Γύρω μας καθημερινά υπάρχουν άνθρωποι με τους οποίους άλλες φορές συναλλασόμαστε και άλλες φορές απλά περνούν δίπλα μας. Ανθρωποι που με την πρώτη ματιά σχηματίζεις μια άποψη και συχνά πέφτεις έξω και άλλοι που μόλις μιλήσεις μαζί τους σε κερδίζουν... Λένε ότι χρειάζονται μόνο τα τρία πρώτα δευτερόλεπτα για να σχηματίσουμε άποψη για κάποιον που γνωρίζουμε, αυτό ωστόσο πολλές φορές αναιρείται. Είναι αυτή η διαολεμένη βιτρίνα που κυνηγάνε οι περισσότεροι απλά και μόνο για να ξεγελάνε. Ποιος ξέρεις ίσως να ντρέπονται για τον εαυτό τους. Είχα δυο ανθρώπους στο μυαλό μου γράφοντας αυτές εδώ τις γραμμές:ο ένας γέρος και χτυπημένος από πολλά και ο άλλος νέος και βιτρινάτος.Τον πρώτο θα απεύφευγες να τους πεις ακόμα και την ώρα αν σε ρωτούσε στο δρόμο και ο δεύτερος θα νόμιζες ότι είναι από τους ιδανικότερους ανθρώπους μόλις άρχιζες να τον γνωρίζεις.
Κι όμως τα πράγματα είναι τόσο αντίστροφα...
