Το 1994 οι αρχές της Ελβετίας πήραν μία σημαντική απόφαση σε ότι αφορά την καταπολέμηση των ναρκωτικών και όλων των προβλημάτων που αυτά συνεπάγονται, γιατί η εξάρτηση που πρακαλείται στους χρήστες δεν είναι το μοναδικό πρόβλημα που πρέπει να αντιμετωπιστεί. Αποφάσισαν την οργανωμένη διάθεση ηρωίνης μέσω κρατικού προγράμματος με μια ταυτόχρονη καταγραφή των χρηστών. Δημιούργησαν τις κατάλληλες υποδομές και διασφάλισαν έτσι τη βελτίωση σε μια σειρά προβλημάτων συναφή με τη χρήση και το εμπόριο ναρκωτικών. Μειώθηκε σε πολύ μεγάλο ποσοστό η εγκληματικότητα, βελτιώθηκε η ζωή και κατ'επέκταση η αξιπρέπεια των χρηστών - ασθενών, μειώθηκε το εμπόριο των ουσιών και τέλος εξαλήφθηκαν φαινόμενα υποβάθμισης περιοχών που είχαν γίνει στέκια των χρηστών και των εμπόρων.
Οι ίδιοι οι χρήστες αντιμετωπίστηκαν ως ασθενείς και ως άνθρωποι και με τη βελτίωση της καθημερινότητάς τους πολλοί εξ αυτών μπόρεσαν να ορθοποδήσουν ξανά.
Πριν από 3 περίπου χρόνια ο δημοσιογράφος Στ. Κούλογλου είχε παρουσιάσει στην εκπομπή του "ρεπορτάζ χωρίς σύνορα" ένα αφιέρωμα στο εν λόγο πρόγραμμα. Πιστέυω ότι είναι η πιο ουσιαστική κίνηση που έχει γίνει ποτέ στον αγώνα κατά των ναρκωτικών γιατί διασφαλίζει ταυτόχρονα τόσα πράγματα.
Μόλις χθες, 14 χρόνια μετά την έναρξη του προγράμματος, η κυβέρνηση της Ελβετίας ζήτησε με δημοψήφισμα από τους πολίτες της τη συνέχιση ή όχι του προγράμματος κάτι το οποίο και αποφασίστηκε. Σχετικό ρεπορτάζ θα βρείτε εδώ στην ιστοσελίδα του in.gr
Είναι ξεκάθαρο πως όταν υπάρχει βούληση, μπορεί να υπάρχει και λύση.
Πολλές οι φωνές με αντίθετη άποψη, ακόμα και από διεθνείς φορείς και οργανισμούς όπως ο ΟΗΕ, αλλά πιστέυω ότι δεν υπάρχει πιο τρανή απόδειξη από το ίδιο το αποτέλεσμα, το οποίο στην προκειμένη περίπτωση είναι εξαιρετικά ενθαρρύντικό.
