λέγοντας "η προδοσία της στιγμής" δεν εννοώ μια προδοσία που κρατά μια στιγμή μονάχα και μετά χάνεται. Εννοώ τη στιγμή εκείνη που πιάνοντάς την προδίδονται τα πάντα!
Όλα μέσα σ'ένα frame όπως μια φωτογαφική μηχανή που πιάνει τη στιγμή, αιχμαλωτίζοντας όμως με το βλέμμα το πιο κατάλληλο δευτερόλεπτο που μαρτυρά τη μία και μοναδική αλήθεια.
Σας έχει τύχει ποτέ...?
να γυρνάς την πιο σωστή στιγμή κοιτώντας την κίνηση ή το βλέμμα εκείνο που δεν μπορεί - άθελά - να κρύψει τίποτα. Ούτε σκέψεις, ούτε προθέσεις, ούτε συναισθήματα.
ορισμένες στιγμές έχουν πολύ πλάκα τελικά...
