Τρίτη 28 Δεκεμβρίου 2010




present time/period: κάπου μεταξύ της δεύτερης και της τρίτης στροφής της ...Καληνύχτας

Πέμπτη 16 Δεκεμβρίου 2010

Η τρομοκρατία από την πλευρά του κράτους

Τι είναι «τρομοκρατία»…?
Είναι η αίσθηση του φόβου που επικρατεί όταν με τη απειλή χρήσης βίας, με την όποια της μορφή, θέλει κάποιος να επιβάλει την άποψή του. Η μορφή της βίας δεν είναι μόνο σωματική, αλλά και πνευματική, ιδεολογική, ψυχολογική κλπ.

Άρα το γεγονός ότι ο βουλευτής Πρεβέζης Παπαχρήστου του (Μ)ΠΑ(Τ)ΣΟΚ διαγράφθηκε επειδή καταψήφισε το πολυνομοσχέδιο για την κατάργηση των εργασιακών δικαιωμάτων μπορεί να χαρακτηριστεί τρομοκρατία και μάλιστα πολυμορφική. Το ίδιο το Σύνταγμα της Ελλάδος αναφέρει ότι οι εκπρόσωποι του λαού (δηλ. οι βουλευτές) ψηφίζουν κατά συνείδηση πράγμα που καταστρατηγείται πανηγυρικά από τα κόμματα. Παλιότερα η ΝΔ στην περίπτωση του Τατούλη συνέβη το ίδιο, πάντα με γνώμονα την κομματική πειθαρχία….

Αυτήν την αδικία και ατιμωρισία βλέπει ο κόσμος και χυμάει σε όποιον βρει μπροστά του, όπως χθες ο Χατζηδάκης. Μπορεί ο ίδιος να μην παρατύπησε ποτέ, συνηγόρησε όμως με τη σιωπή του όταν επί των κυβερνήσεων του ήταν υπουργός.
Όταν βλέπει ο κόσμος ότι η ίδια η αστυνομία οργανώνει ομάδες ασφαλιτών που προβαίνουν σε καταστροφές,
όταν βλέπει τους δικαστές να αθωώνουν καταχραστές,
όταν βλέπει τους αρχιδικαστές να μην επεμβαίνουν αυτόκλητα σε κάθε είδους κατάχρησης δημοσίου χρήματος και περιουσίας,
όταν του δίνεις 540€ για να ζήσει ο παππούς και 700€ με 12ωρα εργασίας...

τότε θα βγει και θα ορμήξει σε όποιον βρει.

Δε χρειάζεται πολύ μυαλό για να το καταλάβει κανείς.

Να τους χαίρεστε!!!

Τρίτη 14 Δεκεμβρίου 2010

Υπάρχει ένα μέρος...




Trilce


Hay un lugar que yo me sé
en este mundo, nada menos,
adonde nunca llegaremos.

Donde, aún sin nuestro pie
llegase a dar por un instante
será, en verdad, como no estarse.

Es ese un sitio que se ve
a cada rato en esta vida,
andando, andando de uno en fila.

Más acá de mí mismo y de
mi par de yemas, lo he entrevisto
siempre lejos de los destinos.

Ya podéis iros a pie
o a puro sentimiento en pelo,
que a él no arriban ni los sellos.

El horizonte color té
se muere por colonizarle
para su gran Cualquieraparte.

Mas el lugar que yo me sé,
en este mundo, nada menos,
hombreado va con los reversos.

-Cerrad aquella puerta que
está entreabierta en las entrañas
de ese espejo. -¿Esta? - No; su hermana.

-No se puede cerrar. No se
puede llegar nunca a aquel sitio
-do van en rama los pestillos.


Tal es el lugar que yo me sé.




Cesar Vallejo

Κυριακή 12 Δεκεμβρίου 2010

.










Κάθε ξημέρωμα επιστρέφω

για να πολεμήσω την κατάρα που μας δόθηκε
ν’αγαπάμε, να ερωτευόμαστε και να αποζητάμε το φιλί σου

αυτό που γεννά το πιο όμορφο μωρό

…που ακόμα δε γεννήθηκε






.

Τετάρτη 8 Δεκεμβρίου 2010

Τρίτη 7 Δεκεμβρίου 2010

Το ψέμα δεν το βλέπεις...



Στου δειλινού την άκρη αποκοιμήθηκα
σαν ξένος, σαν ξενάκι, σαν πάντα ξένος
κι ήρθε και κατακάθησε πάνω μου σα σεντόνι
όλη της γης η σκόνη,

Ήρθε με τη σειρά της κι η μαύρη θάλασσα
έφερε ένα καράβι ακυβέρνητο
ανέβηκα σαν άνεμος, ανέβηκα σαν κλέφτης
το ψέμα δεν το βλέπεις,


Στου δειλινού την άκρη, δε βλέπεις όνειρα
αυτά που γίναν βλέπεις και τα επόμενα