διαβάζω την προηγούμενη ανάρτησή μου και απορώ... από τη μιά θέλω να τη σβήσω γιατί είναι λόγια τσατίλας κι απο την άλλη δε θέλω να σβήνω τίποτα γενικώς.

Τελικά είναι μαγική η δύναμη μιας αγκαλιάς!!!

Κρυψώνες...

Δυναμώνει η βροχή έξω, το ίδιο και μέσα και μουσκεύει κάθε σκέψη μου.
Ψάχνεις να βρεις απαντήσεις και η μόνη παρηγοριά είναι η απομόνωση. Μια απομόνωση αλλόκοτη μέσα στην οποία μόνο βρίσκεις ζεστασιά εκεί που είσαι μόνος με τον εαυτό σου και σε κρατάνε παρέα ένα τραγούδι και ένα τσιγάρο. Πόσο περίεργο φαντάζει αλήθεια…?
Κι αρχίζεις το ξαναμέτρημα. Το πρόβλημα είναι ότι δεν αλλάζει το αποτέλεσμα στο οποίο καταλήγεις. Όσες φορές κι αν τα βάλεις κάτω, τίποτα δεν αλλάζει και επιβεβαιώνεται το κάθε τι όπως ο ήλιος επιβεβαιώνει το ξημέρωμα. Μου το έλεγαν, αλλά εγώ το δικό μου… δε μπορεί, εγώ ξέρω καλύτερα…
Πόσο μαγικές είναι αλήθεια αυτές οι κρυψώνες που σκαρώνουμε όλοι μας για τις δύσκολες στιγμές. Κρυψώνες ολοσκότεινες στα ξένα μάτια, μα ολόφωτες στην ψυχή μας. Φέρνεις για παρέα εικόνες μακρινές, χαρούμενες γεμάτες χρώματα και τις βάζεις να κάτσουν δίπλα σου για να τους κλέψεις τη δύναμη της στιγμής εκείνης …και ‘κείνες δε στο αρνιούνται. Γι’αύτο άλλωστε γεννήθηκαν!
Από την άλλη θα γούσταρες όσο τίποτα αυτές τις ώρες να δεις έναν κολλητό, να κάτσεις να τα πεις, να πιεις μια ρακί, αλλά δε γίνεται για ρουτινιασμένους λόγους που τους βλέπεις μπροστά σου και συνεχίζεις και ‘συ να προχωράς. Δε γίνεται! Όχι δε γίνεται κι όμως το βλέπεις μπροστά σου…

Η τρομοκρατία των δημοσιογράφων

Χθες 10/2 έγινε διαμαρτυρία έξω από τις εγκαταστάσεις του τηλεοπτικού σταθμού MEGA από εργαζόμενους του ΗΣΑΠ. Η διαμαρτυρία έγινε για το μεροληπτικό τρόπο με τον οποίο το MEGA παρουσίασε τις ειδήσεις που αφορούσαν τους εργαζόμενους. Πριν 3 μέρες έγινε ακριβώς το ίδιο έξω από τις εγκαταστάσεις του «ευαισθητοποιημένου» και «εναλλακτικού» Σκάι.
Τι βλέπουμε δηλαδή? Βλέπουμε ότι ο έχει ξεχειλίσει το ποτήρι της παραπληροφόρησης, της εστιασμένης διαστρέβλωσης των γεγονότων, της παπαγαλοποίησης των δημοσιογράφων και ότι πλέον ο κόσμος αρχίζει να αντιδρά και σε αυτό το φαινόμενο. Η γενικότερη αφύπνιση που άρχισε να εξαπλώνεται και να κερδίζει έδαφος εις όφελος της λαϊκής μάζας, θα πρέπει να κορυφωθεί στις επόμενες εκλογές η οποία είναι η μόνη μέρα από τις 1460 (365 Χ 4 χρόνια) κατά την οποία υπάρχει δημοκρατία, γιατί τις υπόλοιπες 1459 κυριαρχεί το νταβατζιλίκι, η τρομοκρατία και η λαμογιά. Γιατί είναι νταβατζιλίκι και τρομοκρατία να βγάζεις ότι νόμο θέλεις για να καλύψεις τους δικούς σου ενάντια στο Σύνταγμα (βλ. περιπτώσεις διοδίων, βατοπέδι, κλπ) και αναφέρομαι σε κάθε πολιτικό μπουλούκι που πέρασε και κυβέρνησε. Δεν είναι δυνατόν το ΣτΕ να αποφασίζει ότι παύει οποιαδήποτε δίωξη εναντίων του Δούκα, Μπασιάκου και Κοντού για το βατοπέδι λόγω παραγραφής, αλλά να υφίστανται οι διώξεις όλων των άλλων που εμπλέκονται. Είναι σα να λες ότι εγώ που έχω μια επιχείρηση και χρεωκόπησα να κάνω κατάσχεση των περουσιακών στοιχείων των υπαλλήλων μου. Εγώ ως αφεντικό δε φταίω, αλλά φταίνε οι υπάλληλοί μου…
Και για να επανέλθω στο θέμα, όλα αυτά γίνονται με την αδιάλειπτη στήριξη και σκηνογραφία των ΜΜΕ και των μεγαλοδημοσιογράφων που λυμαίνονται την κατάσταση.

...θα ξαν'ανεβώ

Η τυφλή δικαιοσύνη και τα ζώα - όργανα της τάξης

Άρθρο από το zougla.gr (http://www.zougla.gr/page.ashx?pid=2&aid=251133&cid=4)

Ο κύριος Γιώργος συνελήφθη, όπως αναφέρει σε σχετικό ρεπορτάζ της η εφημερίδα «Έθνος», επειδή ζητιάνευε στο Χαϊδάρι. Οι αστυνομικοί τον συνέλαβαν και τον οδήγησαν στο δικαστήριο. Ο δικαστής τον καταδίκασε για την επαιτεία σε φυλάκιση 10 ημερών. Τελικά κατέληξαν να τον στείλουν, για το έγκλημα αυτό, στις Φυλακές Κομοτηνής. Επειδή ο κατηγορούμενος είναι άνω των 65, η ποινή μειώθηκε στο ήμισυ.

Έτσι ο κύριος Γιώργος μπήκε σε μια κλούβα του Τμήματος Μεταγωγών και ξεκίνησε το μακρύ ταξίδι σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας. Πέντε μέρες μετά, ο άρρωστος άνθρωπος έφθασε στην Κομοτηνή, όμως η ποινή που έπρεπε να εκτίσει είχε ήδη λήξει…

Ο διευθυντής των φυλακών, Κωνσταντίνος Καπάνταης, όταν είδε αυτόν τον άνθρωπο, τόσο ταλαιπωρημένο, χωρίς να έχει επαφή με την πραγματικότητα, και όταν αντιλήφθηκε τι του είχε συμβεί, έμεινε άναυδος.
Τον περιποιήθηκε όσο μπορούσε, του αγόρασε ένα εισιτήριο για Αθήνα και τον έστειλε πίσω... Από εκείνη τη στιγμή ο κύριος Γιώργος... αγνοείται.

ήξερα ότι η διακιοσύνη είναι τυφλή, αλλά το ότι είναι και απάνθρωπη...?
Δικάζεις έναν με αλτσχάιμερ που συνελήφθη στην Αθήνα, τον καταδικάζεις σε 5 μέρες φυλακή και τον στέλνεις στην Κομοτηνή?????? Έχεις πάει ποτέ όχι με κλούβα, αλλά με απλό ΚΤΕΛ από την Αθήνα στην Κομοτηνή κ. Δικαστά???
και καλά οι δικαστές που ζούνε μέσα σε γυάλα και δεν έχουν την παραμικρή επαφή με την πραγματικότητα, οι μπάτσοι όμως?? καλά τους αποκαλούν ζώα, αν και τα ζώα έχουν πολύ μεγαλύτερη αντίληψη. Αρνούμαι να πιστέψω ότι δεν κατάλαβαν επί 5 μέρες περι τίνος πρόκεται και ότι δεν μπορούσαν να κινήσουν τις αρμόδιες διαδικασίες και υπηρεσίες (βλ. Πρόνοια, ΕΚΑΒ κλπ)