1η Σεπτεμβρίου σήμερα και μένει και τυπικά το φετινό καλοκαίρι πίσω αφήνωντας όμως μαζί με την πικράδα της αναπόλυσης και μια άλλη ξεχωριστή γλυκάδα για μένα. Θα μπορούσα - χωρίς υπερβολή - να πω ότι πέρασα ένα από το πιο όμορφα καλοκαίρια. Καταστάσεις έντονες με ιδιαίτερες εικόνες μα πάνω απ'ολα με Ανθρώπους και Φίλους. Βράδυα με ατέλειωτες συζητήσεις, περιπλανήσεις, πλάκες και πολύ περισσότερα...
Φέτος μεταξύ άλλων εκπληρώθηκε και μια επιθυμία που είχα 16 χρόνια τώρα...
Σίγουρα δεν λυπάμαι που αφήνω πίσω τους τρεις αυτούς μήνες θεωρώντας ότι με έκαναν πολύ πιο πλούσιο από εμπειρίες και στιγμές, αλλά και γιατί είμαι σίγουρος ότι θα έρθουν ακόμα ομορφότερες μέρες. Προς το παρών αφήνομαι στα ατέλειωτα desibel του αθίγγανου παλιατζή που περνάει κάθε 10 λεπτά από τη γειτονιά και μεταξύ άλλων μου θυμίζει το που βρίσκομαι!!
Καλό χειμώνα φίλοι μου
Γιατί τον είδα μες στα μάτια σου
τον κόσμο όλο...
