚ που ζητά επίμονα εκλογές βασισμένο στην 5η πλέον εξουσία των γκάλοπ, οφείλει να υπακούσει αυτό που η πλειοψηφία του λαού αποφάσισε πριν από 1,5 χρόνο. Αν τώρα η πλειοψηφία αυτή στην πραγματικότητα είναι αναλογικά η συντριπτική μειοψηφία είναι άλλο και αυτό πρέπει να διορθωθεί. Όχι όμως ενάμιση χρόνο μετά τις τελευταίες εκλογές να ζητάς ξανά τη διεξαγωγή τους όταν αυτό συνεπάγεται τεράστια έξοδα για τα δημόσια ταμεία.
Βέβαια οι πολιτικοί είναι οι μόνοι που δεν ενδιαφερονται γιαυτό, απεναντίας μάλιστα έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο στη διασπάθιση του δημοσίου χρήματος.
Θα ήμουν γραφικός εάν πρότεινα εν μέσω οικονομικής κρίσης οι επόμενες εκλογές να χρηματοδοτηθούν από τις περικοπές των μισθών όσων είναι τώρα και θα εκλεγούν μετά βουλευτές???

Δεν ξέρω πως πρέπει να εκφραστώ για να τους χαρακτηρίσω. Θέλω πολύ να τους βρίσω με λέξεις που δεν έχω ξεστομίσει ποτέ, αλλά το θεωρώ πολύ λίγο!

.




"με μικρές ή μεγάλες ουτοπίες

πηγαίνει ο κόσμος μπροστά"


το άκουσα χθες και με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο.

Οι βιτρίνες στη ζωή μας

Έχεις σκεφτεί σε πόσες πτυχές της ζωής μας δίνουμε περισσότερη έμφαση σε αυτό που φαίνεται, παρά σε αυτό που είναι κάτι? Παντού. Λένε ότι όταν γνωρίζουμε κάποιον, υποσυνείδητα σχηματίζουμε γνώμη για αυτόν μέσα στα 3 πρώτα δευτερόλεπτα. Αυτό είναι πολύ άδικο, αλλά δυστυχώς συμβαίνει στην πλειοψηφία των διαπροσωπικών σχέσεων. Ειδικότερα εκεί που, όπως λέει και η λαϊκή σοφία « όπου ακούς πολλά κεράσια…». Γεμίσαμε από φίλους, κολλητούς, ανθρώπους που αγαπάμε πολύ, ανθρώπους που κάνουν τα πάντα για μας και άλλα παρόμοια. Με τη διαφορά όμως ότι όλα αυτά είναι στα λόγια, άντε, άντε το πολύ και στο facebook. Στην πράξη εξαϋλώνονται όλα με μιας στις πρώτες δυσκολίες και μένουν τελικά δίπλα σου ένας, δυό το πολύ άνθρωποι.
Έχω σιχαθεί να ακούω μπούρδες περί έρωτα, φιλικής αγάπης, εκτίμησης, σεβασμού και ότι πρέπει να συνοδεύει τις πραγματικές ανθρώπινες σχέσεις. Με όσα παραθέτω εδώ δεν εννοώ φυσικά μόνο τις διαπροσωπικές σχέσεις στις οποίες εγώ εμπλέκομαι, αλλά και όσες έχω την ευχέρεια να παρατηρώ γύρω μου. Οι μικρές κινήσεις είναι αυτές που κάνουν τη διαφορά μεταξύ ανθρώπων που νοιάζονται και αγαπιούνται με οποιαδήποτε μορφή. Τι να το κάνω εγώ αν ακούω ότι μ’αγαπάς ρε?? Δείξτο γαμώ την ψυχή σου!! Τι φοβάσαι??

Σε παράλληλη τροχιά με τα παραπάνω υπάρχει το φαινόμενο των «πετυχημένων».
Πλέουμε καθημερινά σε μια θάλασσα δημιουργίας εντύπωσης και ίματζ! «Πετυχημένοι» άνεργοι – στελέχη πολυεθνικών (δουλεμπορικών) εταιριών που ήρθαν από τα χωριά τους και θάμπωσαν στην κυρίλα του κάθε social, φυτοζωούν για καμιά 700€ (α!ναι! συν bonus…) και αυτοπροβάλλονται με ύφος διευθυντή. Οι περισσότεροι με το ζόρι μαζεύουν τα ψιλά για το fredo τους, ενώ η υποψήφια μεγαλοκοπέλα εντυπωσιάζεται από το κύρος του… Πρόσφατα σε μια συζήτηση με μια φίλη, μου είπε για μια γνωριμία της σε μουράτο μαγαζί της πόλης (όπου θα βρει τον πετυχημένο της κι αυτή..) με τον οποίο είχε εντυπωσιαστεί. Ωραίο παιδί, στυλάκι κλπ. Και όταν πήγε σπίτι του (με συνοπτικές διαδικασίες) έπεσε απ’τα σύνεφα!! Απορώ αλήθεια το γιατί??? Αφού φαινόταν κελεπούρι, άσχετα αν νόμιζε ότι ο T. Eliot ήταν r'nb dj...!!Γραφικότητες, έτσι κι αλλιώς.

Έτσι καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι δεν πρέπει να είμαστε, αλλά να φαινόμαστε.
Όλα τα’αλλα δεν έχουν σημασία στις περισσότερες περιπτώσεις.

Ας προσέχουμε τους ανθρώπους που αγαπάμε και εκτιμάμε πραγματικά και ας τους το δείχνουμε. Δε χρειάζεται να το λέμε. Απλά να το δείχνουμε…

Τώρα που διάβασες τα κομπλεξικά μου, πρόσεχε μην ακουμπήσεις τη βιτρίνα μου κι αφήσεις καμιά δαχτυλιά. Θα πρέπει να τη σκουπίσω και δεν έχω πληρωθεί ακόμα…

Άντε και φιλιά!

Εναέρια καλάθια

Ποιός είπε ότι στις σύγχρονες πόλεις με τις οικοδομές έχει χαθεί η επικοινωνία....???

Τα ταξίδια που δεν κάναμε

Κάποιο βράδυ σ’ένα τραπέζι που καθόμασταν μ’έναν καλό φίλο, συζητούσαμε για τα ταξίδια απο τα οποία και οι δύο μόλις είχαμε επιστρέψει. Ο ένας λατινική Αμερική, ο άλλος Ινδονησία. Και οι δύο υπό συνθήκες μη πεπατημένες, πρακτορείων κλπ. Όπως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις, τα λόγια είναι φτωχά για την περιγραφή και είχαμε επιστρατεύσει ένα μολύβι και το χάρτινο τραπεζομάντηλο, όπου πάνω του είχαμε ζωγραφίσει σχεδόν όλη τη γη, ο καθένας για το δικό του κομμάτι του ταξιδιού. Ο ταβερνιάρης πήγαινε κι ερχόταν και κάθε τόσο έριχνε μια ματιά κλεφτή σε μας και το τραπέζι μας. Κάποια στιγμή μαλλον δεν άντεξε και με μια αγανακτισμένη διάθεση ρίχνει την ερώτηση: τι στο διάολο συζητάτε κι έχετε ζωγραφίσει όλη τη γη στο τραπέζι???
Γελάσαμε πολύ εξηγώντας του, αλλά αυτό που μου’χει μείνει είναι αυτό που είπε εκείνο το βράδυ ο φίλος. «Γεννηθήκαμε πάνω σε μια μεγάλη μπάλα. Γιατί να μη δούμε τι έχει σε όσα περισσότερα μέρη γίνεται??»

Πολλά βράδυα κάθομαι και ονειρεύομαι ταξίδια σε διάφορα μέρη που για κάποιο λόγο μου κίνησαν το ενδιαφέρον. Σίγουρα όχι τα γνωστά αξιοθέατα που γεμίζουν τους διάφορους ταξιδιωτικούς οδηγούς, αλλά λόγοι που είναι συνδυασμένοι με ανθρώπους και την ιστορία τους. Ιστορίες που κάπου ακούσαμε για ασυνήθιστα πράγματα...

Είναι μαγική η αίσθηση του ταξιδιού έτσι όπως το φαντάζεσαι εσύ και το πλάθεις μέσα στη σκέψη σου πάντα με ένα αγαπημένο πρόσωπο να μοιράζεσαι τα πιο απλά, μα συνάμα και τα πιο όμορφα πράγματα. Έτσι κι αλλιώς η ίδια η ζωή είναι ένα μεγάλο ταξίδι που δεν έχει προκαθορισμένο πρόγραμμα. Δεν έχει κλεισμένο ξενοδοχείο 5 αστέρων με ημιδιατροφή ακόμα και στα καλύτερα πραγματικά παραμύθια. Τη διαδρομή την καθορίζουμε μόνοι μας. Πιστεύω ότι δεν υπάρχει άνθρωπος πάνω σ’αυτόν τον πλανήτη που να μην ονειρεύεται να ταξιδεύσει. Είτε με τον έναν, είτε με τον άλλο τρόπο.
Αλάνθαστη συνταγή διαφυγής όταν σφίγγουν οι καταστάσεις.

Θα ήθελα να μπορούσα κάποια στιγμή να κάνω κάποια από αυτά τα ταξίδια που έχω σχεδιάσει, έτσι όπως τα έχω σχεδιάσει.

Περπατησά πάρα πολύ
Και τα φτερά μου τα’χω χάσει

Μα εσύ που δεν πατάς στη γη
Καν’τη ψυχή μου να πετάξει

Μ’ενα αερόστατο να πάμε στο φεγγάρι
Ένα αεράκι να μας πάρει

Φωτιά κι αέρας
Να κάνουμε δική μας
Τη μικρή ζωή μας

Οι ΜΠΛΕ διασκευάζουν Ρίτσο

Μια ιδιαίτερη διασκευή ενός ποιήματος του Γιάννη Ρίτσου που αγαπήθηκε απ'όλους με τη μουσική του Μ. Θεοδωράκη. Ήρθε το πλήρωμα του χρόνου αυτοί οι στίχοι να γνωρίσουν και πιο σύγχρονες μορφές μουσικής έκφρασης εξαιρετικά πετυχημένες κατά τη γνώμη μου.

Ακούστηκαν πολλά για την εν λόγο εκτέλεση. Σχόλια βασισμένα στη γνωστή τακτική του "αμφισβητώ, άρα έχω άποψη" που χρησιμοποιούν αρκετοί προκειμένου να ανεβάσουν το ειδικό τους βάρος. Δεν νομίζω ότι μπορεί να συγκριθεί η σύγχρονη αυτή εκτέλεση με τη μέχρι σήμερα πασίγνωστη και μαγική εκτέλεση του Θεοδωράκη για πολλούς λόγους. Η ποίηση δεν μπορεί να περιοριστεί και να εγκλωβιστεί. Η κοινωνία και οι καταστάσεις μεταβάλλονται και εξελίσσονται διαρκώς. Διαχρονικές παρακαταθήκες που κληρονομήσαμε από τους πατεράδες μας - ηθικούς και πνευματικούς - πρέπει να διαμορφώνουμε τις συνθήκες, έτσι ώστε να τις κουβαλάμε πάντα μαζί μας. Είναι υποχρέωσή μας.

Ας κρατήσουμε τις όποιες κριτικές μας για περιπτώσεις όπου ανάλογοι θησαυροί χρησιμοποιήθηκαν για εμπορική (με την κακή έννοια της όρου) εκμετάλλευση σε τηλεομπερντέδες τύπου fame story...

Πρέπει να ακούγονται και λόγια που να μας κάνουν ν'ανατριχιάζουμε πότε - πότε..

Όφείλουμε ένα ευχαριστώ στους ΜΠΛΕ...

.






Της παπαρούνας τον ανθό

να μη τόνε μυρίσεις

Γιατί σε μένα μάτια μου

μια μέρα θα γυρίσεις

Να μου γυρέψεις τη φωτιά

και του τρελού το χάδι









.

Δήμος Θεσσαλονίκης

όλοι έχουμε κάποιες αρχές και κάποια πιστεύω βάση των οποίων πορευόμαστε.
Έρχονται κάποιες στιγμές που πρέπει να παλέψουμε για να πετύχουμε όσα πιστεύουμε και σε αυτήν τη μάχη αρκετές φορές δεν είμαστε μόνοι. Κάποιες μάχες τις δίνεις με ανθρώπους με τους οποίους έχεις κοινά ιδανικά και στόχους. Έρχονται εκείνες οι μαγικές στιγμές που αν είσαι στη σωστή θέση γίνεσαι το μέσο και το όχημα που υλοποιεί στόχους και ιδανικά πολλών ανθρώπων που δεν ξέρουν πως να βοηθήσουν και η μαγεία αυτή σε πλυμμηρίζει μ'ένα παράξενο συναίσθημα ολοκλήρωσης...
Μέσα σ'αυτές τις προσπάθειες ανθρωπισμού συναντάς και κάποια ψυχικά παχύδερμα που από το βόλεμα έχουν ξεχάσει ότι γεννήθηκαν από ανθρώπους και χρωστάνε σε αυτούς. Βολεμένοι πίσω από ένα γραφείο θεωρούν τη μονιμότητα και τη θέση τους κεκτημένο, αδιαφορώντας για οτιδήποτε πέραν της πασιέντζας που παίζουν ολημερίς στον υπολογιστή...
Αγαπητά υποκείμενα στο γραφείο του δημάρχου Θεσσαλονίκης μην ανησυχείτε για το μέλλον σας. Πάντα θα υπάρχει ένας ατσαλάκωτος τον οποίο θα υπηρετείτε και οποίος θα σας ρίχνει μια φτυαριά άχυρο να μην πεθάνετε της πείνας...

.







Ψάχνω την πέτρα για να σπάσω τις βιτρίνες σου

..να βάλω φωτιά στους νόμους σου...











.

.







ο κόσμος δεν κερδίζεται με προσευχές






δανεισμένο από τους Ωχρά Σ.

Εαυτέ μου αποκλειστικέ

Εσωτερική Διαδρομή

Απελπίζομαι καθολικά
φώτα ανάβουνε και σβήνουν ξαφνικά
άσκοπα ξενύχτια με πολιορκούν
μουσικές θανάτου μέσα μου ξυπνούν

Εαυτέ μου αποκλειστικέ
το παρόν σου είναι κάτι σαν ποτέ
τα μπαράκια τα χωνεύουν οι καπνοί
έρωτες φευγάτοι πυροβολισμοί

Το ένστικτό μου δεν μου απαντά
όλα ορίζονται με πλάνα μαζικά
ό,τι αγαπώ εξαϋλώνεται
σλόγκαν διαφημιστικό και σώνεται

Αδιέξοδο νυχτερινό
σα βαλσάκι σ' ένα φιλμ εμπορικό
χίλιοι τοκογλύφοι με κυκλώνουνε
με δημοπρατούνε και μαλώνουνε

Απουσίες μου ανώνυμες
και φυγές μου τόσο ηλίθια νόμιμες
αν υπάρχει κάτι πρέπει να το βρω
μην τους δώσω την χαρά και τρελαθώ

Ξημερώνει με βεγγαλικά
όλα πήγαν από την αρχή στραβά
αϋπνίες τάχα είπα ερωτικές
κι από κάτω χόρευαν οι αναστολές

κάποιοι στίχοι που κρύβουν τις εσωτερικές διαδρομές αρκετών ανθρώπων τις τελευταίες μέρες μεταξύ αυτών και μένα με έναν αλλόκοτο αισιόδοξο τρόπο, παρόλη την αρνητικότητα των στίχων. Κρύβουν μια αυτοανακάλυψη που χρωστάμε όλοι στους εαυτούς μας...

Πάντα διαχρονικό..

Λόγια ενός φίλου...

.





Όσα λιγότερα χρειάζεσαι για να ζήσεις

τόσο πιο εύκολο είναι να τα έχεις όλα!


Το είπε χθες ένας πολύ καλός φίλος (Χ.Β.) σε συζήτηση φιλοσοφικού περιεχομένου...

Πόσο δίκιο έχει...

Μέχρι ποιου σημείου είσαι διατεθειμένος να φτάσεις καταστρατηγώντας βασικές σου αρχές και πιστεύω, προκειμένου να υλοποιήσεις άλλες σου αρχές και πιστεύω??

Κύκλοι

Τελικά όπως κι αν το δεις, τα πάντα γύρω μας σχηματίζουν κύκλους μέσα στους οποίους υπάρχουμε και πορευόμαστε.

Δημιουργούμε, σκεφτόμαστε, ερωτευομαστε και τελειώνουμε. Η ίδια μας η ύπαρξη είναι ο μεγάλος κύκλος του καθενός. Έρχεται η στιγμή εκείνη που όσο κι αν το προχωρήσουμε σε κάτι, θα συναντήσουμε μπροστά μας την αρχή... και θ'ανοίξουμε τότε έναν νέο κύκλο...και ξανά ..και ξανά

Κάποιοι κύκλοι είναι ιδιαίτερα φωτεινοί και μας διδάσκουν. Μας δίνουν τη δυνατότητα να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι όπως κι αν εκφράζεται αυτό.
Κάποιοι άλλοι μας βυθίζουν σε σκοτάδια, αποδεικνύοντας μια ιδιότυπη γεωμετρία που δεν αρκείται στο ίδιο επίπεδο. Μια γεωμετρία που χαρακτηρίζει εν αγνοία μας την πορεία μας μέσα στο χρόνο...

Όλοι αυτοί οι κύκλοι όμως έχουν ένα πανίσχυρο κοινό σημείο. Κινούνται γύρω από το ίδιο το κέντρο.Το ίδιο εκείνο μικρό αστεράκι του καθενός που δίνει στον καθένα μας δύναμη απαράμιλλη να κινήσουμε τον κόσμο.

Το τελευταίο διάστημα με απασχόλησαν πολύ οι παραπάνω σκέψεις όταν προσπάθησα να τοποθετήσω γεγονότα και συναισθήματα σ'ένα νοητό τραπέζι - που εκ φύσεως είναι επίπεδο - και δεν μπορούσα να τα ταιριάξω, παρόλη τη αλληλοσυνδεσιμότητά τους.

Δεν ξέρω...
μπορεί και όλα να είναι τεράγωνα, όπως η "λογική" πολλών...

Soon all the suns will rise

We make all of our suns the same
Every one will suffer the fire weve made
They all explode just the same
And theres no going back on the plans weve made

Peacekeeper take your time
Wait for the dark of night
Soon all the suns will rise
Peacekeeper dont tell why
Dont be afraid to fight
Love is the sweet surprise

Only creatures who are on their way
Ever poison their own well
But we still have time to hate
And theres still something we can sell

Peacekeeper take your time
Wait for the dark of night
Soon all the suns will rise
Peacekeeper dont tell why
Dont be afraid to fight
Love is the sweet surprise

When the night is cold and still
When you thought youd had your fill
Take all the time you will
This is not a test, its not a drill
Take no prisoners, only kill

You know all of our friends are gods
And they all tell us how to paint our face
But theres only one brush we need
Its the one that never leaves a trace


Για όλους τους σύγχρονους peacekeepers που αγωνίζονται για κάτι καλύτερο ενάντια σε κάθε μορφή εξαθλίωσης και υποταγής



.

Η πιο όμορφη θάλασσα...

Σχεδόν 58 χρόνια μετά, το Τουρκικό κράτος επιστρέφει αυτό που κάποιες φορές δεν έχει κανένα νόημα απ'όποια χώρα κι αν είναι κανείς. Ξαναδίνει την τουρκική υπηκοότητα στο σπουδαίο ποιητή της Ναζίμ Χικμέτ.

Αλήθεια ποιος μπορεί και έχει τη δύναμη να περιορίζει με "ταυτότητες" οποιουδήποτε κράτους το λόγο, τη σκέψη και την ποίηση...?

Η πιο όμορφη θάλασσα
είναι αυτή που δεν έχουμε ακόμα ταξιδέψει
Τα πιο όμορφα παιδιά δεν έχουν μεγαλώσει ακόμα
Τις πιο όμορφες μέρες μας
δεν τις έχουμε ζήσει ακόμα

Κι αυτό που θέλω να σου πω
το πιο όμορφο απ' όλα,
δε στο 'χω πει ακόμα

Ναζίμ Χικμέτ

.






Το ν'αγαπάς κάποια δεν είναι τίποτα...

το να σ'αγαπά κάποια είναι κάτι.

το ν'αγαπάς και ν'αγαπιέσαι είναι το παν!






δεν θυμάμαι που το άκουσα ή ποιος το είπε,
αλλά είναι σπουδαίο!

Υποκειμενικές ευαισθησίες...

Δεν ξέρω αν είναι δική μου εντύπωση ή συμβαίνει γενικότερα, αλλά το τελευταίο διάστημα έχω την εντύπωση ότι συμβαίνουν πράγματα που η σοβαρότητά τους έχει ασύλληπτες διαστάσεις και ξεφεύγει από τα μέχρι τώρα όρια που είχαμε συνηθίσει.
Ίσως και να φταίνε οι δικές μου ευαισθησίες που έγιναν πιο δυνατές με όσα ζούμε…

Εκνευρίζομαι με τον εαυτό μου που ξαναγυρνώ στα ίδια συμπεράσματα και στις ίδιες εικασίες για το πώς αντιμετωπίζεται η τρέχουσα κατάσταση που βιώνουμε από την πλειοψηφία του κόσμου και που συνεπαρμένοι από το «εορταστικό κλίμα» δεν δίνουν καμία απολύτως προσοχή σε όσα διαδραματίζονται. Οι οργανωμένες προσπάθειες κατάπνιξης κάθε φωνής αντίδρασης σε όλους ανεξαιρέτως τους τομείς βρίσκουν ολοένα και πιο δραστικές και βίαιες μορφές έκφρασης αγγίζοντας πλέον τις δολοφονικές ενέργειες. Τελευταίο παράδειγμα η μαφιόζικη επίθεση με βιτριόλι σε μια εργαζόμενη μετανάστρια από τη Βουλγαρία. Συνεχείς πιέσεις προς τους εργαζόμενους για περισσότερη εργασία με λιγότερες αποδοχές, εξαιρετικά βίαιες μέθοδοι καταστολής από το κράτος και μεθοδευμένη αποσιώπηση των γεγονότων από τα ΜΜΕ έγιναν πλέον καθεστώς και το μόνο που μας νοιάζει είναι που θα κάνουμε ρεβεγιόν και ποιο θα είναι το αποτέλεσμα του X-factor. Σε διεθνές επίπεδο βλέπουμε – ανίκανοι να αντιδράσουμε – τη σφαγή εκατοντάδων ανθρώπων από το στρατό του Ισραήλ χωρίς την παραμικρή φωνή αντίδρασης αυτών που μας εκπροσωπούν. Ντρέπομαι που λέγομαι Έλληνας και που επιτρέπω έμμεσα τα όσα γίνονται. Ντρέπομαι με άφησα να φτάσω εδώ που σήμερα είμαι και δεν έχω τη δύναμη να πω: όχι.

Το ρεύμα διαμαρτυρίας που δημιουργήθηκε με τη δολοφονία του 16χρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου και αντικατόπτρισε τη συσσωρεμένη αγανάκτηση μεγάλης μερίδας κόσμου, πρέπει να γίνει η αφορμή για να μην επιτρέψουμε τη συνέχιση του εξευτελισμού μας ως πολίτες και ως άνθρωποι. Η φωνή μας έχει τρομερή δύναμη αν ακουστεί ως μία, ενωμένη. Και είναι αυτό ακριβώς που προσπαθούν να σβήσουν με κάθε τρόπο…