Το τριήμερο που μας πέρασε πραγματοποιήθηκε το 12΄ αντιρατσιστικό φεστιβάλ στο πάρκο της νέας παραλίας στη Θεσσαλονίκη. Το επισκέφθηκα και τις τρεις μέρες θέλοντας να δω γιατί διαφωνώ στο 50% περίπου των θέσεων που αναφέρονται στην αφίσα του φεστιβάλ.
Θεωρώ ότι θα πρέπει κατ'αρχάς να δοθεί ιδιαίτερη έμφαση στην προβολή του ρατσισμού που ευδοκιμεί (και καλλιεργείται έντεχνα από γνωστούς μπουμπούκους - τηλεαστέρες) σε μια χώρα που η μισή της ιστορία έχει να κάνει με τη μετανάστευση του λαού της και που τώρα τα παιδιά πολλών εξ αυτών των μεταναστών έχουν ξεχάσει είτε που γεννήθηκαν, είτε τι τράβηξαν οι γονείς τους για να τους κάνουν πετυχημένους άνεργους επιστήμονες!
Όπως και κάθε τι σε αυτόν τον τόπο, έτσι και οι μετανάστες και ότι τους συνοδεύει, έχει γίνει αντικείμενο προώθησης ιδιοτελών συμφερόντων από ένα μεγάλο ποσοστό φορέων και τάσεων που διατείνονται ως αντιρατσιστές και υπερασπιστές των κυνηγημένων. Λίγες οι πραγματικές φωνές που έχουν ρεαλιστική αντίληψη των θέσεών τους χωρίς να καταφεύγουν σε φασιστικές υπερασπιστηκές διατυπώσεις. Επουδενί λόγο δεν μπορώ να ενστερνιστώ το σύνολο των προτάσεων που γενναία έχουν τυπωθεί στην αφίσα, ζητώντας να υλοποιηθούν καταστάσεις αδιέξοδες για όλους, τόσο για τους Έλληνες, όσο και για τους μετανάστες. Το πρόβλημα πρέπει να αντιμετωπιστεί χωρίς άλλο υπόβαθρο παρά μόνο αυτό του ανθρωπισμού και της αξιοπρέπειας. Οι δύο κυρίαρχες πλευρές που διατυμπανίζουν τις απόψεις τους επι του θέματος (υπερασπιστές,διεθνιστές κάθε λογής - κράτος, παρακράτος,φασισταριό) παραβλέπουν εξωφρενικά το σεβασμό της αξιοπρέπειας των μεταναστών με τη στάση τους και μόνο κάποιες προοδευτικές δυνάμεις φροντίζουν στην ανθρωπιστική του βάση του πρόβλημα.
Φυσικά μεταξύ όλων αυτών στο εν λόγο φεστιβάλ βρίσκουν χώρο δράσης και κάποιοι "επαναστάτες αναρχικοί" με την εξευτελιστική έννοια του όρου, μπερδεύοντας σε ένα ιδεολογικό κοκτέηλ άσχετα μεταξύ του "ποτά"...
