Έχω βαρεθεί να μου λένε ότι η ψήφος μου είναι υποχρέωσή μου. Έχω βαρεθεί να προσπαθούν να με πείσουν ότι μέσω της ψήφου μου αποφασίζω για το μέλλον μου. Ότι είναι ανευθυνότητα να μη θέλω να ψηφίσω. Ότι η συμμετοχή όλων μας είναι κάτι για το οποίο κάποιοι δώσανε το αίμα τους. Ότι είναι ντροπή. Ότι είναι αδιαφορία. Ότι αφήνω άλλους να αποφασίζουν για μένα. Ότι αφήνω τη μειοψηφία να αποφασίζει για την πλειοψηφία Ότι… ότι… ότι…
Όλοι αυτοί δε θεωρούν ότι η αποχή μπορεί – λέω μπορεί – να είναι ξεκάθαρη πολιτική στάση για το σύγχρονο ελληνικό γίγνεσθαι. Δε θεωρούν ντροπή και ανευθυνότητα να θέλουν να ξαναψηφίσουμε αυτούς που αποδεδειγμένα μας κλέβουν και μας κοροϊδεύουν τα τελευταία 30 χρόνια. Δε θεωρούν χουντικό το γεγονός ότι μας κυβερνά όντως η μειοψηφία, θεωρώντας το 42% της «αυτοδύναμης» κυβέρνησης την πλειοψηφία του Ελληνικού λαού μη έχοντας κάνει ποτέ τις απλές μαθηματικές πράξεις που δείχνουν ότι το 42 αυτό τοις εκατό ανάγεται στο 31,5% του πληθυσμού, παραδεχόμενοι έτσι ότι το λιγότερο του 1/3 είναι η πλειοψηφία!!
Ο δε Γιωργάκης μέσα στον πανικό του θυμήθηκε την άμεση δημοκρατία, μήπως και κερδίσει καμιά επιπλεόν ψήφο. Ας ανατρέξει λίγους μήνες πίσω όταν τα 17χρονα φώναζαν στους δρόμους για την άμεση αυτή δημοκρατία.
Δε θα υπεισέλθω καθόλου στα υπόλοιπα κοινοβουλευτικά κόμματα, θεωρώντας το θέατρο σκιών ως πιο αληθοφανή κατάσταση.
Η μεθοδευμένες προπαρασκευαστικές διαδικασίες μέσω των δημοσκοπήσεων και των στημένων συνεντεύξεων απευθύνονται σε ένα κοινό που θεωρεί τις λαοπλάνες συγκεντρώσεις σε πλατείες πολιτική στάση και αγώνα …μήπως και βολέψουμε την κορούλα ή το γιόκα μας με τα 8 μάστερ. Άκουγα χθες τον πρωθυπουργό μας να λέει σε μια συνέντευξη ότι τα κριτήρια για να μπει κάποιος υποψήφιος ευρωβουλευτής στο ψηφοδέλτιο της ΝΔ είναι η αφοσίωσή του στην παράταξη και η προσφορά του μέχρι σήμερα. Για ικανότητες για τη θέση αυτή ούτε λόγος!!!
Μέσα στη σκατένια πολιτική θολούρα που μας διακατέχει ως Yunanistan διακρίνονται χρώματα ελπίδας πολιτών και κινήσεων αυτό-οργάνωσης σε μικρούς πυρήνες.Αυτές οι κινήσεις μπορούν να αποτελέσουν την αρχή της βελτίωσής μας ως πολιτικές υπάρξεις, δίνοντας φωνή και δύναμη σε όλους μας τόσο μεμονομένα, όσο και συλλογικά.
