Μόλις πρόσφατα τελείωσα ένα βιβλίο που με ταλαιπωρούσε ευχάριστα αρκετό καιρό. Πρόκειται για την έρευνα του κ. Στράτου Δορδανά «Έλληνες εναντίον Ελλήνων» και αφορά το καθεστώς μέσα στο οποίο δημιουργήθηκαν τα τάγματα ασφαλείας στην κατοχική Ελλάδα του ’41 – ’44, τον τρόπο που έδρασαν και πως αυτά συνεργάστηκαν με τις κατοχικές δυνάμεις των Ναζί. Επίσης σκιαγραφεί τις ηγετικές φυσιογνωμίες των ομάδων που έδρασαν στο πλευρό των Γερμανών ενάντια στους Έλληνες με μοναδικό όφελος όπως αποδεικνύεται με στοιχεία την προσωπική ανέλιξη και το κέρδος ανεξαρτήτους τιμήματος. Η σύγχρονη Ελληνική ιστορία ήταν ανέκαθεν εκεί που εστίαζα χρονολογικά το ενδιαφέρον μου μιας και ζούμε ακόμα τις επιπτώσεις των όποιων επιλογών τότε, σε τρανή αντίθεση με την αρχαία και κλασική περίοδο!!!
Ο χαρακτηρισμός «εξαιρετική» δεν επαρκεί για να χαρακτηρίσει την εν λόγο ιστορική έρευνα του Στρ. Δορδανά που ρίχνει φως σε αβυσσοσκότεινες πτυχές της Ελλάδας. Ίσως οι μόνοι που μπορούν να αντιληφθούν το μέγεθος των εγκλημάτων που έγιναν εκείνη την περίοδο είναι όσοι έζησαν τις κτηνωδίες και υπέστησαν την παράνοια των τότε Ελληναράδων. Με πρόφαση τον πατριωτισμό, που στην πραγματικότητα επρόκειτο πέρι εθνικής προδοσίας, ηθικά άρρωστα άτομα προέβησαν σε κτηνωδίες ως βάρος ανθρώπων που προσπαθούσαν να επιβιώσουν εν μέσω της κατοχής.
Σε αρκετές σειρές του βιβλίου ανατρίχιασα σκεπτόμενος 2 πράγματα. Το ένα είναι πως εφόσον έγιναν μία φορά, κάλλιστα θα μπορούσαν να επαναληφθούν οι συγκεκριμένες καταστάσεις υπό τις κατάλληλες συνθήκες. Το δεύτερο, με μεγάλη έκπληξη διέκρινα, διαβάζοντας σχετικά με τους χαρακτήρες των αρχηγών των ταγματασφαλιτών, πολλές ομοιότητες με πρόσωπα της σημερινής Ελλάδας, ακόμα και ίσως ενός ή δυό που γνωρίζω προσωπικά. Τραβηγμένο…? Δεν ξέρω, αλλά έχουν όλα τα ατού να γίνουν μια μέρα δοσίλογοι. Και αυτό είναι που με ανησυχεί περισσότερο. Ότι ζουν ανάμεσά μας…όπως τότε!
Τρίτη 30 Ιουνίου 2009
Δευτέρα 29 Ιουνίου 2009
12ο αντιρατσιστικό φεστιβάλ
Το τριήμερο που μας πέρασε πραγματοποιήθηκε το 12΄ αντιρατσιστικό φεστιβάλ στο πάρκο της νέας παραλίας στη Θεσσαλονίκη. Το επισκέφθηκα και τις τρεις μέρες θέλοντας να δω γιατί διαφωνώ στο 50% περίπου των θέσεων που αναφέρονται στην αφίσα του φεστιβάλ.
Θεωρώ ότι θα πρέπει κατ'αρχάς να δοθεί ιδιαίτερη έμφαση στην προβολή του ρατσισμού που ευδοκιμεί (και καλλιεργείται έντεχνα από γνωστούς μπουμπούκους - τηλεαστέρες) σε μια χώρα που η μισή της ιστορία έχει να κάνει με τη μετανάστευση του λαού της και που τώρα τα παιδιά πολλών εξ αυτών των μεταναστών έχουν ξεχάσει είτε που γεννήθηκαν, είτε τι τράβηξαν οι γονείς τους για να τους κάνουν πετυχημένους άνεργους επιστήμονες!
Όπως και κάθε τι σε αυτόν τον τόπο, έτσι και οι μετανάστες και ότι τους συνοδεύει, έχει γίνει αντικείμενο προώθησης ιδιοτελών συμφερόντων από ένα μεγάλο ποσοστό φορέων και τάσεων που διατείνονται ως αντιρατσιστές και υπερασπιστές των κυνηγημένων. Λίγες οι πραγματικές φωνές που έχουν ρεαλιστική αντίληψη των θέσεών τους χωρίς να καταφεύγουν σε φασιστικές υπερασπιστηκές διατυπώσεις. Επουδενί λόγο δεν μπορώ να ενστερνιστώ το σύνολο των προτάσεων που γενναία έχουν τυπωθεί στην αφίσα, ζητώντας να υλοποιηθούν καταστάσεις αδιέξοδες για όλους, τόσο για τους Έλληνες, όσο και για τους μετανάστες. Το πρόβλημα πρέπει να αντιμετωπιστεί χωρίς άλλο υπόβαθρο παρά μόνο αυτό του ανθρωπισμού και της αξιοπρέπειας. Οι δύο κυρίαρχες πλευρές που διατυμπανίζουν τις απόψεις τους επι του θέματος (υπερασπιστές,διεθνιστές κάθε λογής - κράτος, παρακράτος,φασισταριό) παραβλέπουν εξωφρενικά το σεβασμό της αξιοπρέπειας των μεταναστών με τη στάση τους και μόνο κάποιες προοδευτικές δυνάμεις φροντίζουν στην ανθρωπιστική του βάση του πρόβλημα.
Φυσικά μεταξύ όλων αυτών στο εν λόγο φεστιβάλ βρίσκουν χώρο δράσης και κάποιοι "επαναστάτες αναρχικοί" με την εξευτελιστική έννοια του όρου, μπερδεύοντας σε ένα ιδεολογικό κοκτέηλ άσχετα μεταξύ του "ποτά"...
Θεωρώ ότι θα πρέπει κατ'αρχάς να δοθεί ιδιαίτερη έμφαση στην προβολή του ρατσισμού που ευδοκιμεί (και καλλιεργείται έντεχνα από γνωστούς μπουμπούκους - τηλεαστέρες) σε μια χώρα που η μισή της ιστορία έχει να κάνει με τη μετανάστευση του λαού της και που τώρα τα παιδιά πολλών εξ αυτών των μεταναστών έχουν ξεχάσει είτε που γεννήθηκαν, είτε τι τράβηξαν οι γονείς τους για να τους κάνουν πετυχημένους άνεργους επιστήμονες!
Όπως και κάθε τι σε αυτόν τον τόπο, έτσι και οι μετανάστες και ότι τους συνοδεύει, έχει γίνει αντικείμενο προώθησης ιδιοτελών συμφερόντων από ένα μεγάλο ποσοστό φορέων και τάσεων που διατείνονται ως αντιρατσιστές και υπερασπιστές των κυνηγημένων. Λίγες οι πραγματικές φωνές που έχουν ρεαλιστική αντίληψη των θέσεών τους χωρίς να καταφεύγουν σε φασιστικές υπερασπιστηκές διατυπώσεις. Επουδενί λόγο δεν μπορώ να ενστερνιστώ το σύνολο των προτάσεων που γενναία έχουν τυπωθεί στην αφίσα, ζητώντας να υλοποιηθούν καταστάσεις αδιέξοδες για όλους, τόσο για τους Έλληνες, όσο και για τους μετανάστες. Το πρόβλημα πρέπει να αντιμετωπιστεί χωρίς άλλο υπόβαθρο παρά μόνο αυτό του ανθρωπισμού και της αξιοπρέπειας. Οι δύο κυρίαρχες πλευρές που διατυμπανίζουν τις απόψεις τους επι του θέματος (υπερασπιστές,διεθνιστές κάθε λογής - κράτος, παρακράτος,φασισταριό) παραβλέπουν εξωφρενικά το σεβασμό της αξιοπρέπειας των μεταναστών με τη στάση τους και μόνο κάποιες προοδευτικές δυνάμεις φροντίζουν στην ανθρωπιστική του βάση του πρόβλημα.
Φυσικά μεταξύ όλων αυτών στο εν λόγο φεστιβάλ βρίσκουν χώρο δράσης και κάποιοι "επαναστάτες αναρχικοί" με την εξευτελιστική έννοια του όρου, μπερδεύοντας σε ένα ιδεολογικό κοκτέηλ άσχετα μεταξύ του "ποτά"...
Τετάρτη 24 Ιουνίου 2009
Γιατί πρέπει να είναι τόσο δύσκολα κάποια πράγματα?
Είμαστε απόλυτοι κάποιες φορές, όταν θέλουμε κάτι πολύ και βάζουμε τον πήχη σε μεγάλο ύψος. Ίσως να είναι και το σωστό αυτό – το πιστεύω ακράδαντα αυτό – όταν μιλάμε για το καλύτερο, το σπουδαιότερο, το ομορφότερο. Τότε δε χωράει τίποτα λιγότερο. Το αποτέλεσμα βέβαια πολλές φορές δεν είναι αυτό που θέλουμε.
Έρχονται στιγμές που όπως λέει και ένας στίχος πρέπει να βάζουμε «όρκο στις πληγές»…
Τώρα το απόλυτο τίποτα
Ζηλεύω την άμμο εκεί που σκάει το κύμα και σβήνει από πάνω της τα πάντα. Με τον ατέλειωτο εγωισμό μου θα ήθελα να σβήσω και εγώ πολλά πράγματα και άλλα να τα αφήσω. Ακριβώς έτσι όπως με βολεύει, γιατί νιώθω τόσο αδύναμος πια…
Μου λείπουν κάποιες μικρές στιγμές, καθημερινές. Το αλλιώτικο χτύπημα του τηλεφώνου μου..
Είμαστε απόλυτοι κάποιες φορές, όταν θέλουμε κάτι πολύ και βάζουμε τον πήχη σε μεγάλο ύψος. Ίσως να είναι και το σωστό αυτό – το πιστεύω ακράδαντα αυτό – όταν μιλάμε για το καλύτερο, το σπουδαιότερο, το ομορφότερο. Τότε δε χωράει τίποτα λιγότερο. Το αποτέλεσμα βέβαια πολλές φορές δεν είναι αυτό που θέλουμε.
Έρχονται στιγμές που όπως λέει και ένας στίχος πρέπει να βάζουμε «όρκο στις πληγές»…
Τώρα το απόλυτο τίποτα
Ζηλεύω την άμμο εκεί που σκάει το κύμα και σβήνει από πάνω της τα πάντα. Με τον ατέλειωτο εγωισμό μου θα ήθελα να σβήσω και εγώ πολλά πράγματα και άλλα να τα αφήσω. Ακριβώς έτσι όπως με βολεύει, γιατί νιώθω τόσο αδύναμος πια…
Μου λείπουν κάποιες μικρές στιγμές, καθημερινές. Το αλλιώτικο χτύπημα του τηλεφώνου μου..
Δευτέρα 22 Ιουνίου 2009
περαστικά μας!
"Το Βήμα της Κυριακής"
"Το Έθνος"
"Τα Νέα"
...τι κοινό έχουν?
την παραπληροφόρηση.
Δημοσίευσαν ότι "σε βαρύ κλίμα έγινε η συνάντηση Καραμανλή - Ερντογάν, μπλα μπλα μπλα"
τη στιγμή που το ταξίδι του Τούρκου προέδρου είχε ακυρωθεί λίγο πριν πραγματοποιηθεί.
Βέβαια τα κείμενα ήταν έτοιμα και η εφημερίδα "είχε κλείσει" για εκτύπωση.
Άραγε έτσι να πραγματοποιούνται και τα υπόλοιπα ρεπορτάζ που διαμορφώνουν την κοινή γνώμη στο Ελλαδιστάν??
περαστικά μας!
"Το Έθνος"
"Τα Νέα"
...τι κοινό έχουν?
την παραπληροφόρηση.
Δημοσίευσαν ότι "σε βαρύ κλίμα έγινε η συνάντηση Καραμανλή - Ερντογάν, μπλα μπλα μπλα"
τη στιγμή που το ταξίδι του Τούρκου προέδρου είχε ακυρωθεί λίγο πριν πραγματοποιηθεί.
Βέβαια τα κείμενα ήταν έτοιμα και η εφημερίδα "είχε κλείσει" για εκτύπωση.
Άραγε έτσι να πραγματοποιούνται και τα υπόλοιπα ρεπορτάζ που διαμορφώνουν την κοινή γνώμη στο Ελλαδιστάν??
περαστικά μας!
Τρίτη 16 Ιουνίου 2009
Απροσδιόριστος ρατσισμός
Χθες φεύγοντας από τη δουλειά έτυχε να πέσω πάνω στο εξής περιστατικό:
Βλέπω πεσμένο στο πεζοδρόμιο με το κεφάλι κάτω από ένα παρκαρισμένο αυτοκίνητο έναν νεαρό άνδρα. Λόγω του ότι έχω στοιχειώδεις γνώσεις πρώτων βοηθειών πήγα κοντά του να δω τι ακριβώς συμβαίνει και αν μπορώ να βοηθήσω. Όταν πλησίασα διαπίστωσα ότι επρόκειτο για τοξικομανή που μόλις είχε κάνει χρήση με ένεση και είχε χάσει τις αισθήσεις του, είχε δε κάποια τραύματα ελαφριά στο πρόσωπο από πτώση (πιθανόν). Αυτό που μου έκανε απίστευτη εντύπωση είναι ότι από τα γύρω καταστήματα κανένας μα κανένας δεν προσέφερε βοήθεια. Απλοί θεατές με το φόβο και την αποστροφή χαραγμένα στο πρόσωπό τους. Ρώτησα τους πλησιέστερους αν ειδοποίησαν για βοήθεια και μου είπαν ότι πήραν το 100!!!! Λες και ο πεσμένος – αναίσθητος – τραυματισμένος άνθρωπος ήταν κακοποιός και έπρεπε να συλληφθεί. Ένα είδος ρατσισμού που δεν ξέρω ποιον επιθετικό προσδιορισμό να δώσω. Μακριά απ’τον κώλο μας και όπου θέλει ας είναι…!!!
Ευτυχώς το συμβάν είχε θετική – προς το παρών όπως τον είδα – εξέλιξη…
Βλέπω πεσμένο στο πεζοδρόμιο με το κεφάλι κάτω από ένα παρκαρισμένο αυτοκίνητο έναν νεαρό άνδρα. Λόγω του ότι έχω στοιχειώδεις γνώσεις πρώτων βοηθειών πήγα κοντά του να δω τι ακριβώς συμβαίνει και αν μπορώ να βοηθήσω. Όταν πλησίασα διαπίστωσα ότι επρόκειτο για τοξικομανή που μόλις είχε κάνει χρήση με ένεση και είχε χάσει τις αισθήσεις του, είχε δε κάποια τραύματα ελαφριά στο πρόσωπο από πτώση (πιθανόν). Αυτό που μου έκανε απίστευτη εντύπωση είναι ότι από τα γύρω καταστήματα κανένας μα κανένας δεν προσέφερε βοήθεια. Απλοί θεατές με το φόβο και την αποστροφή χαραγμένα στο πρόσωπό τους. Ρώτησα τους πλησιέστερους αν ειδοποίησαν για βοήθεια και μου είπαν ότι πήραν το 100!!!! Λες και ο πεσμένος – αναίσθητος – τραυματισμένος άνθρωπος ήταν κακοποιός και έπρεπε να συλληφθεί. Ένα είδος ρατσισμού που δεν ξέρω ποιον επιθετικό προσδιορισμό να δώσω. Μακριά απ’τον κώλο μας και όπου θέλει ας είναι…!!!
Ευτυχώς το συμβάν είχε θετική – προς το παρών όπως τον είδα – εξέλιξη…
Παρασκευή 12 Ιουνίου 2009
...where shall the word be found
where will the word resound?
not here, there is not enough silence
not on the sea or on the islands
not on the mainland, in the desert or the rain land
for those who walk in the darkness
both in the day time and in the night time
the right time and the right place are not here
no place of grace for those who avoid the face
no time to rejoice for those who walk among noise
and deny the voice...
T.S. Eliot
where will the word resound?
not here, there is not enough silence
not on the sea or on the islands
not on the mainland, in the desert or the rain land
for those who walk in the darkness
both in the day time and in the night time
the right time and the right place are not here
no place of grace for those who avoid the face
no time to rejoice for those who walk among noise
and deny the voice...
T.S. Eliot
Τρίτη 9 Ιουνίου 2009
Ήταν απλά... τέλεια!
Έγινε πραγματικότητα ένα όνειρο που είχα εδώ και καιρό. Να περιπλανηθώ με μηχανή στα αγαπημένα μου μέρη στην Πίνδο. Χθες και προχθές με άλλους 3 φίλους και τις μηχανές μας «κόψαμε» 761 χιλιόμετρα! 4 μηχανές 8 άτομα και πολύ γέλιο.
Να’στε καλά Χρήστο, Μαρία, Γιώργο, Μαρία, Βασίλη, Όλγα και Εύη.
Εύχομαι η υπόσχεση που δώσαμε εκεί έξω από το Τσεπέλοβο να πραγματοποιηθεί σύντομα!!
Να’στε καλά Χρήστο, Μαρία, Γιώργο, Μαρία, Βασίλη, Όλγα και Εύη.
Εύχομαι η υπόσχεση που δώσαμε εκεί έξω από το Τσεπέλοβο να πραγματοποιηθεί σύντομα!!
Παρασκευή 5 Ιουνίου 2009
Τετάρτη 3 Ιουνίου 2009
Η ψήφος μου
Έχω βαρεθεί να μου λένε ότι η ψήφος μου είναι υποχρέωσή μου. Έχω βαρεθεί να προσπαθούν να με πείσουν ότι μέσω της ψήφου μου αποφασίζω για το μέλλον μου. Ότι είναι ανευθυνότητα να μη θέλω να ψηφίσω. Ότι η συμμετοχή όλων μας είναι κάτι για το οποίο κάποιοι δώσανε το αίμα τους. Ότι είναι ντροπή. Ότι είναι αδιαφορία. Ότι αφήνω άλλους να αποφασίζουν για μένα. Ότι αφήνω τη μειοψηφία να αποφασίζει για την πλειοψηφία Ότι… ότι… ότι…
Όλοι αυτοί δε θεωρούν ότι η αποχή μπορεί – λέω μπορεί – να είναι ξεκάθαρη πολιτική στάση για το σύγχρονο ελληνικό γίγνεσθαι. Δε θεωρούν ντροπή και ανευθυνότητα να θέλουν να ξαναψηφίσουμε αυτούς που αποδεδειγμένα μας κλέβουν και μας κοροϊδεύουν τα τελευταία 30 χρόνια. Δε θεωρούν χουντικό το γεγονός ότι μας κυβερνά όντως η μειοψηφία, θεωρώντας το 42% της «αυτοδύναμης» κυβέρνησης την πλειοψηφία του Ελληνικού λαού μη έχοντας κάνει ποτέ τις απλές μαθηματικές πράξεις που δείχνουν ότι το 42 αυτό τοις εκατό ανάγεται στο 31,5% του πληθυσμού, παραδεχόμενοι έτσι ότι το λιγότερο του 1/3 είναι η πλειοψηφία!!
Ο δε Γιωργάκης μέσα στον πανικό του θυμήθηκε την άμεση δημοκρατία, μήπως και κερδίσει καμιά επιπλεόν ψήφο. Ας ανατρέξει λίγους μήνες πίσω όταν τα 17χρονα φώναζαν στους δρόμους για την άμεση αυτή δημοκρατία.
Δε θα υπεισέλθω καθόλου στα υπόλοιπα κοινοβουλευτικά κόμματα, θεωρώντας το θέατρο σκιών ως πιο αληθοφανή κατάσταση.
Η μεθοδευμένες προπαρασκευαστικές διαδικασίες μέσω των δημοσκοπήσεων και των στημένων συνεντεύξεων απευθύνονται σε ένα κοινό που θεωρεί τις λαοπλάνες συγκεντρώσεις σε πλατείες πολιτική στάση και αγώνα …μήπως και βολέψουμε την κορούλα ή το γιόκα μας με τα 8 μάστερ. Άκουγα χθες τον πρωθυπουργό μας να λέει σε μια συνέντευξη ότι τα κριτήρια για να μπει κάποιος υποψήφιος ευρωβουλευτής στο ψηφοδέλτιο της ΝΔ είναι η αφοσίωσή του στην παράταξη και η προσφορά του μέχρι σήμερα. Για ικανότητες για τη θέση αυτή ούτε λόγος!!!
Μέσα στη σκατένια πολιτική θολούρα που μας διακατέχει ως Yunanistan διακρίνονται χρώματα ελπίδας πολιτών και κινήσεων αυτό-οργάνωσης σε μικρούς πυρήνες.Αυτές οι κινήσεις μπορούν να αποτελέσουν την αρχή της βελτίωσής μας ως πολιτικές υπάρξεις, δίνοντας φωνή και δύναμη σε όλους μας τόσο μεμονομένα, όσο και συλλογικά.
Όλοι αυτοί δε θεωρούν ότι η αποχή μπορεί – λέω μπορεί – να είναι ξεκάθαρη πολιτική στάση για το σύγχρονο ελληνικό γίγνεσθαι. Δε θεωρούν ντροπή και ανευθυνότητα να θέλουν να ξαναψηφίσουμε αυτούς που αποδεδειγμένα μας κλέβουν και μας κοροϊδεύουν τα τελευταία 30 χρόνια. Δε θεωρούν χουντικό το γεγονός ότι μας κυβερνά όντως η μειοψηφία, θεωρώντας το 42% της «αυτοδύναμης» κυβέρνησης την πλειοψηφία του Ελληνικού λαού μη έχοντας κάνει ποτέ τις απλές μαθηματικές πράξεις που δείχνουν ότι το 42 αυτό τοις εκατό ανάγεται στο 31,5% του πληθυσμού, παραδεχόμενοι έτσι ότι το λιγότερο του 1/3 είναι η πλειοψηφία!!
Ο δε Γιωργάκης μέσα στον πανικό του θυμήθηκε την άμεση δημοκρατία, μήπως και κερδίσει καμιά επιπλεόν ψήφο. Ας ανατρέξει λίγους μήνες πίσω όταν τα 17χρονα φώναζαν στους δρόμους για την άμεση αυτή δημοκρατία.
Δε θα υπεισέλθω καθόλου στα υπόλοιπα κοινοβουλευτικά κόμματα, θεωρώντας το θέατρο σκιών ως πιο αληθοφανή κατάσταση.
Η μεθοδευμένες προπαρασκευαστικές διαδικασίες μέσω των δημοσκοπήσεων και των στημένων συνεντεύξεων απευθύνονται σε ένα κοινό που θεωρεί τις λαοπλάνες συγκεντρώσεις σε πλατείες πολιτική στάση και αγώνα …μήπως και βολέψουμε την κορούλα ή το γιόκα μας με τα 8 μάστερ. Άκουγα χθες τον πρωθυπουργό μας να λέει σε μια συνέντευξη ότι τα κριτήρια για να μπει κάποιος υποψήφιος ευρωβουλευτής στο ψηφοδέλτιο της ΝΔ είναι η αφοσίωσή του στην παράταξη και η προσφορά του μέχρι σήμερα. Για ικανότητες για τη θέση αυτή ούτε λόγος!!!
Μέσα στη σκατένια πολιτική θολούρα που μας διακατέχει ως Yunanistan διακρίνονται χρώματα ελπίδας πολιτών και κινήσεων αυτό-οργάνωσης σε μικρούς πυρήνες.Αυτές οι κινήσεις μπορούν να αποτελέσουν την αρχή της βελτίωσής μας ως πολιτικές υπάρξεις, δίνοντας φωνή και δύναμη σε όλους μας τόσο μεμονομένα, όσο και συλλογικά.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)