Τριανταπενταρησα απο πέρσυ(!) και αν προσπαθήσω να δω τον εαυτό μου από απόσταση - όσο αυτό ειναι δυνατό - βλέπω ότι έχω παραξενέψει πολύ ...ή η συμπεριφορά και νοοτροπία σήμερα εξελίσσεται με ισοπεδωτικές διαθέσεις.
Μεγάλωσα με κάποιες αρχές που λέγαν μεταξύ άλλων ότι σέβεσαι το διπλανό σου, το φίλο σου και με όποιον συναλλάσεσαι με οποιαδήποτε μορφή, πράγμα που πλέον δε συμβαίνει. Σέβεσαι αυτά που έχεις ξεστομίσει και όσα έχεις πει σ'εναν φίλο σου.
Υπάρχει διάχυτη - και αναφέρομαι περισσότερο στις παρέες και τις διαπροσωπικές σχέσεις - μια κατάσταση που ο καθένας κοιτάει την "πάρτη του" αγνοώντας ότι έχει πει ή έχει κάνει. Αδιαφορόντας για το αν ειπώθηκε κάτι που θα γίνει από κοινού, απλά και μόνο αν μας κάτσει κάτι καλύτερο κάνουμε ένα απλό delete και συνεχίζουμε. Αποτέλεσμα της κομπιουτέρισης των σχέσεών μας είναι φυσικά να γίνονται και πιο έυκολα έτσι format στις φιλίες μας!!! Οπότε δε θα πρέπει κανένας να παραπονιέται (το ακούω πολύ συχνά τελευταία) ότι δεν έχει φίλους πραγματικούς και τα σχετικά. Όλα εξελίχτηκαν σε απλή ψυχρή λογισμική λογική. Όταν κάποιος φίλος μας ήταν:"είπα - ξείπα" συνέχεια κανένας δεν ήθελα πάρε δώσε μαζί του και ο λόγος είχε αξία. Πλέον έχει αναστραφεί αυτή η σχέσει και θεωρείται λογικό να αγνοείς τα όσα έχεις πει.
Είμαι απόλυτα σίγουρος ότι άτομα 32-33 ετών και πάνω το βιώνουν στις φιλικές τους σχεσεις, ιδιαίτερα όταν πρόκειται και για άτομα κάτω των 30.
Φυσική επακόλουθη αυτοάμυνα είναι να μπαίνεις και'συ σε έναν παρόμοιο τρόπο σκέψης για να προφυλαχθείς.
Θα εκτιμούσα πολύ τις απόψεις σας επί του θέματος...
