Ένα μυστήριο παιχνίδι η κάθε μας μέρα που το μόνο που μπορείς να πεις με σιγουριά είναι ότι δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει. Κάθε μέρα, κάθε βράδυ, κάθε ιστορία μας είναι ένα γραμμάτιο που υπογράφουμε το οποίο θα κληθούμε να πληρώσουμε στο μέλλον. Άλλες φορές με οδυνηρό τρόπο κι άλλες με ευχάριστο, μα θα το πληρώσουμε. Επιλογές είναι που ένα μεγάλο λόγο έχει η πουτάνα τύχη.
Είναι όμορφο παιχνίδι όμως…
Τετάρτη 17 Νοεμβρίου 2010
Κάποιοι σιώπησαν
17 Νοεμβρίου σήμερα και όπως συνηθίζεται στα ραδιόφωνα ακούγονται τργούδια που παραπέμπουν σε άλλες καταστάσεις. Καταστάσεις προερχόμενες από εποχές γεμάτες ζωή, αγωνία, ιδεολογία σε κάθε πτυχή της καθημερινότητας και αναπόφευκτα τις συγκρίνεις με το σήμερα. Και είναι αυτή η στιγμή της σύγκρισης που σε κάνει να συνειδητοποιήσεις την ξεφτίλα της ζωής μας και το ξεπούλημα των ιδανικών. Μπορεί να χρειάστηκε περισσότερος χρόνος σε σχέση με άλλους για να μας εξαθλιώσουν ως λαό αλλά τα κατάφεραν. Οι μεγαλύτεροι προδότες είναι όσοι μετείχαν στο Πολυτεχνείο το ’73 και βολεύτηκαν μετά στα μεγάλα κόμματα πουλώντας επανάσταση. Το ονόματα είναι γνωστά.
Η πλειοψηφία των αγωνιστών του Πολυτεχνείου σιώπησαν συνειδητά. Δεν ξέρω αν έκαναν σωστά ή όχι, αλλά σιώπησαν. Ίσως αν κράταγαν το σήμερα να ήταν πιο όμορφο…
Τρίτη 16 Νοεμβρίου 2010
Κοντός ψαλμός αλληλούια
Βάλαμε τα καλά μας, όσα μας έχουν απομείνει, αποδεχθήκαμε την πρόσκληση, που μας επέβαλαν και μπήκαμε στο χορό. Στο χορό που μας έβαλαν να χορέψουμε χωρίς να θέλουμε για το καλό μας με μουσική υπόκρουση που δε θα ακούγαμε ούτε στους εφιάλτες μας. Και δε λέω «στους χειρότερους εφιάλτες μας» γιατί απ’ότι φάινεται οι χειρότεροι δεν έχουν έρθει ακόμα! Σε δημοσίευμα της Le Figaro αναφέρεται:
« …Αρκετοί μιλούν για ένα νέο σχέδιο λιτότητας που κυοφορείται για την περίοδο 2013-2016 και το οποίο θα τεθεί υπό επεξεργασία με την τρόικα αυτήν την εβδομάδα. Θα αφορά άραγε στο να δοθεί μία και μόνο χρονική παράταση προς την ελληνική κυβέρνηση; Ή μήπως χρειαστεί να υπάρξει μία δεύτερη χαλάρωση; Τα ερωτήματα αυτά "δίνουν και παίρνουν" στις αίθουσες των χρηματαγορών». Ωστόσο, ορισμένοι ειδικοί εμφανίζονται καθησυχαστικοί. Το να δοθεί παράταση στην Ελλάδα είναι κάτι που προβλέπεται στο σχέδιο λιτότητας κατά την αρχική του μορφή…»
Όταν πριν από μήνες αποφασίστηκε η ένταξή μας στο Μνημόνιο προκειμένου να σωθούμε όλοι μας έλεγαν ότι οι εξωφρενικές θυσίες που θα γίνουν θα είναι μέχρι το 2012. Κάντε υπομονή, 2-3 χρόνια είναι θα περάσουν. Μετά όμως τι? Θα ξαναδοθούν τα επιδόματα? Θα ξαναδοθούν οι έστω και πενιχρές συντάξεις που δίνονταν μέχρι τότε? Φυσικά και όχι. Το καθεστώς αυτό στο οποίο μας οδήγησαν, χωρίς την παραμικρή αντίδρασή μας με εξαίρεση την αποχή των εκλογών, θα έπρεπε να κρατηθεί με κάποιο τρόπο. Σε καμία περίπτωση δε θα έπρεπε να επανέλθουμε στην αρχική κατάσταση και για να επιτευχθεί αυτό ακολουθούνται όπως φαίνεται οι βασικοί κανόνες του παζαριού: ζητάς περισσότερα από αυτά που θέλεις να πάρεις και κάνεις να φαίνεται λίγο το πολύ που ζητάς. Αλλά, δυστυχώς η παιδεία και η αντίληψή μας ως λαός επαρκεί μόνο για τα μεσημεριανάδικα και τις γκουρμέ μαγειρικής των chef ταλέντων μας. Τώρα αρχίζουν οι συζητήσεις, αναλύσεις επί αναλύσεων και εκτιμήσεις των ίδιων τηλεαστέρων προκειμένου να περάσουν στο υποσυνείδητο μας ότι: «σκάσε μην έχεις και χειρότερα». Οι απαιτήσεις του Μνημονίου θα αυξηθούν, το μόνο σίγουρο. Μέσα σε όλα αυτά θα δούμε και ασυνήθιστα πράγματα για τον βολεματικό τρόπο σκέψης μας που θα μας ξαφνιάσουν, μόνο και μόνο για να οδηγηθεί η προσοχή μας προς άλλες κατευθύνσεις. Προσωπικά πιστεύω ότι πολύ σύντομα θα αρχίσουν να μας απασχολούν θέματα όπως η ανέγερση κάποιου τζαμιού ή η αποποινικοποίηση της ινδικής κάνναβης.
Κοντός ψαλμός αλληλούια!
« …Αρκετοί μιλούν για ένα νέο σχέδιο λιτότητας που κυοφορείται για την περίοδο 2013-2016 και το οποίο θα τεθεί υπό επεξεργασία με την τρόικα αυτήν την εβδομάδα. Θα αφορά άραγε στο να δοθεί μία και μόνο χρονική παράταση προς την ελληνική κυβέρνηση; Ή μήπως χρειαστεί να υπάρξει μία δεύτερη χαλάρωση; Τα ερωτήματα αυτά "δίνουν και παίρνουν" στις αίθουσες των χρηματαγορών». Ωστόσο, ορισμένοι ειδικοί εμφανίζονται καθησυχαστικοί. Το να δοθεί παράταση στην Ελλάδα είναι κάτι που προβλέπεται στο σχέδιο λιτότητας κατά την αρχική του μορφή…»
Όταν πριν από μήνες αποφασίστηκε η ένταξή μας στο Μνημόνιο προκειμένου να σωθούμε όλοι μας έλεγαν ότι οι εξωφρενικές θυσίες που θα γίνουν θα είναι μέχρι το 2012. Κάντε υπομονή, 2-3 χρόνια είναι θα περάσουν. Μετά όμως τι? Θα ξαναδοθούν τα επιδόματα? Θα ξαναδοθούν οι έστω και πενιχρές συντάξεις που δίνονταν μέχρι τότε? Φυσικά και όχι. Το καθεστώς αυτό στο οποίο μας οδήγησαν, χωρίς την παραμικρή αντίδρασή μας με εξαίρεση την αποχή των εκλογών, θα έπρεπε να κρατηθεί με κάποιο τρόπο. Σε καμία περίπτωση δε θα έπρεπε να επανέλθουμε στην αρχική κατάσταση και για να επιτευχθεί αυτό ακολουθούνται όπως φαίνεται οι βασικοί κανόνες του παζαριού: ζητάς περισσότερα από αυτά που θέλεις να πάρεις και κάνεις να φαίνεται λίγο το πολύ που ζητάς. Αλλά, δυστυχώς η παιδεία και η αντίληψή μας ως λαός επαρκεί μόνο για τα μεσημεριανάδικα και τις γκουρμέ μαγειρικής των chef ταλέντων μας. Τώρα αρχίζουν οι συζητήσεις, αναλύσεις επί αναλύσεων και εκτιμήσεις των ίδιων τηλεαστέρων προκειμένου να περάσουν στο υποσυνείδητο μας ότι: «σκάσε μην έχεις και χειρότερα». Οι απαιτήσεις του Μνημονίου θα αυξηθούν, το μόνο σίγουρο. Μέσα σε όλα αυτά θα δούμε και ασυνήθιστα πράγματα για τον βολεματικό τρόπο σκέψης μας που θα μας ξαφνιάσουν, μόνο και μόνο για να οδηγηθεί η προσοχή μας προς άλλες κατευθύνσεις. Προσωπικά πιστεύω ότι πολύ σύντομα θα αρχίσουν να μας απασχολούν θέματα όπως η ανέγερση κάποιου τζαμιού ή η αποποινικοποίηση της ινδικής κάνναβης.
Κοντός ψαλμός αλληλούια!
Δευτέρα 8 Νοεμβρίου 2010
Σημεία των ημερών
Τις τελευταίες μέρες, συμπεριλαμβανομένης και της χθεσινής, έλαβαν χώρα διάφορα μικρής και μεγάλης σημασίας πράγματα εδώ στο Ελλαδιστάν. Από χθες όμως έπαψαν όλα να μας απασχολούν πλην των «νικών» του κάθε κόμματος όπως χαρακτηρίστηκαν τα αποτελέσματα από τους ίδιους τους πολιτικούς αρχηγούς συνεπικουρούμενα από τα μακρύφτερα παπαγαλάκια των ΜΜΕ. Για παράδειγμα δεν μας απασχολεί καθόλου του γεγονός – για να αρχίσω από τις εκλογές – ότι για δεύτερη φορά (1η ευρωεκλογές) ο ελληνικός λαός έφτυσε κατάμουτρα το σύνολο του πολιτικού συστήματος. Ενός συστήματος που δημιουργήθηκε και γιγαντώθηκε για να τρέφει 4-5 οικογένειες και τους αυλικούς τους. Έχω την αίσθηση ότι με όσα γίνονται δεν χρειάζεται παρά μόνο μια μικρή σπίθα για να επαναληφθεί ο Δεκέμβρης του 08, αυτή τη φορά όμως με πρωταγωνιστές τους οικογενειάρχες.
Δεύτερο παράδειγμα, το οποίο έχει πολλά κενά έτσι όπως μας παρουσιάστηκε είναι ο τρίτος παγκόσμιος πόλεμος που εξαπέλυσε η Ελλάδα προς κάθε κατεύθυνση. Ναι σωστά διαβάσατε, γιατί μόνο έτσι μπορεί να χαρακτηριστεί αυτό που έγινε τις τελευταίες μέρες. Ταχυδρομήθηκαν φάκελοι – δέματα παγιδευμένα με εκρηκτικά σε μεγάλους αρχηγούς κρατών της Ε.Ε. και το όλο θέμα παρουσιάστηκε (από τα ελληνικά ΜΜΕ) όπως μια ληστεία σε κοσμηματοπωλείο ή η ανατροπή νταλίκας στην Αθηνών – Λαμίας. Μια βδομάδα πριν από τις εκλογές, δια μέσου των οποίων δε θα έπρεπε να τραυματιστεί η διαδικασία του μνημονίου στο παραμικρό, μια σειρά γεγονότων απέσπασαν την προσοχή του ελληνικού λαού από εκεί που θα’πρεπε να είναι. Δε χρειάζεται να απορούμε σήμερα για το 5,4% της χρυσής αυγής στην Αθήνα και για το ότι ο Γιωργάκης έσπευσε να ερμηνεύσει το αποτέλεσμα ως «λευκή επιταγή» για τη συνέχιση της ληστρικής του πολιτικής.
Πάντα ήμουν της άποψης ότι τίποτα δε γίνεται τυχαία. Έτσι κι αλλιώς ολόκληρο το σύμπαν διέπεται από το χρυσό κανόνα της ισορροπίας δια μέσου της δράσης – αντίδρασης. Έχουμε την ψευδαίσθηση ή το θράσος να θέλουμε να αποτελέσουμε (πάλι) εξαίρεση…?
Δεύτερο παράδειγμα, το οποίο έχει πολλά κενά έτσι όπως μας παρουσιάστηκε είναι ο τρίτος παγκόσμιος πόλεμος που εξαπέλυσε η Ελλάδα προς κάθε κατεύθυνση. Ναι σωστά διαβάσατε, γιατί μόνο έτσι μπορεί να χαρακτηριστεί αυτό που έγινε τις τελευταίες μέρες. Ταχυδρομήθηκαν φάκελοι – δέματα παγιδευμένα με εκρηκτικά σε μεγάλους αρχηγούς κρατών της Ε.Ε. και το όλο θέμα παρουσιάστηκε (από τα ελληνικά ΜΜΕ) όπως μια ληστεία σε κοσμηματοπωλείο ή η ανατροπή νταλίκας στην Αθηνών – Λαμίας. Μια βδομάδα πριν από τις εκλογές, δια μέσου των οποίων δε θα έπρεπε να τραυματιστεί η διαδικασία του μνημονίου στο παραμικρό, μια σειρά γεγονότων απέσπασαν την προσοχή του ελληνικού λαού από εκεί που θα’πρεπε να είναι. Δε χρειάζεται να απορούμε σήμερα για το 5,4% της χρυσής αυγής στην Αθήνα και για το ότι ο Γιωργάκης έσπευσε να ερμηνεύσει το αποτέλεσμα ως «λευκή επιταγή» για τη συνέχιση της ληστρικής του πολιτικής.
Πάντα ήμουν της άποψης ότι τίποτα δε γίνεται τυχαία. Έτσι κι αλλιώς ολόκληρο το σύμπαν διέπεται από το χρυσό κανόνα της ισορροπίας δια μέσου της δράσης – αντίδρασης. Έχουμε την ψευδαίσθηση ή το θράσος να θέλουμε να αποτελέσουμε (πάλι) εξαίρεση…?
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)