Είναι απίστευτη η βλακεία που κουβαλάνε κάποιοι άνθρωποι μέσα στο κρανίο τους.
Χθες βράδυ πάλι ήρθα αντιμέτωπος με μια ανάλογη περίπτωση.
Στην αρχή λες: «δε μπορεί, λάθος κάνω» και μετά τα χτυπήματα της ηλιθιότητας έρχονται απανωτά. Βέβαια αν δεις στο σύνολο της κάθε τέτοια περίπτωση μπορείς εύκολα να καταλήξεις από την πρώτη στιγμή στο πραγματικό συμπέρασμα, αλλά κανείς μας δεν το κάνει στην αρχή. Έχουμε και αυτήν την σκατοκαλή πρόθεση…

Τελικά ο Αλβέρτος είχε δίκιο: η βλακεία και το σύμπαν μοιάζουν στο ότι και τα δύο δεν έχουν όρια…