"της παπαρούνας τον ανθό να μην τον εμυρίσεις"
λέει το τραγούδι που τώρα ακούω και κολλάει με μια δόση αλλοφροσύνης σε όσα ζούμε αυτές τις μέρες.
Θέλω να γράψω και δε μου βγαίνει...
μήπως αυτός είναι ο τελικός σκοπός όλου αυτού του μηχανισμού κιτρινίλας? Να πάψουμε να μας αρέσει να σκεφτόμαστε και να εκφραζόμαστε?
Διάβαζα πριν λίγο στο blog του Πρεζα Tv αυτά που καταθέτει μαζί με τους προβληματισμούς του για τη σύγχρονη Ελλάδα και τα σχόλια των διαφόρων αναγνωστών. Δέν μπορεί ρε παιδιά.Δεν μπορεί να σκέφτονται έτσι τόσοι άνθρωποι!!Αν ναι, τότε τα όσα συμβαίνουν είναι πολύ φυσιολογικά. Η ποιότητα σε ότι γίνεται ή κάνουμε, υπάρχει μόνο αν εμείς την επιβάλουμε.Δε θα μας την χαρίσει ποτέ κανένας. Εύκολη διέξοδος η απομόνωσή μας απ'όλα αυτά, αλλά αυτό δεν είναι η λύση.
...μια τάση φυγής απ'όλαυτά με κυριεύει.μια φυγή προς τις όμορφες εικόνες που εισπράττω όταν καταφέρνω να ξεφύγω από την καθημερινότητα. Πάνω σ'αυτό προβληματίζομαι: όλοι αυτοί οι πρωταγωνιστές των θολών συναλλαγών δεν έτυχε ποτέ να καταλάβουν πόσο μικροί είναι??τρανότατο παράδειγμα ο Χριστόδουλος.Αφεντικό μιας από τις μεγαλύτερες και πιο κερδοφόρες επιχειρήσεις στον πλανήτη και όμως τραβάει το γολγοθά του...
μια φωτογραφία δώρο, που είμαι σίγουρος ότι πολλοί άλλοι φίλοι ξέρουν να εκτιμήσουν, για να συγκρίνετε τη μιζέρια σας με όσα δε θα καταφέρετε ποτέ να δείτε μέσα από την κιτρινίλα σας!!
