μια ξαφνική σκέψη μου ήρθε τώρα και είπα να της φορέσω λόγια εδώ...
Αφορμή στάθηκε κάτι που διάβαζε στο ιστολόγιο ενός φίλου και μέσω των μη εξηγήσιμων διαύλων σκέψης που ονομάζονται "συνειρμοί" κατέληξα εδώ.

Οι φίλοι...
...οι φίλοι που αγαπάμε και μας αγαπάνε πραγματικά και το βλέπεις σε κάθε ευκαιρία.
Οι άλλοι "φίλοι" είναι ίσως απλό pr στις καθημερινές ανάγκες μας, στις συνευρέσεις μας, στην κοινωνικότητά μας.

Για τους πρώτους θέλω να πω. Ή μάλλον θα ήθελα, εάν γινόταν να έφτιαχνα μια παρέα απ'όλους αυτούς και να είμαστε ένα μπουλούκι όπως αυτά, τα παλιά που γύριζαν από εδώ κι από'κει, κάτι σα συμμορία με τις κοινές μας ανησυχίες, τις κοινές μας αγάπες, τα πιστεύω, τις συζητήσεις, τις αμπελοφιλοσοφίες, τις αμέτρητες και ανεκτίμητες στιγμές...

ΟΚ, καταλαβαίνω την ουτοπικότητα του θέματος, μη με παρεξηγείτε. Είπαμε: οι συνειρμοί δεν ελέγχονται!!!