Τρίτη 11 Μαΐου 2010

όπου δε φτάνει το γκλοπ του μπάτσου, φτάνει η πένα του δημοσιογράφου

Ένα σύνθημα σε τοίχο έγραφε: « όπου δε φτάνει το γκλοπ του μπάτσου, φτάνει η πένα του δημοσιογράφου»…
Ταιριάζει απόλυτα σε αυτό που διαδραματίζεται το τελευταίο διάστημα σε όλα τα μεγάλα Μέσα Μαζικής Εξημέρωσης (όπως λέει και ο Τζιμάκος) όπου κάθε λογής Πρετεντέρηδες και Τρεμοπούλες παπαγαλίζουν με συνέπεια αυτό για το οποίο τους πληρώνει το σάπιο κύκλωμα της διαπλοκής. Αποπροσανατολισμός, ισοπέδωση, υποκειμενική κριτική, νομιμοποίηση της δολοφονικής κρατικής καταστολής, απόκρυψη βάναυσων τακτικών διάλυσης κάθε μορφής προσωπικότητας και ατομικότητας. Και μέσα σε όλα αυτά, πάλι δικαιολογούμε, πάλι δεν αντιδρούμε, πάλι επιτρέπουμε την εξαθλίωσή μας.
Η δολοφονία των 3 υπαλλήλων της Marfin αποτέλεσε την πρώτη και μοναδική είδηση αποκρύπτοντας το γεγονός ότι 300.000 περίπου άνθρωποι βγήκαν και διαδήλωσαν στην Αθήνα στην μεγαλύτερη ίσως διαδήλωση που έγινε ποτέ. Απέκρυψαν το γεγονός ότι αρκετές χιλιάδες μπροστά στη Βουλή μούντζωναν και φώναζαν ρυθμικά «κλέφτες». Τέτοιες διαδηλώσεις δεν ξανά έγιναν και φυσικά δεν πρέπει να ξαναγίνουν!! Δεν τους νοιάζει αν σκοτώσουν και 3-4 αθώους. Καλύτερα για το σύστημα. Θα κάνει πιο εύκολα τη δουλειά του…