μα εγώ σιγά το λέω ...σα να φταίω

Ωραία παιδιά κατάχαμα κυλάει
το πιο ωραίο ρόδο απ’ το στεφάνι σας.
Αδράξτε κάθε τι που προσπερνάει
μα αν σε βιτρίνα εμπρός βρεθεί η χάρη σας
ή σε γκισέ φυλάξτε το τομάρι σας.
Θυμάστε Κόλε Ντε Καγιέ τον λέγανε
το άσυλο εμπιστεύτηκε ναι σαν κι εσάς,
σημάδεψε ο μπάτσος και τον ξέκανε.
Θυμάστε Κόλε Ντε Καγιέ τον λέγανε.

Παιχνίδι ειν’ η ζωή μα όχι για ψιλά
χάνεται η ψυχή κι ίσως το σώμα..
Αν χάσετε δεν έχει θέση εκεί ψηλά
ποιο μπαρ θα σε δεχτεί αν είσαι λιώμα;
Μα κι αν κερδίσετε θα 'ναι μια ακόμα
γυναίκα που λαμπάδιασε σαν άχυρο
για μια μονάχα νύχτα σας το λέω μα
για τόσα λίγα κρίμα τέτοιο ενέχυρο.
Γυναίκα που λαμπάδιασε σαν άχυρο.

Καθένας ας μ’ ακούσει και συμπέρασμα
θα βγάλει πως απλές αλήθειες λέω.
Χειμώνα καλοκαίρι είναι το κέρασμα
καλόδεχτο και το κορίτσι ωραίο
και λάμπει σαν το νόμισμα το νέο
που ανεμομάζωμα είναι και σκορπίζεται.
Μα εγώ σιγά το λέω σαν να φταίω
η ήρα απ’ το στάρι δε χωρίζεται.
Ανεμομάζωμα είναι και σκορπίζεται.