Έχεις σκεφτεί σε πόσες πτυχές της ζωής μας δίνουμε περισσότερη έμφαση σε αυτό που φαίνεται, παρά σε αυτό που είναι κάτι? Παντού. Λένε ότι όταν γνωρίζουμε κάποιον, υποσυνείδητα σχηματίζουμε γνώμη για αυτόν μέσα στα 3 πρώτα δευτερόλεπτα. Αυτό είναι πολύ άδικο, αλλά δυστυχώς συμβαίνει στην πλειοψηφία των διαπροσωπικών σχέσεων. Ειδικότερα εκεί που, όπως λέει και η λαϊκή σοφία « όπου ακούς πολλά κεράσια…». Γεμίσαμε από φίλους, κολλητούς, ανθρώπους που αγαπάμε πολύ, ανθρώπους που κάνουν τα πάντα για μας και άλλα παρόμοια. Με τη διαφορά όμως ότι όλα αυτά είναι στα λόγια, άντε, άντε το πολύ και στο facebook. Στην πράξη εξαϋλώνονται όλα με μιας στις πρώτες δυσκολίες και μένουν τελικά δίπλα σου ένας, δυό το πολύ άνθρωποι.
Έχω σιχαθεί να ακούω μπούρδες περί έρωτα, φιλικής αγάπης, εκτίμησης, σεβασμού και ότι πρέπει να συνοδεύει τις πραγματικές ανθρώπινες σχέσεις. Με όσα παραθέτω εδώ δεν εννοώ φυσικά μόνο τις διαπροσωπικές σχέσεις στις οποίες εγώ εμπλέκομαι, αλλά και όσες έχω την ευχέρεια να παρατηρώ γύρω μου. Οι μικρές κινήσεις είναι αυτές που κάνουν τη διαφορά μεταξύ ανθρώπων που νοιάζονται και αγαπιούνται με οποιαδήποτε μορφή. Τι να το κάνω εγώ αν ακούω ότι μ’αγαπάς ρε?? Δείξτο γαμώ την ψυχή σου!! Τι φοβάσαι??
Σε παράλληλη τροχιά με τα παραπάνω υπάρχει το φαινόμενο των «πετυχημένων».
Πλέουμε καθημερινά σε μια θάλασσα δημιουργίας εντύπωσης και ίματζ! «Πετυχημένοι» άνεργοι – στελέχη πολυεθνικών (δουλεμπορικών) εταιριών που ήρθαν από τα χωριά τους και θάμπωσαν στην κυρίλα του κάθε social, φυτοζωούν για καμιά 700€ (α!ναι! συν bonus…) και αυτοπροβάλλονται με ύφος διευθυντή. Οι περισσότεροι με το ζόρι μαζεύουν τα ψιλά για το fredo τους, ενώ η υποψήφια μεγαλοκοπέλα εντυπωσιάζεται από το κύρος του… Πρόσφατα σε μια συζήτηση με μια φίλη, μου είπε για μια γνωριμία της σε μουράτο μαγαζί της πόλης (όπου θα βρει τον πετυχημένο της κι αυτή..) με τον οποίο είχε εντυπωσιαστεί. Ωραίο παιδί, στυλάκι κλπ. Και όταν πήγε σπίτι του (με συνοπτικές διαδικασίες) έπεσε απ’τα σύνεφα!! Απορώ αλήθεια το γιατί??? Αφού φαινόταν κελεπούρι, άσχετα αν νόμιζε ότι ο T. Eliot ήταν r'nb dj...!!Γραφικότητες, έτσι κι αλλιώς.
Έτσι καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι δεν πρέπει να είμαστε, αλλά να φαινόμαστε.
Όλα τα’αλλα δεν έχουν σημασία στις περισσότερες περιπτώσεις.
Ας προσέχουμε τους ανθρώπους που αγαπάμε και εκτιμάμε πραγματικά και ας τους το δείχνουμε. Δε χρειάζεται να το λέμε. Απλά να το δείχνουμε…
Τώρα που διάβασες τα κομπλεξικά μου, πρόσεχε μην ακουμπήσεις τη βιτρίνα μου κι αφήσεις καμιά δαχτυλιά. Θα πρέπει να τη σκουπίσω και δεν έχω πληρωθεί ακόμα…
Άντε και φιλιά!
