παράξενοι συνειρμοί

Περασμένες 23:00 σ'έναν κεντρικό δρόμο του Βερολίνου με μια νοσταλγία να σέρνεται στα βρεγμένα πεζοδρόμια. Λίγο πιο κάτω ο σταθμός του υπόγειου στη Friedrichstrasse στον οποίο και κατευθύνομαι μετά από μια εξαιρετική βραδυά σε μια τυπική Βερολινέζικη μπυραρία...
Λίγα λεπτά αργότερα κάθομαι πλέον στο σχεδόν άδειο βαγόνι της επιστροφής και ασυναίσθητα ταυτίζω αυτό που ζω εκείνη τη στιγμή με ολόκληρη τη ζωή μου. Όλη μου η ζωή όπως αυτό το βαγόνι με 2-3 άτομα που ακολουθούν την ίδια διαδρομή και συμπορεύεσαι μαζί τους στις όμορφες και άσχημες στιγμές. Μια διαδρομή γεμάτη εικόνες, γέλια, στιγμές, γεύσεις, αγγίγματα, λύπες, κολλήματα, συζητήσεις...
Κάποιες φορές κάποιος έρχεται πιο κοντά, άλλες πάλι απομακρύνεται και διαλέγει να κάτσει λίγο πιο μακρυά. Κάποιος άλλος έρχεται να κάτσει λίγο πιο κοντά σου κοιτάζοντας όμως αντίθετα προς την κατεύθυνση του ταξιδιού, ενώ εσύ εξακολουθείς να ταξιδεύεις και πολλές φορές να αποζητάς το βαγόνι αυτό να αδείασει τελείως. Πόσο παράλογο είναι , αλήθεια αυτό? Ποιός μπορεί να ζήσει χωρίς φίλους, χωρίς να έχει δικούς του ανθρώπους κοντά...?

Στάσεις που κάποιος ανεβαίνει και άλλος κατεβαίνει, πάντα όμως στην ίδια διαδρομή:τη ζωή μου. Κάπως έτσι και όσων ταξιδεύουν με αυτό το βαγόνι και διασταυρώνονται τα μονοπάτια μας.
Άλλες φορές πάλι νέοι επιβάτες έρχονται να ταξιδέψουν μαζί μου πέρνωντας τη θέση κάποιων που κατέβηκαν σε κάποιο σταθμό και χάθηκαν για πάντα...

Στάσεις πολλές.
Εικόνες περισσότερες

Αναμνήσεις κι εμπειρίες άπειρες με άλλες τόσες να περιμένουν.

Σε κάποια στάση αυτής της διαδρομής, αρκετούς μήνες πίσω στεκόσουν και'συ στην αποβάθρα αλλά δεν ανέβηκες και από τότε αυτό το βαγόνι όποια διαδρομή κι αν κάνει, πάντα γυρνάει στο σταθμό σου και σου φωνάζει ν'ανέβεις...

Spandau. έφτασα. 23:50
Να κατέβω ή να συνεχίσω...?

Το σκότος της πολιτικής

Δεν μπορώ να καταλάβω τι γίνεται με αυτούς τους «πολιτικούς αρχηγούς». Θα μου πείτε : τώρα το κατάλαβες??? Συναντιόνται και αμέσως μετά κάνουν δηλώσεις, οι οποίες δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους. Λες και δεν μίλησαν ποτέ μεταξύ τους, ενώ υποτίθεται ότι συζητήσαν τα φλέγονται θέματα των Ελλήνων και της οικονομικής κρίσης. Αυτό που με τρομάζει είναι ότι ό ένας μας κυβερνά και ο άλλος θέλει να μας κυβερνήσει. Θεωρητικά συμβαίνουν τα εξής:
• ο ένας από τους δύο μας δουλεύει
• και οι δύο μας δουλεύουν
• ο ένας από τους δύο είναι λογικός και ο άλλος τρελός
• και οι δύο είναι τρελοί

Από τα παραπάνω νομίζω ότι η πιο συμφέρουσα για μας εκδοχή είναι η πρώτη που δυστυχώς όμως εμπεριέχει 50% ποσοστό λάθους….
Αν μπορείτε εσείς να καταλήξετε σε κάποια άλλα συμπεράσματα βάση των όσων ακούτε, βλέπετε και εκτιμάτε, θα σας ήμουν ευγνώμων εάν τα καταθέτατε και με βγάζατε από το σκότος της πλάνης…

Εκλογολογία χωρίς ίχνος ντροπής

Άρχισε η φημολογία περί δίδυμων εκλογών τον Ιούνιο.
Η πραγματοποίηση δηλαδή ευρωεκλογών και βουλευτικών την ίδια ημερομηνία. Δε θα επικεντρωθώ στην επιχειρηματολογία που χρησιμοποιούν όσοι υποστηρίζουν κάτι τέτοιο, αλλά σε κάτι άλλο που θεωρώ άκρως παράλογο και προσβλητικό. Θα ήθελα να ξέρω με ποιο δικαίωμα το ΠΑΣΟΚ, αλλά και η κάθε πολιτική - κομματική οντότητα ζητάει εκλογές ενάμιση χρόνο μετά την πραγματοποίησή τους. Ακόμα και το κυβερνών κόμμα δεν έχει το ηθικό αυτό δικαίωμα να κατασπαταλά εξωφρενικά ποσά για την ικαονποίηση των πολιτικών τους μικροσυμφερόντων. Το ΠΑΣΟΚ που ζητά επίμονα εκλογές βασισμένο στην 5η πλέον εξουσία των γκάλοπ, οφείλει να υπακούσει αυτό που η πλειοψηφία του λαού αποφάσισε πριν από 1,5 χρόνο. Αν τώρα η πλειοψηφία αυτή στην πραγματικότητα είναι αναλογικά η συντριπτική μειοψηφία είναι άλλο και αυτό πρέπει να διορθωθεί. Όχι όμως ενάμιση χρόνο μετά τις τελευταίες εκλογές να ζητάς ξανά τη διεξαγωγή τους όταν αυτό συνεπάγεται τεράστια έξοδα για τα δημόσια ταμεία.
Βέβαια οι πολιτικοί είναι οι μόνοι που δεν ενδιαφερονται γιαυτό, απεναντίας μάλιστα έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο στη διασπάθιση του δημοσίου χρήματος.
Θα ήμουν γραφικός εάν πρότεινα εν μέσω οικονομικής κρίσης οι επόμενες εκλογές να χρηματοδοτηθούν από τις περικοπές των μισθών όσων είναι τώρα και θα εκλεγούν μετά βουλευτές???

Δεν ξέρω πως πρέπει να εκφραστώ για να τους χαρακτηρίσω. Θέλω πολύ να τους βρίσω με λέξεις που δεν έχω ξεστομίσει ποτέ, αλλά το θεωρώ πολύ λίγο!