Διαβάζοντας στο Κ της Κυριακάτικης Καθημερινής το αφιέρωμα σχετικά με τη συναυλία για την προστασία του περιβάλλοντος που θα γίνει την ερχόμενη Δευτέρα στο Καλλιμάρμαρο στάδιο στην Αθήνα, είδα ότι σχεδόν όλοι οι συμμετέχοντες καλλιτέχνες έχουν έναν κοινό παρονομαστή. Εκφράζουν όλοι τους το φόβο και την ανησυχία ότι με μια μόνο συναυλία δεν γίνεται τίποτα. Στη χώρα μας όποτε συμβαίνει κάτι - συνήθως δυσάρεστο - καταφεύγουμε στη διοργάνωση μιας συναυλίας, όπου οι τοπικοί άρχοντες λένε κάποιες βαρύγδουπες κουβέντες και μετά ξαναϋπογράφουν διάφορες "παραχωρήσεις" και εξαιρέσεις σε κανονισμούς και διατάγματα.
Ιδιαίτερη εντύπωση μου έκανε η δήλωση του Δ. Τσακνή που αναφέρει ότι:"τα ζητήματα του περιβάλλοντος δεν πρέπει να τα αντιμετωπίζουμε ως φυσιολάτρες, αλλά ως πολιτικά όντα".
Έχει απόλυτο δίκιο. Πλέον η απλή προσέγγιση αυτού του θέματος πρέπει να τελειώσει και να δώσει τη θέση της σε μια πιο μαχητική και αποτελεσματική στάση με πολλαπλές προεκτάσεις.
Μια απλή και επιτακτική αρχή είναι να συμπεριληφθεί ουσιαστικά το θέμα της προστασίας του περιβάλλοντος στην πρωτοβάθμια εκαπίδευση.Να διαμορφωθεί η νοοτροπία του αυριανού νεοέλληνα πιο κοντά σε όσα έπρεπε να έχουν γίνει και δεν έγιναν.
Αν δεν αλλάξουμε ριζικά σε κάποια πράγματα, οι διαφόρων ειδών χλιαρές αντιδράσεις μας δεν πρόκειται να επιφέρουν καμία απολύτως αλλαγή. Είναι εξαιρετική η προσπάθεια κάποιων ιδιωτικών φορέων που εστιάζουν σε συγκεκριμένα υπαρκτά προβλήματα και δεν αοριστολογούν απλά για τη δημιουργία εντυπώσεων. Είναι μια αρχή που πρέπει να στηρίξουμε όλοι μας.
