ένστολη τρομοκρατία

...διαμαρτυρήθηκε στους μπάτσους όταν τους είδε να κακοποιούν μια κοπέλα - διαδηλώτρια και τον κυνηγησαν, τον έπιασαν και του φόρτωσαν ένα σακίδιο με μολότωφ. Το Σάββατο στην πορεία της Θεσσαλονίκης. Για κακή τύχη τους τύχη όμως κάποιος τους τραβούσε βίντεο και στο δικαστήριο το παλλικάρι αφέθηκε ελεύθερο. Εγείρονται μια σειρά ερωτημάτων:

- το δικαστήριο το ίδιο που αθώωσε τον 23χρονο όταν τα είδε αυτά, γιατί δεν κινήθηκε αυταπαγγέλτως εναντίων των μπάτσων αυτών?

- με ποιανού εντολές το έκαναν αυτό οι μπάτσοι??

- πόσο έγκυρες και νόμιμες μπορεί να είναι οι υπόλοιπες "συλλήψεις" που πραγματοποιήθηκαν με απόδωση παρόμοιων κατηγοριών?

είναι να αναρωτιέται κανείς αν η χούντα τελείωσε το '73 ή συνεχίζεται ακόμα, σε πολύ χειρότερη μορφή. Τακτικές της επταετίας εκδηλώνονται σε όλο τους το μεγαλείο από ένστολους που θεωρούν ότι απλά "κάνουν τη δουλειά τους". Αυτό το άκουσα τελευταία όταν τυχαία βρεθηκα στην ίδια παρέα με έναν ζητά. Εμετικές υπάρξεις που παρασιτούν εις βάρος της κοινωνίας από την οποία πληρώνονται!!

Παρόμοιο περιστατικό εξελίχθηκε μπροστά στα μάτια μιας φίλης μου χωρίς να γνωρίζω την εξέλιξη αυτού του περιστατικού. Αποδεικνύεται δηλαδή ότι είναι ΠΑΓΙΑ τακτική των μέσων καταστολής η ανεξέλεγκτη αυθαιρεσία εις βάρος όσων λένε τα πράγματα με το όνομά τους. Στο πλευρό αυτής της ένστολης τρομοκρατίας είναι τα μεγαλύτερα Μέσα Μαζικής Εξημέρωσης με κάθε λογής αποβράσματα τύπου πρετεντέρη, καμπουράκιδων ή οικονομέων να βλέπουν το δέντρο αντί του δάσους και να δίνουν μικρόφωνο στον έλληνα εγγονό του αδόλφου τον Καρατζαφύρερ.
Στο μυαλό μου τριγυρνά πολύ τελευταία το τι θα κάνω στο εξής αν χρειαστεί να συνυπάρξω σε μια παρέα με έναν μπάτσο? Δεν είμαι υπέρ του τσουβαλιάσματος, αλλά επίσης δεν είμαι και υπέρ του να συμμετέχω κάπου όπου δεν έχουν βάση και λόγο οι αρχές μου. Θεωρώ ότι όποιος μπάτσος δε συμφωνεί με τις τακτικές που εφαρμόζει η αστυνομία με τόσο απάνθρωπο τρόπο σε τόσο μεγάλο αριθμό απλού κόσμου, θα πρέπει να μαζέψει τα μπογαλάκια του και να κάνει κάτι άλλο για να βγάζει το ψωμί του. Γιατί αυτό το ψωμί που τρώει τώρα είναι ματωμένο με αίμα αθώων!!!

Πρέπει επιτέλους οι νοικοκυραίοι να βγουν από το λήθαργο τους και δουν τι γίνεται!!!

Ας πάψουν επιτέλους να κατηγορούν τα νέα παιδιά που βγαίνουν στο δρόμο. Το μέλλον τους διεκδικούν. Αυτό που οι ίδιοι 50άρηδες σήμερα τους το κατέστρεψαν με τη λογική του βολέματος!!!

Στα σταυροδρόμια της σκέψης

Είναι αυτές οι γαμημένες στιγμές που καλείσαι να αποφασίσεις με ποιους θα πας και ποιους θα αφήσεις. Η απόφαση?? Αναλόγως το πλαίσιο μέσα στο οποίο θα αποφασίσεις είναι εύκολη ή δύσκολη. Δύσκολη είναι όταν εκτός από τις αρχές που έχεις θέσει ως άνθρωπος, ως ύπαρξη που πορεύεται σε αυτήν την κοινωνία συνυπολογίζεις και κάποιες ανέσεις, κάποια βολέματα ή κάποιες αναστολές. Επίσης όταν η αμάθεια ή ακόμα χειρότερα, η ημιμάθεια σου καθοδηγεί τις πράξεις σου, συνεπικουρούμενη από την υποσυνείδητη παραίτησή σου από τη δική σου ζωή.
Τίποτα δε μας χαρίζεται και όταν αυτό συμβαίνει πρέπει να κοιτάς πίσω από το χέρι που στο προσφέρει…
Από την άλλη, η απόφαση μπορεί να είναι εύκολη όταν το μόνο στο οποίο υπακούς είναι οι αρχές σου. Αρχές που βασίζονται όμως σε γνώση, εμπειρίες και ηθική. Η ηθική πολλές φορές μπορεί βέβαια να καταστρατηγήσει αυτό που έχει να επικρατήσει ως «ηθικό» από πολλούς. Σε αυτήν τη δεύτερη περίπτωση, το μόνο που έχεις να κάνεις είναι ακούσεις τις βαθύτερες σκέψεις σου.

Ο παραπάνω πρόλογος που ίσως θα έπρεπε να τον θέσω ως επίλογο έρχεται να περιγράψει συναισθήματα που γεννήθηκαν και πάλι αυτές τις μέρες ζώντας διάφορες παράταιρες καταστάσεις.

ο σοφός!!

.




Λένε ότι σοφός δεν είναι αυτός που

μαθαίνει από τα λάθη του, αλλά

αυτός που μαθαίνει από τα λάθη των άλλων!!!


το άκουσα πρόσφατα και μου άρεσε γιατί προσπαθώ να το εφαρμόζω στην καθημερινότητά μου!!
είμαι σοφός...?? ουάου!

Πλεονεξία

Πόσο δικαίωμα έχουμε να κουρελιάζουμε τη ζωή ενός ανθρώπου που μας αγαπάει??
Ποιος μας το επιτρέπει αυτό, έχοντας τις άμυνές ή τα αποθυμένα μας «ρυθμισμένα» στη μεγαλύτερη ευαισθησία μην τυχών και πληγωθούμε εμείς…?
Έρχονται στιγμές που βλέπουμε μπροστά μας μια θάλασσα τρικυμισμένη και δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να την περάσουμε κολυμπώντας. Το πόσο λαβωμένοι θα βγούμε εξαρτάται από αυτές ακριβώς τις άμυνές μας και τότε είναι που πολλές φορές γινόμαστε οι κακοί της σχέσης όσο κι αν δε το θέλουμε.
Εδώ είναι που βρίζω. Βρίζω την τύχη μου που πάντα είναι κάτι άλλο από αυτό που σκέφτομαι. Το ξέρω ότι δεν πρέπει να είμαι πλεονέκτης, αλλά στο συγκεκριμένο θέμα θεωρώ ότι πρέπει να κυνηγάμε πάντα το καλύτερο, το πιο όμορφο, το δυνατότερο… Πλεονεξία?? Ίσως…

γιατί ο κόσμος γύρω μας αποζητά την πουστιά???
γιατί οι περισσότεροι που μας περιτριγυρίζουν θέλουν, εν αγνοία τους πολλές φορές, να τους λες ψέματα??
γιατί θέλουν να ακούν όμορφα λόγια χωρίς να ενδιαφέρονται αν είσαι σωστός και αληθινός απέναντί τους???
γιατί σε θεωρούν δεδομένο και βάση αυτού εισπράττεις το τίποτα???

Δεν θέλω να ’μαι ένας ακόμα κρυμμένος θησαυρός
ένας ακόμα που φοβήθηκε να σηκωθεί απ’ τον πάτο
ούτε με νοιάζει αν θα με πνίξει η φυλακή σου.

Δεν θέλω να ’μαι ένας ακόμα παγωμένος ποταμός
Ένας ακόμα που φοβήθηκε να πάει πάει παρακάτω
ούτε με νοιάζει αν με πικράνει το φιλί σου.

Θέλω να είμαι η μουσική που ξαγρυπνάει μαζί σου
σαν ασταμάτητη βροχή να πέφτω στην ψυχή σου
να γίνω αέρας και να ’ρθω να κλαίω στην αυλή σου
σαν σκύλος σαν θεός σαν εραστής σου.

Γ. Αγγελάκας

Ήρθε πάλι αυτή η εποχή που κάποια πράγματα γύρω μας αλλάζουν.
Λίγο κάποιες μουσικές, λίγο κάποιες εικόνες άλλωτε κιτς, άλλωτε όμορφες, μας προετοιμάζουν για μια από τις ομορφότερες περιόδους του χρόνου, τα Χριστούγεννα.
Μια περίοδος που ερχόμαστε πιο κοντά με όσους αγαπάμε, που σκεφτόμαστε τι δώρα θα τους κάνουμε, τι ετοιμασίες θα κάνουμε για να ευχαριστήσουμε τους δικούς μας ανθρώπους.
Φωτάκια, στολίδια, μουσικές αναμεμειγμένα με αναμνήσεις, επιθυμίες, χαρές και νοσταλγίες μας ταξιδεύουν σε μαγικά μονοπάτια, αρκεί να έχουμε τη διάθεση να ταξιδέψουμε και να αφεθούμε. Τίποτα δεν αλλάζει πραγματικά γύρω μας. Αυτό που αλλαζει είναι η δική μας οπτική γωνία. Εμείς είμαστε αυτοί που ορίζουμε τι χρώματα θα έχει το σχέδιο της ζωής μας δίνοντάς μας τη δυνατότητα να αποκλείσουμε κάθε γκρίζο.
Έχω μια επιθυμία να τα δω με μια ρομαντική διάθεση φέτος κι ας μην έχω δίπλα μου αυτό που θέλω. Έτσι κι αλλιώς ποτέ δεν έχουμε όσα θέλουμε. Δεν πειράζει, μου αρκεί που θα είναι στο μυαλό μου παντοτινά!

Χρίστουγεννα πάλι έρχονται...