Κάποιο βράδυ σ’ένα τραπέζι που καθόμασταν μ’έναν καλό φίλο, συζητούσαμε για τα ταξίδια απο τα οποία και οι δύο μόλις είχαμε επιστρέψει. Ο ένας λατινική Αμερική, ο άλλος Ινδονησία. Και οι δύο υπό συνθήκες μη πεπατημένες, πρακτορείων κλπ. Όπως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις, τα λόγια είναι φτωχά για την περιγραφή και είχαμε επιστρατεύσει ένα μολύβι και το χάρτινο τραπεζομάντηλο, όπου πάνω του είχαμε ζωγραφίσει σχεδόν όλη τη γη, ο καθένας για το δικό του κομμάτι του ταξιδιού. Ο ταβερνιάρης πήγαινε κι ερχόταν και κάθε τόσο έριχνε μια ματιά κλεφτή σε μας και το τραπέζι μας. Κάποια στιγμή μαλλον δεν άντεξε και με μια αγανακτισμένη διάθεση ρίχνει την ερώτηση: τι στο διάολο συζητάτε κι έχετε ζωγραφίσει όλη τη γη στο τραπέζι???
Γελάσαμε πολύ εξηγώντας του, αλλά αυτό που μου’χει μείνει είναι αυτό που είπε εκείνο το βράδυ ο φίλος. «Γεννηθήκαμε πάνω σε μια μεγάλη μπάλα. Γιατί να μη δούμε τι έχει σε όσα περισσότερα μέρη γίνεται??»
Πολλά βράδυα κάθομαι και ονειρεύομαι ταξίδια σε διάφορα μέρη που για κάποιο λόγο μου κίνησαν το ενδιαφέρον. Σίγουρα όχι τα γνωστά αξιοθέατα που γεμίζουν τους διάφορους ταξιδιωτικούς οδηγούς, αλλά λόγοι που είναι συνδυασμένοι με ανθρώπους και την ιστορία τους. Ιστορίες που κάπου ακούσαμε για ασυνήθιστα πράγματα...
Είναι μαγική η αίσθηση του ταξιδιού έτσι όπως το φαντάζεσαι εσύ και το πλάθεις μέσα στη σκέψη σου πάντα με ένα αγαπημένο πρόσωπο να μοιράζεσαι τα πιο απλά, μα συνάμα και τα πιο όμορφα πράγματα. Έτσι κι αλλιώς η ίδια η ζωή είναι ένα μεγάλο ταξίδι που δεν έχει προκαθορισμένο πρόγραμμα. Δεν έχει κλεισμένο ξενοδοχείο 5 αστέρων με ημιδιατροφή ακόμα και στα καλύτερα πραγματικά παραμύθια. Τη διαδρομή την καθορίζουμε μόνοι μας. Πιστεύω ότι δεν υπάρχει άνθρωπος πάνω σ’αυτόν τον πλανήτη που να μην ονειρεύεται να ταξιδεύσει. Είτε με τον έναν, είτε με τον άλλο τρόπο.
Αλάνθαστη συνταγή διαφυγής όταν σφίγγουν οι καταστάσεις.
Θα ήθελα να μπορούσα κάποια στιγμή να κάνω κάποια από αυτά τα ταξίδια που έχω σχεδιάσει, έτσι όπως τα έχω σχεδιάσει.
Περπατησά πάρα πολύ
Και τα φτερά μου τα’χω χάσει
Μα εσύ που δεν πατάς στη γη
Καν’τη ψυχή μου να πετάξει
Μ’ενα αερόστατο να πάμε στο φεγγάρι
Ένα αεράκι να μας πάρει
Φωτιά κι αέρας
Να κάνουμε δική μας
Τη μικρή ζωή μας
