Οι Έλληνες σπουδάζουν στα πανεπιστήμια των ΗΠΑ και της Ευρώπης, νοσηλεύονται στα νοσοκομεία του Λονδίνου και, αν επιθυμούν να καεί η σορός τους, πρέπει να τους μεταφέρουν στη Βουλγαρία – είναι άξιον απορίας για ποιο λόγο κατοικείται ακόμα αυτή η χώρα.

Πώς να με κάνουν να τον δω
τον ήλιο μ'άλλα μάτια;
Στα ηλιοσκαλοπάτια
Μ' έμαθε η μάνα μου να ζω...

Στου βούρκου μέσα τα νερά
ποια γλώσσα μου μιλάνε
αυτοί που μου ζητάνε
να χαμηλώσω τα φτερά;

θα'ρθει η ώρα σας λαμόγια προδότες

Δημοκρατία -Δοσιλογοκρατεία - Νταβατζοκρατεία

μέσα στην οργή και το θυμό μου λέω αυτές τις μέρες ότι σημειώνεται παράφορη κατάλυση του Συντάγματος με τη νέα αυτή "κυβέρνηση" που προωθείται από του νταβατζήδες της Ευρώπης και τους υπηρέτες τους(έλληνες πολιτικοί). Στους τύπους όμως όλα μα όλα είναι νομιμοφανή. Γιατί τύπικά τα 2 μεγάλα κόμματα έχουν την πλειοψηφία της βουλής. Βέβαια από τότε που μετρήθηκε τελευταία φορά αυτή η πλειοψηφία (τελευταίες εκλογές) τα δεδομένα έχουν αλλάξει άρδην. Και τότε ακόμα με ψεύδη και υποκρισία πήραν τις ψήφους που πήραν έχοντας πλανέψει όσους τους ψήφισαν. Βέβαια δε φταίει ο μπακαλης αν μου πουλήσει σάπια φασόλια. φταίω πολύ περισσότερο εγώ που δεν τα έλεγξα. έτσι και τώρα σε μια κοινωνία που το ποσοστό των πολιτών που δε γνωρίζουν του παραμικρό για τα μνημόνια - πολυνομοσχέδιο - δανειακή σύμβαση ξεπερνά το 65%, τα λαμόγια αλωνίζουν κατ'εντολή των δανειστών μας. Αλήθεια ποιος γνωρίζει τα κέρδη του Σόρος από την αναγγελία του δημοψηφίσματος από τον ΓΑΠ την περασμένη βδομάδα...?
Τώρα με τη νέα "κυβέρνηση" που θα είναι ορισμένη(!) και όχι εκλεγμένη και με τους εντολείς να εκβιάζουν ωμά και ανερυθρίαστα(άλλωστε κέρδος θα βγάλουν) ποιος είναι αυτός που θα ισχυριστεί ότι έχουμε Δημοκρατία??? Άκουσα ότι θα συμπεριληφθούν και μέλη του ΛΑΟΣ στην νέα "εθνοσωτήρια κυβέρνηση". Μας φορτώνουν δηλαδή και όλο το φασισταριό το οποίο ούτε στα καλύτερα του όνειρα δεν μπορούσε να φανταστεί ότι θα μπει σε κυβέρνηση. Οι ομοιότητες με τις μέρες του δοσιλογισμού είναι κάτι παραπάνω από τρομακτικές όπως και το τι θα επακολουθήσει...


ΥΓ: αλήθεια τι τάξαν στο παπαδαριό και έχει μουγκαθει τελείως???εκεί είχε άποψη για όλα, τώρα κατάπιε τη γλώσσα του, ή παίζει κάτι άλλο??

μα εγώ σιγά το λέω ...σα να φταίω

Ωραία παιδιά κατάχαμα κυλάει
το πιο ωραίο ρόδο απ’ το στεφάνι σας.
Αδράξτε κάθε τι που προσπερνάει
μα αν σε βιτρίνα εμπρός βρεθεί η χάρη σας
ή σε γκισέ φυλάξτε το τομάρι σας.
Θυμάστε Κόλε Ντε Καγιέ τον λέγανε
το άσυλο εμπιστεύτηκε ναι σαν κι εσάς,
σημάδεψε ο μπάτσος και τον ξέκανε.
Θυμάστε Κόλε Ντε Καγιέ τον λέγανε.

Παιχνίδι ειν’ η ζωή μα όχι για ψιλά
χάνεται η ψυχή κι ίσως το σώμα..
Αν χάσετε δεν έχει θέση εκεί ψηλά
ποιο μπαρ θα σε δεχτεί αν είσαι λιώμα;
Μα κι αν κερδίσετε θα 'ναι μια ακόμα
γυναίκα που λαμπάδιασε σαν άχυρο
για μια μονάχα νύχτα σας το λέω μα
για τόσα λίγα κρίμα τέτοιο ενέχυρο.
Γυναίκα που λαμπάδιασε σαν άχυρο.

Καθένας ας μ’ ακούσει και συμπέρασμα
θα βγάλει πως απλές αλήθειες λέω.
Χειμώνα καλοκαίρι είναι το κέρασμα
καλόδεχτο και το κορίτσι ωραίο
και λάμπει σαν το νόμισμα το νέο
που ανεμομάζωμα είναι και σκορπίζεται.
Μα εγώ σιγά το λέω σαν να φταίω
η ήρα απ’ το στάρι δε χωρίζεται.
Ανεμομάζωμα είναι και σκορπίζεται.

Δημοκρατία?Ποια Δημοκρατία...???

Εκεί που έλεγα ότι, ΟΚ πιάσαμε πάτο και ήμουν σίγουρος ότι δεν έχει παρακάτω, αντιλαμβάνομαι με τα όσα γίνονται ότι έχει πολύ κατηφορικό δρόμο ακόμα!!
Ακούω για το δημοψήφισμα και μέσα από έναν λαβύρινθο σκέψεων φτάνω σε μια στιγμή ν'αναρωτιέμαι "είναι τόσο μάγκας ο ΓΑΠ??? ...έχει τέτοια αρχίδια???" Γιατί ξαφνικά με μια ανακοίνωσή του κρατούσε όλη την Ευρώπη απ'τα κάκαλα!! Τέτοιος πανικός στο ηγέτες - τοκογλύφους προκλήθηκε που κατάπιναν τα Depon με το κιλό. Μετά από λίγο όμως φάνηκε ξεκάθαρα το χαοτικό μέγεθος της βλακείας του.
Από την άλλη κάποιες φαινομενικά υγειής απόψεις από τα διάφορα μορφώματα της αντιπολίτευσης φρόντισαν από καιρό να αντιμετωπιστούν με πλήρη καχυποψία και γραφικότητα. Όλα μα όλα πονταρισμένα στο μικρό, στενό παιχνίδι της εσωπολιτικής με μόνο στόχο την εξουσία. Βέβαια καλώς τίθεται το ερώτημα:ποιος είναι αυτός που θέλει ν'αναλάβει τώρα στην παρούσα φάση τα ηνία της χώρας. Η απάντηση βγαίνει από τ'αυτονόητα: ΚΑΝΕΝΑΣ. Αν ήθελαν θα είχαν ήδη προκυρηχθεί εκλογές. Εξάλλου με τι μούτρα θα βγουν στις περιφέρειές τους να ζητήσουν την ψήφο του λαού???
Τρόμαξαν όλοι ανεξαιρέτως ότι ο λαός θα έλεγε τη γνώμη του μέσω ενός δημοψηφίσματος. Η πιο κοντινή εκδοχή της πραγματικής δημοκρατίας αντιμετώπιστηκε απ'όλους ως το μεγαλύτερο κακό που μπορούσε να μας βρει.
Έχει μεγάλο ενδιαφέρον το να ψαχτεί κανείς στα διεθνεί ΜΜΕ και ν'ακούσει τις απόψεις του απλού κόσμου μέσα από τα διάφορα forum. Ειμαστε βαθειά νυχτωμένοι με όσα μας σερβίρουν... Η νέα συμφωνία στήριξης - σωτηρίας της χώρας μας της 27ης Οκτωβρίου απλά αναφέρει ότι "ιδιώτες επενδυτές" θα συνεισφέρουν με 30 δις στη σωτηρία της Ελλάδας και άλλα 100 δις από την τρόικα, αλλά δε γίνεται κουβέντα για τον τρόπο με τον οποίο αυτό θα γίνει. δεν αναφέρεται πουθενά τι νέα μέτρα θα ληφθούν και τι ανταλλάγματα θα δοθούν για να σωθούν ουσιαστικά οι τράπεζες. Τα μεγέθη αυτού του σάπιου οικονομικούκοινωνικού συστήματος που λέγεται καπιταλισμός είναι εξωφρενικά δυσανάλογα σε ότι αφορά το ποιος πληρώνει και ποιος κερδίζει. Με απλά μαθηματικά η νέα συμφωνία δεν μειώνει το Ελληνικό χρέος κατά 100δις, αλλά το αυξάνει κατά 30 τουλάχιστον... Ο σοφός λαός (που θεωρώ ότι ποτέ δεν κάνει λάθος) λέει:στην αναμπουμπούλα ο λύκος χαίρεται!!!

Πάντα έλεγα ότι το αποτέλεσμα είναι ο καλύτερος κριτής και μαρτυρά την παργματικότητα. Με βάση αυτό προκύπτει η πραγματική πρόθεση του ΓΑΠ και των εντολοδόχων του. Μια πραγματικότητα που πολλοί "ειδικοί" θέλουν να τη χαρακτηρίζουν γραφική, ξεχνόντας ότι το χρήμα και τα γεωπολιτικά συμφέροντα δεν έχουν πατρίδα...

Είναι κορίτσι!! είναι κορίτσι!!!

Πέμπτη 20 Οκτωβρίου σήμερα...

μια πραγματικά όμορφη κι αλλιώτικη μέρα!
Είναι πολύ όμορφο να ξυπνάς το πρωί, ...να φτιάχνεις καφεδάκι...
λίγο ίντερνετ ...λίγο μουσικούλα και ν'ακούς την όμορφη είδηση:
"κοριτσάκι γέννησε η Κάρλα Μπρούνι"!!! να το φανταστώ ...ένα μικρό πανέμορφο αγγελούδι (όπως η μάνα του) που ίσα ισα ανοίγει τα ματάκια του και δίπλα του ευτυχισμένη η Κάρλα και Νικολά. Μια τέτοια ξεχωριστή μέρα με την είδηση αυτή να παίζει παντού!


...Α ναι, ξέχασα:σήμερα βγήκαν στους δρόμους και 300.000 χιλιάδες Έλληνες, καταλύθηκε για πολλοστή φορά το Σύνταγμα από το ίδιο το κράτος και τα σκυλιά του, και πάρθηκαν αποφάσεις εντός του εθνικού μπουρδέλου για το ξεπούλημα του μέλλοντός μας, αλλά τι με νοιάζει..?

Είναι απίστευτο ρε παιδιά το πόσο πολύ έχουμε συνηθίσει ως κοινωνία, αλλά και ως μεμονομένα άτομα τη σαπίλα και το ξεφτιλίκι που υπάρχει γύρω μας. Υπό άλλες συνθήκες - πιο λογικές - θα ήταν αδιανόητα τα όσα ζούμε και όμως τώρα δεν αντιδρούμε στο ελάχιστο. Αυτό για μένα ένα πράγμα μόνο μαρτυρά: ότι τόσα χρόνια έγινε καλή δουλειά στην αποχαύνωση μας και πλέον θεωρούμε δεδομένα και συνηθισμένα όλα τα κακώς κείμενα. Κάτι σαν το πείραμα με το βάτραχο στην κατσαρόλα που τον βράζεις σιγά σιγά.
Μου έκανε τρομερή εντύπωση η παρότρυνση του υπουργού "προστασίας" του πολίτη προς τους αστυνομικούς που διαμαρτύρονται και αυτοί(πλέον) ότι πρέπει να υπερασπίσουν το Σύνταγμα της Ελλάδος και από την άλλη αυτός ο ίδιος απαγόρεψε την ελεύθερη συνάθροιση (άνω των 2 ατόμων) στην πλατεία Συντάγματος. Πόσο ειρωνική σύμπτωση, αλήθεια η ονομασία της πλατείας..ε? Στη χούντα του ΄67 απαγορευόταν η συνάθροιση ανω των τριών ατόμων. Αυτοί εδώ κατάφεραν και ξεπέρασαν του Συνταγματάρχες!!

Το ταξίδι της ζωής δεν είναι για να φθάσουμε στον τάφο με ασφάλεια σ' ένα καλοδιατηρημένο σώμα, αλλά κυρίως για να ξεγλιστρούμε προς όλες τις πλευρές, πλήρως εξαντλημένοι, φωνάζοντας «...ρε γαμώτο....τί βόλτα!».

το είδα γραμμένο και μου άρεσε...
...αλλά έλα όμως που όταν έρθει αυτή η ώρα - η οποία έρχεται νωρίς όταν επιλέγεις να ξεγλιστράς από τα συνηθισμένα - αρχίζεις τις χριστοπαναγίες. "Γιατί τώρα??", "γιατί αυτός, ήταν καλό παιδί", "είναι άδικο, τόσο νέος" και άλλες τέτοιες ουτοπικές, πολύ ανθρώπινες απορίες.
Προχθές χάθηκε ένας πολύ καλός φίλος. Σκοτώθηκε με τη μηχανή στο γαμήλιο ταξίδι του. Δυο μέρες τώρα δεν μπορώ να προσδιορίσω τα συναισθήματά μου σχετικά με βασικά πράγματα που νόμιζα ότι είχα καταλήξη στη ζωή μου. Ισχύουν τα λόγια που παρέθεσα στην αρχή, ή μήπως πρέπει να κάνουμε ότι είναι δυνατόν για να μην προκαλούμε πόνο στους γύρω μας, έχοντας όμως απωλέσει το μεγαλύτερο ποσοστό της ιδεολογίας μας? Κι αν ναι, πως ορίζεται η ιδεολογία και η φιλοσοφία της ζωής που θέλουμε να κάνουμε?

Είναι πολύ αντιφατικό να λέμε από τη μία ότι "εγώ ζω όπως θέλω" και από την άλλη να ισχυριζόμαστε ότι αγαπάμε κάποιους ανθρώπους. Συνάμα όμως και αυτή η αντίφαση είναι εξωφρανικά υποκειμενική. Λίγο πολύ όλοι μας έχουμε αποδεχθεί στα λόγια ότι αγαπάμε κάποιους ανθρώπους γύρω μας έτσι όπως είναι και όμως στις περισσότερες περιπτώσεις θέλουμε να άλλάξουν για να γίνουν έτσι όπως ΕΜΕΙΣ νομίζουμε ότι πρέπει να είναι...

όσο τα σκαλίζουμε αυτά τα θέματα, τόσο περισσότερα ερωτήματα θα προκύπτουν!

Καλό σου ταξίδι φίλε Νώντα

Libertad!

Ο Φορτίνο Σαμάνο καπνίζει και σκέφτεται:
"Είμαι ότι δεν έζησα, είμαι η βροχή που θα 'ρθει
να δροσίσει άγνωστων γυναικών το κορμί.
Βράδυ στα κρεβάτια τους πως στενάζουν ξαναμμένες
ποιος Σαμάνος έφερε τούτη τη βροχή..."

Ο στρατιώτης με τ'όπλο σημαδεύει και σκέφτεται:
"Με μια κίνηση απλή θα του κλέψω ότι έχει ζήσει
είμαι ένας μικρός θεός, είμαι ένα στοιχιό.
Πάνω από το αίμα του αύριο εδώ την ίδια ώρα
ερπετά θα σέρνονται όπως κάνω κι εγώ..."

Το τελευταίο τσιγάρο κι εκείνο σκέφτεται:
"Θα γίνω γέλιο να κρυφτώ σε παιδιά που ξεφαντώνουν
ο καιρός θα χάνεται ώσπου κάποιο απ'αυτά
θα φωνάξει "Λιμπερτά!" κι όπως θα κοιτάει τις κάνες
θα βρεθώ στα χείλη του σαν τσιγάρο ξανά..."

Θ. Παπακωνσταντίνου

Γύρω μας καθημερινά υπάρχουν άνθρωποι με τους οποίους άλλες φορές συναλλασόμαστε και άλλες φορές απλά περνούν δίπλα μας. Ανθρωποι που με την πρώτη ματιά σχηματίζεις μια άποψη και συχνά πέφτεις έξω και άλλοι που μόλις μιλήσεις μαζί τους σε κερδίζουν... Λένε ότι χρειάζονται μόνο τα τρία πρώτα δευτερόλεπτα για να σχηματίσουμε άποψη για κάποιον που γνωρίζουμε, αυτό ωστόσο πολλές φορές αναιρείται. Είναι αυτή η διαολεμένη βιτρίνα που κυνηγάνε οι περισσότεροι απλά και μόνο για να ξεγελάνε. Ποιος ξέρεις ίσως να ντρέπονται για τον εαυτό τους. Είχα δυο ανθρώπους στο μυαλό μου γράφοντας αυτές εδώ τις γραμμές:ο ένας γέρος και χτυπημένος από πολλά και ο άλλος νέος και βιτρινάτος.Τον πρώτο θα απεύφευγες να τους πεις ακόμα και την ώρα αν σε ρωτούσε στο δρόμο και ο δεύτερος θα νόμιζες ότι είναι από τους ιδανικότερους ανθρώπους μόλις άρχιζες να τον γνωρίζεις.

Κι όμως τα πράγματα είναι τόσο αντίστροφα...

Νίτσε

Ο άνθρωπος είναι ένα βρόμικο ποτάμι. Πρέπει να είσαι θάλασσα για να μπορείς να δέχεσαι ένα βρόμικο ποτάμι χωρίς να λερώνεσαι

Νίτσε

Διάβαζω τώρα τελευταία κάτι του Νίτσε και όταν ρώτησα κάποιον αν πρέπει να ανησυχώ για το ότι συμφωνώ μαζί του, μου είπε "οχι, αλλά μην το πεις παραέξω"...!!

Μεθόντας πάνω στα κύματα αγνοούσε τον τρόπο
που η νύχτα μπορεί και φέρνει το φως και η μέρα το σκοτάδι.
Μόνος, παρέα με εκατομμύρια ανάσες πέτρινες αλμυρά βρεγμένες
γιγαντωνόταν μπροστά στην αποροία των βλεμμάτων.
Άθελα του έφτιαχνε σύμπατα ξαρμυρισμένα τρίβοντας αναμεσα
στα βότσαλα τα θέλω του...

...κ'ύστερα τα συμφωνούσε με το διάολο
που κοίταζε ειρωνικά.

Πόσο δυνατά λόγιαζε πράγματα φτηνά...?

Ήταν σα σκυλί δαρμένο που λυσσασμένο πια δάγκωνε τον αφέντη του,
χωρίς να θέλει να τον πονέσει.

Χρόνια φτιαγμένα από στιγμές και γεμισμένα από σκόνη
τόσο νόστιμη όσο ένα ποτήρι νερό όταν διψάς

Καλό ξημέρωμα πάλι..

Τα πρόβατα και ο τσομπάνης

http://www.zougla.gr/page.ashx?pid=2&aid=326572&cid=6

Τι έγινε ρε παιδιά...?
αυτοί που πρέπει να καταδικαστούν για ΕΣΧΑΤΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ πάλι το συζητάνε βάση των ψήφων που χάνουν..?

μάλλον δεν έχουν πια τα μούτρα να γυρίσουν στις περιφέρειές τους και ξεσηκώθηκαν ενάντια στον τσομπάνη τους.

Εκκλησία ΕΠΕ

Γιαυτό ακριβώς βγήκαμε στους δρόμους φίλοι μου ελβετόψυχοι.
Γιαυτό παλεύουμε 2.300 χρόνια μετά στη γενέτειρα της Δημοκρατίας για τ'αυτονόητα...

Γιατί μεγάλο μέρος των σύγχρονων απομειναριών των Ελλήνων θα πλήρωναν (και πληρώνουν!) για μία πέτρα 10€ "για την ανέγερση του Ι.Ν τάδε"...

ΥΓ:η φωτογραφία είναι τραβηγμένη το Σάββατο 28/5/2011 στον Ι.Ν. Αγ. Φωτίου απέναντι από το Ποσειδώνιο στη Θεσσαλονίκη...

Λευκός Πύργος - ΠΩΛΕΙΤΑΙ

Στιγμές από τα όσα εξελίσσονται τις τρεις τελευταίες μέρες εδώ στη "νύφη του Θερμαϊκού" (αλήθεια ποιος είναι ο γαμπρός??)

Συζητήσεις...
...απόψεις
...θέσεις επαναστατικές
θέσεις χλιαρές...
ελευθερία έκφρασης...
δημιουργία...
σκέψη...

προσμονή!!!

Η οίηση (αλαζονεία) είναι αρρώστια θεόσταλτη...
(Ηράκλειτος, αποσπάσματα για μια Ηθική)

διαβάζω από προχθές που έσβησε φύσικά και όχι στις μνήμες μας ο Θανάσης Βέγγος.
Όλα τα αφιερώματα και τα λόγια σε κάθε είδους δημόσια επικοινωνία μιλάνε για τον άνθρωπο που μας έκανε να γελάμε. Και εδώ έχω τη μεγάλη μου ένσταση. Σχεδόν όλοι λησμονούν το πως αυτός ο Άνθρωπος άφησε το ίχνος του στη ζωή μας. Ξεχνάνε τις μεγάλες του ερμηνείες σε ρόλους τραγικούς, πολιτικούς και κοινωνικούς. Ερμηνείες που ελάχιστοι άλλοι έλληνες ηθοποιοί θα μπορούσαν να αποδώσουν στο βαθμό που αυτός το έκανε. Ερμηνείες σε κλασσικές ταινίες αντιπολεμικές, σε αρχαίες τραγωδίες και στο σύγχρονο ποιοτικό κινηματογράφο. όταν με δυό του λέξεις μας έκανε να βλέπουμε πιο βαθιά και ν'ανατριχιάζουμε.
Όπως και να'χει τα όσα έκανε δε σβήνονται και θα τα θυμόμαστε όποτε τα έχουμε ανάγκη, συνειδητά ή υποσυνείδητα.

μια ξαφνική σκέψη μου ήρθε τώρα και είπα να της φορέσω λόγια εδώ...
Αφορμή στάθηκε κάτι που διάβαζε στο ιστολόγιο ενός φίλου και μέσω των μη εξηγήσιμων διαύλων σκέψης που ονομάζονται "συνειρμοί" κατέληξα εδώ.

Οι φίλοι...
...οι φίλοι που αγαπάμε και μας αγαπάνε πραγματικά και το βλέπεις σε κάθε ευκαιρία.
Οι άλλοι "φίλοι" είναι ίσως απλό pr στις καθημερινές ανάγκες μας, στις συνευρέσεις μας, στην κοινωνικότητά μας.

Για τους πρώτους θέλω να πω. Ή μάλλον θα ήθελα, εάν γινόταν να έφτιαχνα μια παρέα απ'όλους αυτούς και να είμαστε ένα μπουλούκι όπως αυτά, τα παλιά που γύριζαν από εδώ κι από'κει, κάτι σα συμμορία με τις κοινές μας ανησυχίες, τις κοινές μας αγάπες, τα πιστεύω, τις συζητήσεις, τις αμπελοφιλοσοφίες, τις αμέτρητες και ανεκτίμητες στιγμές...

ΟΚ, καταλαβαίνω την ουτοπικότητα του θέματος, μη με παρεξηγείτε. Είπαμε: οι συνειρμοί δεν ελέγχονται!!!

...να φτύσω μέσα με θυμό που οι νέες εποχές
με κάνουνε να μοιάζω με κρετίνο.

κάπως έτσι νιώθω ρε παιδιά, με πολλά πράγματα που βλέπω γύρω μου...

Εκεί που κρύβονται κάποιες σκέψεις...

Σε ορυχεία σκοτεινά πετάω τα σκουπίδια
όσα μου έφερε η ζωή μα όσα και εγώ της πήγα
εκείνα που δε λέγονται δε λιώνουν σε καμίνι
που θα τα πάρει ο διάβολος να κάνει κομποσκοίνι

όπου "ορυχεία" βάλτε "Ψυχή"...

Κυριακάτικα βράδυα

Παράξενα που είναι τα Κυριακάτικα βράδια…
Αφήνουν μια γλυκιά πίκρα αποχωρισμού όταν μένεις μόνος, όταν ξαναφέρνεις στο μυαλό τις προηγούμενες ώρες ..τα λόγια που ειπώθηκαν και χαράχτηκαν …τη μυρωδιά της…
Βάζεις ένα τραγουδάκι του Θανάση, ανάβεις ένα τσιγάρο, πιάνεις την κιθάρα και γεμίζεις με πράγματα που δεν μπορείς να περιγράψεις…

"…τη λογική απαρνιέμαι…"

Οι ποιητές…
Ευτυχώς που έχουμε κι αυτούς και δίνουν μαγικές διαστάσεις σε λέξεις…
..σε φράσεις …σε εικόνες …στη ζωή.

Πως θα ήταν άραγε ο κόσμος μας αν δεν τους είχαμε..?
Αν δεν είχαμε τη δύναμη που πλάθουν σε όλα αυτά που λένε??


Από την άλλη πως θα ήταν ο κόσμος μας αν δεν ερωτευόμασταν?
Αν δεν σκίρτιζε η καρδιά για κάποιο προσωπάκι, για κάποιο άγγιγμα??

Κρίμα γι’αυτούς που δεν μπορούν να το γευτούν αληθινά, να πετάξουν,
που συμβιβάζονται για τα πάθη τους...

Πολλές ερωτήσεις έκανα πρωί πρωί…

Σκουριές Χαλκιδικής

χθες επισκέφθηκα το χώρο στις Σκουριές Χαλκιδικής όπου γίνεται αγώνας να μη δοθεί για καταστροφή στο όνομα του κέρδους. Να μη γίνει το ορυχείο εξόρυξης χρυσού το οποίο θα καταστρέψει ολοκληρωτικά όχι μόνο την περιοχή, αλλά και πολύ πέρα από αυτήν. Οι κάτοικοι της περιοχής, αυτοί δηλαδή που ζούνε εκεί αποφάσισαν να μην επιτρέψουν την καταστροφή του μέλλοντος τους... Κάποιοι άλλοι που δεν γνωρίζουν ούτε στο χάρτη που βρίσκεται η περιοχή, πόσο μάλλον το πόσο όμορφη είναι, θέλουν να την "παραχωρήσουν" για "αξιοποίηση" μεταμορφώνοντάς την σε έναν απέραντο μολυσμένο τόπο.
Ίσως θα έπρεπε να πάνε μια Κυριακή μια βόλτα εκεί στο δάσος, στις ρεματιές με τις βάθρες και τα ρυάκια, εκεί που ακούς τον άνεμο να σου λέει ιστορίες, εκεί που το ψωμί έχει γεύση και η φιλοξενεία είναι αυτονόητη και χωρίς αποτερο στόχο το κέρδος...
Θα καταλάβαιναν τότε πόσο ΜΑΛΑΚΕΣ είναι. Βέβαια αυτό προϋποθέτει μια στοιχειώδης παιδεία, μια ελάχιστη συναίσθηση των πράξεών μας και του χρέους μας. Τι περιμένεις όμως από κρεατόμαζες και φελλοκέφαλους τεχνοκράτες...
Τα βάλαν όμως με λάθους ανθρώπους...

Περισσότερα στοιχεία σχετικά στα λινκ στο δεξί μέρους του παρόντος

σε κάποια πράγματα που μας συμβαίνουν υπάρχει μια μαγεία που φανερώνεται όσο περνάει ο χρόνος...

...μια βόλτα στην παραλία

...ένα βλέμμα ...ένα άγγιγμα..

μετά κοιτάς γύρο σου τη μιζέρια και αρχίζεις τα ξόρκια!

Πώς να σωπάσω μέσα μου
την ομορφιά του κόσμου;
Ο ουρανός δικός μου
η θάλασσα στα μέτρα μου

Συγκρίσεις...

Ζούμε ως θεατές αυτές τις μέρες μια από τις μεγαλύτερες φυσικές και όχι μόνο καταστροφές των τελευταίων αιώνων. Μια χώρα υπερδύναμη σε πολλούς τομείς να έχει πληγεί σε βαθμό έξω από κάθε λογική. Μέσω των διαδικτυακών ΜΜΕ μπορούμε και έχουμε μια πολύ καλή εικόνα του τι επικρατεί εκεί.
Έχοντας ζήσει από κοντά τις συνέπειες μιας ανάλογης κατάστασης λόγω κάποιας ιδιότητάς μου θαυμάζω την αντίδραση του απλού κόσμου της Ιαπωνίας. Περιμένουν υπομονετικά στις ουρές για την επίσημη κρατική βοήθεια, ακολουθώντας πιστά τις οδηγίες των αρμοδίων υπηρεσιών, η ίδια η πολιτεία να ανταποκρίνεται οργανωμένα και αποτελεσματικά, αναπόφευκτα μου έρχεται στο μυαλό το τι θα γινόταν εάν συνέβαινε κάτι αντίστοιχο στη χώρα μας. Εάν θα λειτουργούσαν τα σχέδια εκτάκτων αναγκών, εάν θα ήταν ικανή η πολιτεία να ανταποκριθεί, εάν ο κόσμος τηρούσε τις οδηγίες κλπ κλπ.

Η απάντηση έρχεται μόνη της εάν συνειδητοποιήσουμε ότι η διαφορά μας είναι ότι στη μία χώρα οι ηγέτες της σε περίπτωση που κατηγορηθούν για κακοδιαχείριση ή ανεπάρκεια αυτοκτονούν, ενώ στην άλλη αποκαλούν τον κόσμο «κοπρίτες» και παχαίνουν από την καλοπέραση…
Αφήνω σε σας να βρείτε ποια περιγραφή αντιστοιχεί σε ποια χώρα…

πέρασαν δυο μέρες δύσκολες...
πολύ δύσκολες

είναι στιγμές που αποζητάς την αγκαλιά της περισσότερο από τον αέρα που αναπνέεις αλλά συνάμα ταυτίζεσαι κάποια δευτερόλεπτα με το "τι ζητάς"... και αναρωτιέσαι.
Τη μια έχεις τον παράδεισο στη αγκαλιά σου και την άλλη αναρωτιέσαι...
Βλέπεις ότι όσα πίστευες από πιτσιρικάς ότι μπορείς να σβήσεις, να αγνοήσεις, να παλέψεις, να στέκονται μπροστά σου νικητές. Αδιάφοροι νικητές ...χαμογελαστοί.

"ότι δίνει η ζωή
μια μέρα στο πέρνει με τόκο"
μπορεί να πονάνε αυτά τα λόγια και οι σκέψεις, αλλά γεννιούνται. Γεννιούνται όταν δε συμβιβάζεσαι με τίποτα λιγότερο από τα πάντα!

αγάπη δανεική δε μπορώ να δώσω σίγουρα. Μόνο να χαρίσω. Να σου χαρίσω τα πάντα και μαζί τους εμένα.

Σ'αγαπώ

Όταν σωπαίνουν οι καταιγίδες
Και ησυχάζει το κύμα
Μπορείς και πετάς ψηλά …πολύ ψηλά
Φτάνεις στον Ήλιο, τον χαϊδεύεις και κείνος σου χαμογελά
Σα μικρό παιδί που το έταξες λούνα παρκ

Και είναι τότε που μαθαίνεις πως γράφεται η λέξη «σ’αγαπώ»

Ρε μυστήρια που είναι η ζωή...

εκεί που είσαι στα Τάρταρα και ψιλαφίζεις τον πάτο με τις άκρες των δαχτύλων σου με μιας βρίσκεσαι στην ταράτσα τ'ουρανού κι αγναντεύεις σα στην ψηλότερη κορφή...!!


γιατρέ ..τι έχω??

διαβάζω την προηγούμενη ανάρτησή μου και απορώ... από τη μιά θέλω να τη σβήσω γιατί είναι λόγια τσατίλας κι απο την άλλη δε θέλω να σβήνω τίποτα γενικώς.

Τελικά είναι μαγική η δύναμη μιας αγκαλιάς!!!

Κρυψώνες...

Δυναμώνει η βροχή έξω, το ίδιο και μέσα και μουσκεύει κάθε σκέψη μου.
Ψάχνεις να βρεις απαντήσεις και η μόνη παρηγοριά είναι η απομόνωση. Μια απομόνωση αλλόκοτη μέσα στην οποία μόνο βρίσκεις ζεστασιά εκεί που είσαι μόνος με τον εαυτό σου και σε κρατάνε παρέα ένα τραγούδι και ένα τσιγάρο. Πόσο περίεργο φαντάζει αλήθεια…?
Κι αρχίζεις το ξαναμέτρημα. Το πρόβλημα είναι ότι δεν αλλάζει το αποτέλεσμα στο οποίο καταλήγεις. Όσες φορές κι αν τα βάλεις κάτω, τίποτα δεν αλλάζει και επιβεβαιώνεται το κάθε τι όπως ο ήλιος επιβεβαιώνει το ξημέρωμα. Μου το έλεγαν, αλλά εγώ το δικό μου… δε μπορεί, εγώ ξέρω καλύτερα…
Πόσο μαγικές είναι αλήθεια αυτές οι κρυψώνες που σκαρώνουμε όλοι μας για τις δύσκολες στιγμές. Κρυψώνες ολοσκότεινες στα ξένα μάτια, μα ολόφωτες στην ψυχή μας. Φέρνεις για παρέα εικόνες μακρινές, χαρούμενες γεμάτες χρώματα και τις βάζεις να κάτσουν δίπλα σου για να τους κλέψεις τη δύναμη της στιγμής εκείνης …και ‘κείνες δε στο αρνιούνται. Γι’αύτο άλλωστε γεννήθηκαν!
Από την άλλη θα γούσταρες όσο τίποτα αυτές τις ώρες να δεις έναν κολλητό, να κάτσεις να τα πεις, να πιεις μια ρακί, αλλά δε γίνεται για ρουτινιασμένους λόγους που τους βλέπεις μπροστά σου και συνεχίζεις και ‘συ να προχωράς. Δε γίνεται! Όχι δε γίνεται κι όμως το βλέπεις μπροστά σου…

Η τρομοκρατία των δημοσιογράφων

Χθες 10/2 έγινε διαμαρτυρία έξω από τις εγκαταστάσεις του τηλεοπτικού σταθμού MEGA από εργαζόμενους του ΗΣΑΠ. Η διαμαρτυρία έγινε για το μεροληπτικό τρόπο με τον οποίο το MEGA παρουσίασε τις ειδήσεις που αφορούσαν τους εργαζόμενους. Πριν 3 μέρες έγινε ακριβώς το ίδιο έξω από τις εγκαταστάσεις του «ευαισθητοποιημένου» και «εναλλακτικού» Σκάι.
Τι βλέπουμε δηλαδή? Βλέπουμε ότι ο έχει ξεχειλίσει το ποτήρι της παραπληροφόρησης, της εστιασμένης διαστρέβλωσης των γεγονότων, της παπαγαλοποίησης των δημοσιογράφων και ότι πλέον ο κόσμος αρχίζει να αντιδρά και σε αυτό το φαινόμενο. Η γενικότερη αφύπνιση που άρχισε να εξαπλώνεται και να κερδίζει έδαφος εις όφελος της λαϊκής μάζας, θα πρέπει να κορυφωθεί στις επόμενες εκλογές η οποία είναι η μόνη μέρα από τις 1460 (365 Χ 4 χρόνια) κατά την οποία υπάρχει δημοκρατία, γιατί τις υπόλοιπες 1459 κυριαρχεί το νταβατζιλίκι, η τρομοκρατία και η λαμογιά. Γιατί είναι νταβατζιλίκι και τρομοκρατία να βγάζεις ότι νόμο θέλεις για να καλύψεις τους δικούς σου ενάντια στο Σύνταγμα (βλ. περιπτώσεις διοδίων, βατοπέδι, κλπ) και αναφέρομαι σε κάθε πολιτικό μπουλούκι που πέρασε και κυβέρνησε. Δεν είναι δυνατόν το ΣτΕ να αποφασίζει ότι παύει οποιαδήποτε δίωξη εναντίων του Δούκα, Μπασιάκου και Κοντού για το βατοπέδι λόγω παραγραφής, αλλά να υφίστανται οι διώξεις όλων των άλλων που εμπλέκονται. Είναι σα να λες ότι εγώ που έχω μια επιχείρηση και χρεωκόπησα να κάνω κατάσχεση των περουσιακών στοιχείων των υπαλλήλων μου. Εγώ ως αφεντικό δε φταίω, αλλά φταίνε οι υπάλληλοί μου…
Και για να επανέλθω στο θέμα, όλα αυτά γίνονται με την αδιάλειπτη στήριξη και σκηνογραφία των ΜΜΕ και των μεγαλοδημοσιογράφων που λυμαίνονται την κατάσταση.

...θα ξαν'ανεβώ

Η τυφλή δικαιοσύνη και τα ζώα - όργανα της τάξης

Άρθρο από το zougla.gr (http://www.zougla.gr/page.ashx?pid=2&aid=251133&cid=4)

Ο κύριος Γιώργος συνελήφθη, όπως αναφέρει σε σχετικό ρεπορτάζ της η εφημερίδα «Έθνος», επειδή ζητιάνευε στο Χαϊδάρι. Οι αστυνομικοί τον συνέλαβαν και τον οδήγησαν στο δικαστήριο. Ο δικαστής τον καταδίκασε για την επαιτεία σε φυλάκιση 10 ημερών. Τελικά κατέληξαν να τον στείλουν, για το έγκλημα αυτό, στις Φυλακές Κομοτηνής. Επειδή ο κατηγορούμενος είναι άνω των 65, η ποινή μειώθηκε στο ήμισυ.

Έτσι ο κύριος Γιώργος μπήκε σε μια κλούβα του Τμήματος Μεταγωγών και ξεκίνησε το μακρύ ταξίδι σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας. Πέντε μέρες μετά, ο άρρωστος άνθρωπος έφθασε στην Κομοτηνή, όμως η ποινή που έπρεπε να εκτίσει είχε ήδη λήξει…

Ο διευθυντής των φυλακών, Κωνσταντίνος Καπάνταης, όταν είδε αυτόν τον άνθρωπο, τόσο ταλαιπωρημένο, χωρίς να έχει επαφή με την πραγματικότητα, και όταν αντιλήφθηκε τι του είχε συμβεί, έμεινε άναυδος.
Τον περιποιήθηκε όσο μπορούσε, του αγόρασε ένα εισιτήριο για Αθήνα και τον έστειλε πίσω... Από εκείνη τη στιγμή ο κύριος Γιώργος... αγνοείται.

ήξερα ότι η διακιοσύνη είναι τυφλή, αλλά το ότι είναι και απάνθρωπη...?
Δικάζεις έναν με αλτσχάιμερ που συνελήφθη στην Αθήνα, τον καταδικάζεις σε 5 μέρες φυλακή και τον στέλνεις στην Κομοτηνή?????? Έχεις πάει ποτέ όχι με κλούβα, αλλά με απλό ΚΤΕΛ από την Αθήνα στην Κομοτηνή κ. Δικαστά???
και καλά οι δικαστές που ζούνε μέσα σε γυάλα και δεν έχουν την παραμικρή επαφή με την πραγματικότητα, οι μπάτσοι όμως?? καλά τους αποκαλούν ζώα, αν και τα ζώα έχουν πολύ μεγαλύτερη αντίληψη. Αρνούμαι να πιστέψω ότι δεν κατάλαβαν επί 5 μέρες περι τίνος πρόκεται και ότι δεν μπορούσαν να κινήσουν τις αρμόδιες διαδικασίες και υπηρεσίες (βλ. Πρόνοια, ΕΚΑΒ κλπ)

Άναψε το τσιγάρο τη στιγμή που από το ηχείο ακουγόταν o Nick Cave να ξεστομίζει αυτό που χρόνια τώρα πίστευε για το λόγο που τα βράδια έφτιαχνε όνειρα…
Darling, you are the punishment
For all my former sins

…και ταξίδεψε πάλι πιάνοντας την κιθάρα του.
Πίστευε πάντα ότι τίποτα δε γίνεται χωρίς λόγο, επιμένοντας αναίτια σε κάτι που λόγιαζε ιδανικό. Κάποια πράγματα χρειάζονται πολύ χρόνο …πολλές τιμωρίες για να ωριμάσουν και να αποκαλυφθούν δείχνοντας αυτό που στην πραγματικότητα είναι.

Ο τελευταίο στίχος το φώναζε ξεκάθαρα πια

…I let love in

Του Σ. Θεοδωράκη από το www.protagon.gr

Από όλα τα παιδικά παραμύθια εμένα μου άρεσαν εκείνα με τους βασιλιάδες που ντυνόντουσαν ζητιάνοι για να μάθουν πώς ζουν οι απλοί άνθρωποι. Στις εκλογές του 2004 είχα ρωτήσει δημοσίως, από τηλεοράσεως δηλαδή, τον Καραμανλή και τον Παπανδρέου αν έχουν νιώσει ποτέ την ανάγκη να κυκλοφορήσουν μεταμφιεσμένοι ανάμεσα στον κόσμο. Και οι δύο σχεδόν με αποπήραν λέγοντας πως ξέρουν πώς είναι η ζωή. Εγώ αντεπετέθηκα και τους είπα ότι δεν μαθαίνεις τη ζωή από τους συμβούλους. Ούτε από επιθεωρήσεις του τύπου «περιοδεία του αρχηγού στο χωριό σας». Το πόσο τελικά ήξερε ο Καραμανλής την πραγματικότητα το καταλάβαμε, το πληρώσαμε και θα το πληρώνουμε για πολύ ακόμη. Το πόσο ξέρει ο Παπανδρέου τι γίνεται στη κοινωνία μένει ακόμη αδιευκρίνιστο. Η αλήθεια είναι ότι μας έχει μπερδέψει. Τη μια μέρα επιλέγει τον Καμίνη και τον Μπουτάρη κόντρα και στο ίδιο του το κόμμα και κερδίζει, ερμηνεύοντας σωστά το αίτημα για ανανέωση. Και την «επομένη» αναβαθμίζει αποτυχημένους υπουργούς και εμφανίζεται δέσμιος παλιοπασοκικών στερεοτύπων. Αλλά αυτά τα έχουμε ξαναπεί, σημασία έχει τώρα τι κάνουμε.

Βγαίνοντας από τη γυναικεία φυλακή Θηβών λίγο πριν απ' την πρωτοχρονιά ένιωσα ότι είχα αποφοιτήσει από άλλο ένα σχολείο. Από αυτά τα ειδικά σχολεία που μέσα σε 2-3 μέρες μπορούν να σου μάθουν όσα δεν σου έμαθαν δέκα βιβλία και τριάντα διαλέξεις. Ο κόσμος μας λοιπόν έχει πολύ αδικία. Δεν θα σας πω ότι στη φυλακή ανακάλυψα αθώες και άλλα τέτοια κλαψιάρικα. Θα σας πω όμως ότι στην φυλακή βρήκα γυναίκες με 5 -10- 15 χρόνια στην πλάτη τους επειδή έπιναν χασίς ή ηρωίνη και έσπρωχναν και μια δόση στο διπλανό τους πρεζάκι. Ορισμένοι δικαστές από ό,τι φαίνεται ερμηνεύουν τους νόμους όχι με βάση τα ισχύοντα στη κοινωνία αλλά με τις ιδεοληψίες τους και τις αγκυλώσεις τους. Πρόσφατα το δικαστήριο του Αιγαίου έριξε ισόβια σε μια γυναίκα που είχε 2 γραμμάρια χασίς και πούλησε 10 και 12 γραμμάρια ηρωίνης σε δυο συγκατηγορούμενες της. Η ίδια λέει ότι δεν ήταν δική της η ηρωίνη αλλά εγώ σας λέω ότι ας πούμε ότι ήταν. Είναι δυνατόν 20-30 γραμμάρια ουσιών να σημαίνουν ισόβια; Σε ποια ήπειρο ζούμε; Και μετά είναι η αδικία με τις αλλοδαπές. Είναι σαφές ότι φυλακίζονται πιο εύκολα και με μεγαλύτερες ποινές από τις Ελληνίδες καθότι στις περισσότερες φορές εμφανίζονται μόνες και απροστάτευτες στα δικαστήρια. Στη πτέρυγα με τις μωρομάνες βρήκα Αφγανή μητέρα με τρία παιδιά επειδή μπήκε παράνομα στη χώρα! Όπα! Μην τρελαθούμε δηλαδή και εντελώς.

Από τους 128.000 μετανάστες που πέρασαν στην Ελλάδα χωρίς χαρτιά εμείς βρήκαμε να φυλακίσουμε μια μάνα με 3 παιδιά! Ανάλογες αδικίες έχουμε και με τις τσιγγάνες οι οποίες επίσης υπερεκπροσωπούνται στη φυλακή. Και αν υπήρχε ένα αληθινά αριστερό ή τέλος πάντων κοινωνικά ευαισθητοποιημένο κίνημα με αυτά θα έπρεπε να ασχοληθεί και όχι με την προάσπιση των κεκτημένων διαφόρων συντεχνιών. Η ανισότητα που κυριαρχεί στην κοινωνία μας, το «μέσον», οι γνωριμίες, η εξουσία του χρήματος, τα λαδώματα, όλα αυτά που συζητάμε δηλαδή θα είχαν για τους πολιτικούς μας ένα αληθινό πεδίο μελέτης – και δράσης – αν ήθελαν «να λερώσουν λίγο τα χέρια τους». Αντί λοιπόν να παρακολουθούν τα καλοκαίρια ταχύρυθμα μαθήματα στο Κολούμπια ή στην …Κούβα να βρουν ένα τρόπο να μπουν 2-3 μέρες στη φυλακή. Περισσότερα θα μάθουν. Αφήστε που στο διάδρομο μπορεί να ακούσουν ξώφαλτσα και καμιά συμβουλή.
- Να ακούς διπλά και να μιλάς μονά.
- Να μην κρίνεις αν δεν τα γνωρίζεις όλα.

Και αν είναι τυχεροί θα γνώριζαν και την Ιωάννα που θα τους διδάξει τι σημαίνει επανάσταση αλλά και τι σημαίνει συμμετοχή. Η πιο αντάρτισσα ίσως της φυλακής αυτή που μου είπε «να τις γκρεμίσουμε» ήταν η ίδια που συμμετείχε παθιασμένα - και παρότρυνε και τις άλλες κρατούμενες να συμμετέχουν - στον ετήσιο χορό της φυλακής. Η διάθεση της δηλαδή να γκρεμίσει αυτό που την καταπίεζε δεν την εμπόδισε να απολαμβάνει και να βελτιώνει αυτό που ζούσε. Γιαυτό σας λέω πολιτικοί μου, βρείτε τρόπο να μπείτε μέσα και μην φοβάστε, δεν θα σας κρατήσουν.

τρώει την πέτρα σαν ψωμί
ο Καίσαρας Βαλιέχο
άλλο αδερφό δεν έχω...



τελικά!

Πέρα απ' τ' άστρα είν' η δικιά μας γειτονιά
Κατεβήκαμε με γέλια και τα όργανα στον ώμο
Έλα κάντε μας λιγάκι συντροφιά
Κουραστήκαμε απ' το δρόμο

Είχε κρύο από του Δία τη μεριά
Κι η Σελήνη ερημιά καθόλου κόσμο
ʼντε ανάψτε μας μια όμορφη φωτιά
Κουραστήκαμε απ' το δρόμο

Τέτοια νύχτα μαγεμένη και γλυκιά
Μας θυμίζει ένα φθινόπωρο στον Κρόνο
ʼντε ας παίξουμε μια τελευταία πενιά
Όπου να 'ναι ξαναβγαίνουμε στο δρόμο

δεν ξέρω αν πρέπει να κρατήσω το "Πέρα απ' τ' άστρα είν' η δικιά μας γειτονιά",
ή το "Κουραστήκαμε απ' το δρόμο" για αυτό που στριφογυρνά μέσα μου.

...όλα είναι δρόμος

Atenistas και Thessalonikistas

Άντε να ιδρύσουμε και τους Καστοριανίστας!!!
Έχει παραγίνει η μαλακία των Αθηναίων. Οι επαναστάτες του “enter” και του “add friend” ή πως σκατά το λένε αποφάσισαν να δώσουν το παρών με το ξύσιμο των στάσεων και το παρουσιάζουν ως στάση επανάστασης. Ένα ψάξιμο στα προφίλ των μελών του κινήματος αρκεί για να αντιληφθείς την τραγικότητα της κατάστασης. Χλιαρές δράσεις αντίδρασης στη μιζέρια που οι ίδιοι δημιούργησαν και την τρέφουν για να μη χαλάσει η βιτρίνα τους. Άτομα που έχουν μέσα στις προτιμήσεις τους τα Starbucks, το Gucci και το Channel αυτοπροσδιορίζονται ως αγωνιστές.
Αφίσες και δράσεις με πιασάρικους τίτλους: “Met Action” & “Lunch Street Party” για να ευαισθητοποιήσουμε όλα τα παιδιά των Βορείων Προαστείων.

Φυσικά για αντίληψη των πραγματικών προβλημάτων που μας οδήγησαν εδώ και καταστρέφουν την καθημερινότητά μας ούτε λόγος για τον απλό και μόνο λόγο: τι να κάνω με αυτά, αφού δε φροντίζουν το ίματζ μου.
Τώρα και στη Θεσσαλονίκη με ακριβώς ίδιο πατενταρισμένο προφίλ… τυχαίο??


Οι φίλοι υποψήφιοι επαναστάτες της Καλαμπάκας ας περιμένουν μέχρι να βρούμε κάτι πιο εύηχο για την πόλη τους!

viva le revolution

ΥΓ: πρέπει να πλύνω και το μπλουζάκι μου με τον Τσε