Μαζέψτε τους!!!

Έλεος! Έλεος! Έλεος!
Η μόνο κραυγή που μπορώ να βγάλω μετά τα χθεσινά ρεπορτάζ πολλών δημοσιογράφων για την κάλυψη του σεισμού στο Λεωνίδιο. Ακόμα και έγκριτοι δημοσιογράφοι με μεγάλη πείρα σε κρίσεις εξ στόμισαν τρομερά μαργαριτάρια.Πείτε με γραφικό, πείτε με ότι θέλετε. Χθές η βλακεία έγινε επάγγελμα!Κορυφαία ερώτηση δημοσιογράφου - παίρνει το πρώτο βραβείο ηλιθιότητας - ήταν αυτή που ρωτούσε σεισμολόγο αν ο σεισμός προκλήθηκε ή σχετίζεται με τις πυρκαγιές του καλοκαιριού!!!! η πλάκα είναι ότι ο ερωτηθής σεισμολόγος πρέπει να απαντήσει χωρίς να γελάσει γιατί είναι σε ζωντανή σύνδεση... Απίστευτες στιγμές.
Άλλη κορυφαία στιγμή επαγγελματικής ενημέρωσης: "οι σοβάδες πέσαν προς τα μέσα ή προς τα έξω???" Θάθελα να ξέρω τι σημασία έχει? Αν δεν ξέρετε τι να ρωτήσετε αγαπητοί κκ κλείστε το στόμα σας. Έτσι απλά, ή απλώς μεταφέρετε την είδηση χωρίς να μας πείτε τη γνώμη σας ή την "επιστημονική" σας ανάλυση.
Πολλοί λειτουργοί της ενημέρωσης δεν έχουν αντιληφθεί το φορτίο ευθύνης που τους αναλογεί και το αποτέλεσμα της δουλειάς τους είναι χαρακτηριστικά ρηχό και φτηνό. Υπάρχουν φυσικά και σωστοί επαγγελματίες του χώρου που χθες, σε μια στιγμή κρίσης και πίεσης λειτούργησαν με ευθύνη. Βλέπετε το κυνήγι της θεαματικότητας και των ποσοστών οδηγεί πολλούς σε πανηγυρτζίδικες καταστάσεις που έχουν πολύ γέλιο, αλλά και κλάμα μαζί. Εν μέρη είναι και στο χέρι μας ο περιορισμός αυτών των καταστάσεων, ακολουθώντας τη γνωστή ρήση της παρ'ολίγου βουλευτίνας: σταυρώστε τους, σταυρώστε τους και στον Κεάδα χώστε τους!!

Άντε και καλούς σεισμούς!

Ο θρησκευτικός φανατισμός στη "Θεματική βραδυά" του Σ. Κούλογλου

Ένα από τα καλύτερα ντοκυμαντέρ - αν μπορεί να χαρακτηριστεί έτσι - ήταν η "Θεματική Βραδυά" του Στ. Κούλογλου που προβλήθηκε χθες βράδυ και είχε σαν αντικείμενο το θρησκευτικό φανατισμό και τις αιρέσεις στις Η.Π.Α. μέσα από μια αμερικάνικη παραγωγή του 2005.
Έμεινα έκπληκτος με τη μεθοδολογία που χρησιμοποιούν κάποια πολύ καλά στημένα δίκτυα προσηλυτισμού μικρών παιδιών, υποστηριζόμενα από τους ίδιους τους τους γονείς πολλές φορές. Εμπλέκουν έντεχνα μέσα στην εντατική θρησκευτική διαπαιδαγώγηση και άλλες αρχές και ηθικές όπως η διαφύλαξη των ηθών του "έθνους" τους, οι αμβλώσεις κ.α.
Το τρομερό είναι πως δημιουργούν τέτοιες ενοχές σε παιδιά 9,10 και 11 ετών που κλαίνε με σπαραγμούς για τις αμαρτίες που έχουν κάνει(!!!!), ή ότι ο Θεός τους "επέλεξε" για να αναλάβουν το συγκεκριμένο ρόλο κ.α.
Στην εν λόγο έρευνα αναφέρθηκε από παιδοψυχολόγο - μη μέλος αίρεσης - ότι σε τέτοιες ηλικίες είναι που αποτυπώνονται με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο εικόνες και αντιλήψεις στο υποσυνείδητο, με αποτέλεσμα όταν αυτά τα παιδιά μεγαλώσουν να είναι "πιστοί στρατιώτες του Ιησού"! Ο αριθμός των μελών τέτοιων αιρέσεων φτάνει στις Η.Π.Α. τα 80 εκατομμύρια, γεγονός που με βάζει σε αλλόκοτες σκέψεις. Δεν είναι μόνο 80 εκατομμύρια πιστοί (με όποιο τρόπο θέλουν), αλλά και 80 εκατομμύρια ψηφοφόροι που διαμορφώνουν εν γένει, μέσω της ισχύος αυτών που εκλέγουν τις παγκόσμιες πολιτικές και - όχι μόνο - εξελίξεις. Ακούγεται τραβηγμένο, αλλά ένας από τους στόχους τους είναι η κατάκτηση ισχυρών πολιτικών θέσεων. Ήδη ο σημερινός πρόεδρος των Η.Π.Α. διόρισε επικεφαλή δικαστή του ανώτατου δικαστηρίου άτομο (δε συγκράτησα το όνομα) που συσχετιζόταν με μία από τις μεγάλες εν λόγο αιρέσεις. Είναι μια πτυχή της αμερικάνικης πολιτικής ζωής που δεν έχει λάβει μεγάλη δημοσιότητα εκτός συνόρων τους, που όμως παίζει καθοριστικό ρόλο.

Όμορφες γωνιές της Ελλάδας...

Από ένα αγαπημένο μου μέρος στη βόρεια Ελλάδα, όπου οι άνθρωποι είναι ακόμα ...άνθρωποι και οι στιγμές έχουν άλλη αξία...

Σε συνέχεια του χθεσινού μου σχόλιου είναι το σημερινό με αφορμή ένα άρθρο που είδα στο in.gr και το οποίο με εξέπληξε. Περέμβαση του αρχιεπισκόπου, λέει για την οικογενειακή τραγωδία στη Νίκαια με σκοπό να καταβληθεί η εγγύηση για την αποφυλάκιση της μάνας που προφυλακίστηκε επειδή μαχαίρωσε το σύντροφό της οποίος επιτέθηκε σε αυτήν και το παιδί της. Σωστή ή όχι η κίνηση δεν μπορώ να το κρίνω, το βλέπω θετικά όμως, γιατί εδώ τον πρώτο λόγο έχει η δικαιοσύνη, όσο κι αν καμιά φορά το αίσθημα της αυτοδικίας είναι εξαιρετικά δυνατό. Η εκκλησία έχει τη δύναμη να στηρίξει την αδικημένη και αδύνατη πλευρά τέτοιων καταστάσεων και έναν τέτοιο ρόλο θέλω προσωπικά να αναλάβει, παρά να λειτουργεί ακόμα αυτά τα εξαθλιωμένα κατηχητηκά που το μόνο που κάνουν είναι να παράγουν κομπλεξικούς νέους.
Ιδιαίτερη εντύπωση μου έκανε επίσης και η εξαγγελία του δημάρχου Αθηναίων για τη δημιουργία ξενοδοχείου για τους άστεγους της πόλης.Αξίζει συγχαρητήρια η εν λόγο κίνηση.
Έτυχε πριν 2 χρόνια κατά τη διάρκεια των Χριστουγέννων να συμμετάσχω σε μια συλλογική προσπάθεια για τον εντοπισμό των αστέγων της πόλης μας και την ενημέρωση αυτών για ένα κέντρο φιλοξενείας που είχε στηθεί και ομολογώ ότι ήταν ίσως η συγκλονιστικότερη εμπειρία της ζωής μου.Πρέπει κάποιος να το ζήσει και να το δει από κοντά πως είναι για να καταλάβει τι σημαίνει να έχεις που να κοιμηθείς το βράδυ...

Η πρώτη από τις ...366 μέρες.

Πρώτη μέρα του νέου χρόνου και το μόνο πράγμα που θα ήθελα είναι να πραγματοποιηθούν οι μίσες από τις ευχές που μου δώσαν ...και έδωσα! Αν συνέβαινε αυτό μπορεί ο καθένας να φανταστεί τι θα γινόταν. Χάρηκα πάρα πολύ για ενα τηλεφώνημα που έλαβα από μια φίλη (και κάτι παραπάνω απ'αυτό) που είχα χάσει το τηλέφωνό της. Πίστευα ότι μάλλον δε θα ξαναείχαμε επικοινωνία, αλλά ευτυχώς διαψεύστηκα.Δεν άκουσα τα καλύτερα νέα σε ότι αφορά αυτά που διαδραματίζονται στη ζωή της και δυστυχώς δεν μένουμε στην ίδια πόλη για να μπορούσα να κάνω κάτι περισσότερο. Είναι από τις στιγμές που πρέπει να στεκόμαστε δίπλα σε κάποιο δικό μας πρόσωπο όταν αυτό το έχει ανάγκη. Τέλος πάντων, ελπίζω να πάνε όλα καλά.
Σε ότι αφορά τα των ημερών και των εν εξελίξη καταστάσεων γύρο μας,
αυτό που με αηδιάζει ολοένα και περισσότερο είναι ότι έχει σχέση με τη θέση του γενικού διευθυντή στην "εταιρία" "ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ". Έχουν εξαϋλωθεί όλες αυτές οι αρχές και οι αξίες που λένε ότι διδάσκουν οι "πατέρες της επι γης πίστεως". Ακόμα, ακόμα και ο ίδιος ο αρχιεπίσκοπος που περνά τις δικές του δύσκολες ώρες κάνει λόγο τώρα για την ταπεινότητα του ανθρώπου μπροστά στο θάνατο, σ'ένα τελείως διαφορετικό ύφος. Βλέπεις όταν ο άνθρωπος νιώθει ότι χάνει τη γη κατω απ'τα πόδια του αλλάζει δραματικά. Το έχω παρατηρήσει σε κάποιες καταστάσεις δύσκολες που έτυχε να ζήσω όπου κινδυνεψαν κάποιοι άνθρωποι γύρω μου και οι οποίοι άλλαξαν τελείως συμπεριφορά και εικόνα. Όσοι το έχουν ζήσει καταλαβαίνουν τι εννοώ. θεωρώ αηδιαστικό το όλο θέμα της συζήτησης περι διαδοχής του Χριστόδουλου και των μαγειρεμάτων μεταξύ των κατά τ'άλλα "σοφών" πατέρων. Είναι γλυκιά όμως η εξουσία και η δύναμη που σου δίνει ο θρόνος του αρχηγού της εκκλησίας και αν ψάξουμε λίγο σε αυτό που λέγεται "λαϊκή σοφία" θα βρούμε πολλές φράσεις και παροιμίες που ταιριάζουν στην περίσταση...
Τώρα στην υπόθεση Ζαχόπουλου δεν μπορώ να καταλάβω πως πάντα μόλις κλείνει μια τέτοιου είδους υπόθεση, ανοίγει μία άλλη. Πάντα δηλαδή υπάρχει στην ημερήσια διάταξη των μέσων μαζικής αποβλάκωσης ένα θέμα που του αλλάζουν τα φώτα στην ανάλυση. Όσοι έχουν δορυφορική τηλεόραση και ενημερώνονται από κάποια ξένα μέσα μπορούν ν'αντιληφθούν τη διαφορά. Το κλείνω εδώ το θέμα γιατί θα μπορούσα κάλλιστα να χαρακτηριστώ γραφικός.
Εύχομαι το καλύτερο για όλους για τις επόμενες 366 μέρες!

Η ξεχασμένη δύναμη των λέξεων

Παρατηρώ πως όλο και περισσότερο η λέξεις ή οι φράσεις που χρησιμοποιούμε δεν ανταποκρίνονται στο πραγματικό μέγεθος αυτού που θέλουμε να πούμε ή να περιγράψουμε. Κάτι σαν τα δελτία ειδήσεων των 20:00 όταν μιλάνε για "ακραία καιρικά φαινόμενα"! Δηλαδή άν κάποια στιγμή μας κάνει πραγματικά ακραία φαινόμενα - όπως πέρα απ'τον Ατλαντικό - τότε πως θα το περιγράφανε?? Έτσι ακριβώς και με τις λέξεις. Ίσως γιατί θέλουμε να δώσουμε περισσότερη έμφαση στα λεγόμενά μας, ίσως γιατί θέλουμε να δραματοποιήσουμε περισσότερο μια κατάσταση που περιγράφουμε και ίσως για πολλούς ακόμη λόγους που σχετίζονται με την προσωπική ανασφάλεια του καθενός. Γεγονός είναι, πάντως ότι ελάχιστοι συνάνθρωποί μας πλεόν δίνουν προσοχή στις λέξεις που χρησιμοποιούν στον προφορικό λόγο τους με αποτέλεσμα οι ίδιες αυτές λέξεις (μαζί με το νόημά τους) να χάνουν μέρος της αξίας τους. Τυχαίνει συχνά να χρησιμοποιούμε λέξεις με τρομακτική εννοιολογική δύναμη για τελείως μικρά και ασήμαντα γεγονότα. Οι άνθρωποι με τους οποίου ς συναναστρέφεται κάποιος "συνηθίζουν" κατά μία έννοια τον προφορικό λόγο του με αποτέλεσμα όταν χρειαστεί να περιγραφούν πραγματικά σοβαρά πράγματα, αυτά να ηχούν περίπου με την ίδια βαρύτητα στο συνομιλιτή μας.
Προσπαθώ σχεδόν πάντα ενσυνείδητα να χρησιμοποιώ ακριβώς τις λέξεις που αρμόζουν σε αυτό που θέλω να πω και έχω δει αυτές τις διαφοροποιήσεις που προαναφέρω παραπάνω στα πρόσωπα με τα οποία συνδιαλλέγομαι...

γρήγορα ...πριν έρθει το τέλος του κόσμου!!!

Μια βόλτα στο κέντρο της "ερωτικής" Θεσσαλονίκης αρκεί για να αρχίσει κάποιος να υποψιάζεται διάφορα πράγματα. Ρωτώντας φίλους και γνωστούς και βλέποντας τον κόσμο στην αγορά της πόλης να περιφέρονται αλλόφρωνες για να προλάβουν τα πάντα πριν τις 24 Δκεμβρίου και ώρα 18:00, πιστεύει κανείς ότι έρχεται το τέλος του κόσμου. Ότι τίποτα πια μετά δε θα μπορεί να γίνει. Κάτι σαν τη μέρα της Κρίσεως ρε παιδί μου!! Λές και μετά τις 24 του Δεκέμβρη θα σταματήσει ξαφνικά η γη να γυρνά. Δε λέω, πολύ ωραίες οι γιορτές, μου αρέσουν πραγματικά, το ίδιο και η γιορτινή ατμόσφαιρα που δημιουργείται παντού, ασχέτως αν πολλές φορές είναι κιτς, υπερβολικά εμπορική ή κακόγουστη. Θεωρώ ότι τα Χριστούγεννα είναι μια πολύ ωραία ανάπαυλα στην καθημερινότητα μας και μας δίνονται ιδιαίτερες ευκαιρίες να δούμε τα πράγματα διαφορετικά.Τον κόσμο γύρο μας το διαμορφώνουμε ή τον επιλέγουμε εμείς, οπότε στο χέρι μας είναι ν θα μας αρέσει ή όχι.
Αρκεί να μην πέσουμε στην παγίδα των "πρέπει", στην οποία βέβαια έχω πέσει και'γω και σίγουρα όλοι μας...
Δεν είμαι της άποψης ότι για να περάσει κάποιος καλά τις γιορτές πρέπει ντε και καλά να έχει χρήματα και να τα ξοδέψει. Αν έχεις καλύψει τα βασικά, απο 'κει και πέρα αρχίζουμε να δημιουγούμε εικονικές καταστάσεις. Τι εννοώ? γνωρίζω αρκετά άτομα που η εικόνα που προσπαθούν να περάσουν προς τα έξω σχετικά με τις οικονομικές τους δυνατότητες δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την πραγματικότητα. Είναι αυτό που λένε: δήθεν. Όχι δεν το ανακάλυψα τώρα αυτό το φαινόμενο, απλά τώρα τις γιορτές είναι λίγο πιο έντονο και με αφορμή κάποιες συγκυρίες κοντινών μου προσώπων, το έζησα από λίγο πιο κοντά. Αν αφήναμε όλοι τη βιτρίνα που έχουμε βάλει γύρω μας να μας περιβάλει σίγουρα όχι μόνο τα Χριστούγεννα, αλλά όλες οι μέρες θα ήταν πιο όμορφες...