Κυριακή 17 Ιανουαρίου 2010

Η ζωή γίνεται…


Πολλοί άνθρωποι έχουν τη ζηλευτή αυτή τύχη να παρουσιάζεται μπροστά τους η ίδια τους η ζωή, αλλά δεν μπορούν να τη δουν. Ειρωνικά αντιφατικό, αλλά μάλλον είναι μέσα στις μυστικιστικές εκπλήξεις της ζωής. Δεν έχει αξία η ίδια η γνώση, αλλά η πρόθεση να τη δεχτούμε.

Bajé contigo hasta aquí
Parece un sueño viejo y olvidado
Escondiste luz en un cuerpo secreto
Guardé memorias que me trajeron junto a ti

Τελειώνει η ζωή στον καναπέ παρέα με ένα τηλεκοντρόλ ή εκεί αρχίζει…?
Το που τελειώνει ή αρχίζει κάτι εξαρτάται μάλλον από το πώς θες να το δεις. Το τι είναι στην πραγματικότητα θα το καταλάβεις στο τέλος. Το ίδιο τέλος που κάπου μέσα στο μυαλό μας φωνάζει, αλλά είναι ακόμα μακριά. Τόσο μακριά που δε θα καταλάβουμε για πότε ήρθε.
Πολύ εύκολα εθίζομαι σε ότι με βολεύει κι ας μην είμαι εγώ.
Η ζωή γίνεται

Παραθαλάσσιος καφενές σε κάποια επαρχία
εκεί που ζούνε οι άνθρωποι μόνο γονατιστοί.

Φόρεσες όλα τα βουνά και τα μεταξωτά
Τη νύχτα που ‘χεις μέσα σου, τη λες με το όνομά σου (Μ.Ελ.)