Σήμερα ξύπνησα τη στιγμή που στο ράδιο έπαιζε ένα πανέμορφο τραγούδι...
Δεν είν' αλήθεια
πως άνοιξε η πόρτα
και μπήκε στο σκοτάδι
του κήπου η ευωδιά
απ'τα υγρά τα χόρτα
Δεν ειν' αλήθεια
στο άβατο αυτό
που έσβηνε η ζωή μου
πως άναψε στα χείλια
κρυφό φιλί καυτό
Μαλλιά βρεγμένα
δάχτυλα μπλεγμένα
το φως που ξημερώνει
η αγάπη που λυτρώνει
στη θάλασσα, να κρυφτούμε στη θάλλασσα
να χαθούμε στη θάλασσσα μαζί
είναι από αυτά τα πρωινά που το πρώτο άκουσμα και η πρώτη σκέψη καταφέρνουν να σε κάνουν να λες ότι δεν υπάρχει τίποτα στον κόσμο που μπορεί να μου χαλάσει τη διάθεση.
Η πρώτη σκέψη που είναι ένα παράξενο μείγμα από αναμνήσεις και όνειρα πλασμένα ακριβώς έτσι όπως τα θέλουμε... Η Αλήθεια?? πολύ μακρυά, κρυμμένη εκεί στη θάλασσα, αλλά εμένα τι με νοιάζει???!!!
Καλημέρα σου
