Πάλεψες γιαυτό που πίστευες, γιαυτό που αγάπησες και πραγματικά άξιζε. Γιατί όταν άνθρωποι σαν εσένα δίνουν τα πάντα για κάτι, αυτό σίγουρα αξίζει. Είμαστε εδώ και σ'έχουμε μαζί μας σα να μην έφυγες ποτέ. Σε καταλαβαίνουμε όταν είσαι εκεί και προσέχεις για μας... στις παγωμένες πλαγιές των κορφών, στο μανιασμένο αέρα που ταξιδεύει την Ελλάδα πέρα για πέρα...
Μόνο μια φωνή, αυτή της μάνας δεν ξεκολλά με τίποτα απο τ'αυτιά μου.Μια μάνα δυνατή και αξιοπρεπής που έχασε μαζί με το φίλο και συνοδοιπόρο μας το παλλικάρι της.
Πέταξες μαζί με τους αετούς που σε ζήλεψαν γιαυτό που ήσουν.
Δε σε ξεχνάμε Φίλε...
Το ερχόμενο Σάββατο κλείνουν 2 χρόνια που έφυγε απο κοντά μας ένας Ανθρωπος. Ήταν παραπάνω από φίλος και ο χαμός του μας έκοψε τα φτερά.Οι στιγμές που θυμόμαστε μαζί του είναι γεμάτες γέλιο. Ακόμα και στα πιο δύσκολα γελούσε και έφτιαχνε τη διάθεση σε όλους μας. Αναρωτηθήκαμε πολλές φορές μήπως δεν είναι τυχαίο κάποια ανώτερη δύναμη να πέρνει πρόωρα τους καλούς. Σκέψεις τρελές σε στιγμές τυφλές...
Μέσα στα δύο αυτά χρόνια απουσίας υπήρξαν αμέτρητες στιγμές που κάποιος από την παρέα είπε: έπρεπε να ήταν κι ο Κωστας εδώ.
Καλή αντάμωση Κώστα
