Εαυτέ μου αποκλειστικέ

Εσωτερική Διαδρομή

Απελπίζομαι καθολικά
φώτα ανάβουνε και σβήνουν ξαφνικά
άσκοπα ξενύχτια με πολιορκούν
μουσικές θανάτου μέσα μου ξυπνούν

Εαυτέ μου αποκλειστικέ
το παρόν σου είναι κάτι σαν ποτέ
τα μπαράκια τα χωνεύουν οι καπνοί
έρωτες φευγάτοι πυροβολισμοί

Το ένστικτό μου δεν μου απαντά
όλα ορίζονται με πλάνα μαζικά
ό,τι αγαπώ εξαϋλώνεται
σλόγκαν διαφημιστικό και σώνεται

Αδιέξοδο νυχτερινό
σα βαλσάκι σ' ένα φιλμ εμπορικό
χίλιοι τοκογλύφοι με κυκλώνουνε
με δημοπρατούνε και μαλώνουνε

Απουσίες μου ανώνυμες
και φυγές μου τόσο ηλίθια νόμιμες
αν υπάρχει κάτι πρέπει να το βρω
μην τους δώσω την χαρά και τρελαθώ

Ξημερώνει με βεγγαλικά
όλα πήγαν από την αρχή στραβά
αϋπνίες τάχα είπα ερωτικές
κι από κάτω χόρευαν οι αναστολές

κάποιοι στίχοι που κρύβουν τις εσωτερικές διαδρομές αρκετών ανθρώπων τις τελευταίες μέρες μεταξύ αυτών και μένα με έναν αλλόκοτο αισιόδοξο τρόπο, παρόλη την αρνητικότητα των στίχων. Κρύβουν μια αυτοανακάλυψη που χρωστάμε όλοι στους εαυτούς μας...

Πάντα διαχρονικό..

Λόγια ενός φίλου...

.





Όσα λιγότερα χρειάζεσαι για να ζήσεις

τόσο πιο εύκολο είναι να τα έχεις όλα!


Το είπε χθες ένας πολύ καλός φίλος (Χ.Β.) σε συζήτηση φιλοσοφικού περιεχομένου...

Πόσο δίκιο έχει...