Πετάει ο γαϊδαρος..?

Το ερώτημα έχει τεθεί πολλές φορές στο παρελθόν.
Μπορεί να μην έχει δοθεί σαφή απάντηση και ούτε υπάρχουν αποδεικτικά στοιχεία.
Υπάρχουν όμως ντοκουμέντα που με βεβαιότητα καταδεικνύουν την πτητική ικανότητα του πρώτου ξαδέλφου το γαϊδάρου, του μουλαριού...!!!

Για τις μέρες που έρχονται στο νότο..!!

Όσο πέρναγε η ώρα το ξέφωτο γέμιζε καλικάντζαρους.
Στρατός ολόκληρος από καλικάντζαρους!
Ερχόνταν συνεχώς καινούριοι, ξεπροβάλλοντας πίσω από τους χιονισμένους λόφους, καβάλα στις χήνες τους.
Στρατός ολόκληρος από καλικάντζαρους που χόρευαν σα μουρλοί γύρω απ’ το καζάνι.
Ο Μανδρακούλος, μεθυσμένος, καβάλα ανάποδα σ’ ένα γαϊδούρι, συντόνιζε τη φάση. «Κάντε τούτο, κάντε κείνο, κάντε τ’ άλλο!» Όλοι τον ΄΄έγραφαν΄΄ κανονικά.
«Εμπρός!» έλεγε στο γαϊδούρι . «Βρε, που πας βρε ζωντόβολο;» Γιατί το γαϊδούρι αντί για μπρος, πήγαινε προς τα πίσω. Είχανε πέσει σε έκσταση.Ρεϊβ πάρτυ!

Αυτός ο άνθρωπος πηγαίνει κλαίγοντας
κανείς δεν ξέρει να πει γιατί

κάποτε νομίζουν πως είναι οι χαμένες αγάπες
σαν κι αυτές που μας βασανίζουνε τόσο
στην ακροθαλασσιά το καλοκαίρι με τα γραμμόφωνα

Οι άλλοι άνθρωποι φροντίζουν τις δουλειές τους
ατέλειωτα χαρτιά παιδιά που μεγαλώνουν
γυναίκες που γερνούνε δύσκολα

μα αυτός έχει δυο μάτια σαν παπαρούνες
σαν ανοιξιάτικες κομμένες παπαρούνες
και δυο βρυσούλες στις κόχες των ματιών

Πηγαίνει μέσα στους δρόμους ποτέ δεν πλαγιάζει
δρασκελώντας μικρά τετράγωνα στη ράχη της γης
μηχανή μιας απέραντης οδύνης
που κατάντησε να μην έχει σημασία

Άλλοι τον άκουσαν να μιλά μοναχό καθώς περνούσε
για σπασμένους καθρέφτες πριν από χρόνια
για σπασμένες μορφές μέσα στους καθρέφτες
που δεν μπορεί να συναρμολογήσει πια κανείς

άλλοι τον άκουσαν να λέει για τον ύπνο
εικόνες φρίκης στο κατώφλι του ύπνου
τα πρόσωπα ανυπόφορα από τη στοργή

Τον συνηθίσαμε είναι καλοβαλμένος κι ήσυχος
μονάχα που πηγαίνει κλαίγοντας ολοένα
σαν τις ιτιές στην ακροποταμιά που βλέπεις απ' το τρένο
ξυπνώντας άσχημα κάποια συννεφιασμένη αυγή

Τον συνηθίσαμε δεν αντιπροσωπεύει τίποτα
σαν όλα τα πράγματα που έχετε συνηθίσει
και σας μιλώ γι' αυτόν γιατί δε βρίσκω τίποτα
που να μην το συνηθίσατε
προσκυνώ

Γ.Σεφέρης

για έναν άνθρωπο που σημαίνει τα πάντα για μένα και που έφευγε από τη ζωή την ώρα που άκουγα αυτούς τους στίχους
σε μια σύμπτωση παράξενη...

να μισείς τον εαυτό σου

...για όσα βγάζεις προς τα έξω και καμία σχέση δεν έχουν με αυτό που πραγματικά είσαι
...για όταν πληγώνεις τον άνθρωπο που αγαπάς πιο πολύ απ'όλα
...για όσα δεν μπορείς να έχεις
...για λάθη που επναλαμβάνεις έχοντας ορκιστεί ότι δε θα ξανακάνεις...

είναι το τίμημα που πληρώνεις πολύ ακριβά...

Δε θέλω να κρατήσει αυτό.
Αυτή η επιθυμία μου να μένω μακριά σου, που μόνο η λογική μου επιβάλλει.
Θέλω αυτή η άρνηση να κρατήσει όσο κρατάει η γραφή στην άκρη του κύματος πάνω στην άμμο, εκεί που σβήνει χωρίς άλλο με μιας…. Και το πετυχαίνω!
Όλα τα χιλιάδες σπαταλημένα χρόνια χωρίς εσένα ήρθαν και κρύφτηκαν στην αγκαλιά μου χτες βράδυ που σε κρατούσα με μόνο μάρτυρά μου τη φεγγαροφωτισμένη κορφή του Άθωνα…
Κατάφερα όμως να σου κλέψω και δυο - τρεις ανάσες, έτσι που μου μιλούσες και σε κράταγα. Κοντινές πολύ, δικές σου...Στις έκλεψα και τις έκρυψα βαθειά μέσα μου.

Γιατί συναντηθήκαμε?
Ποιος ορισμός προσπαθεί να αναιρέσει τη λογική? Γιατί ούτε
Τυχαίο, ούτε λογικό είναι.

πόσο μου έλειψες να ήξερες...

Ξέρω πάντα πως είσαι και τι σε βασανίζει.
Σε αισθάνομαι πάντα όταν είσαι κάπου κοντά …κι ας μη σ’ έχω δει…

παντοτινά

Κριαρίτσι
Μεσημέρι 12 Ιουλίου 2009
Για την Ε.

ο μικρός Δημητράκης ...κολλητός του Βλαστού!!

Ο μικρός Δημητράκης μπήκε στην κουζίνα όπου η μαμά του ετοίμαζε βραδινό.
Πλησίαζαν τα γενέθλιά του και σκέφτηκε ότι ήταν μια καλή ευκαιρία να πει στη
μαμά του τι δώρο ήθελε.
'Μαμά', είπε ο μικρός Δημητράκης 'θέλω ένα ποδήλατο για τα γενέθλιά μου'.
Ο μικρός Δημητράκης ήταν ένας φασαρτζής του κερατά. Και στο σχολείο και στο
σπίτι όλο μπελάδες δημιουργούσε...
Έτσι λοιπόν η μαμά του τον ρώτησε αν πιστεύει ότι το δικαιούται το δώρο.
'Φυσικά', είπε ο μικρός.
Η μαμά του, χριστιανή γυναίκα, ήθελε να βάλει τον γιο της να σκεφτεί τη
συμπεριφορά του όλο τον χρόνο που είχε περάσει.
Έτσι του είπε να πάει στο δωμάτιό του και να σκεφτεί πως φέρθηκε όλους τους
μήνες από τα προηγούμενα γενέθλιά του.
Και μετά, του είπε, να γράψει ένα γράμμα στον θεούλη και να εξηγεί γιατί
αξίζει το ποδήλατο!
Έτσι ο μικρός Δημητράκης πήγε στο δωμάτιό του και άρχισε να γράφει:
-ΓΡΑΜΜΑ 1ο-

Αγαπητέ Θεούλη
Ήμουν πολύ καλό παιδί φέτος και θάθελα ένα ποδήλατο για τα γενέθλιά μου.
Το προτιμώ κόκκινο.

Ο φίλος σου,

Δημητράκης

Ο Δημητράκης όμως ήξερε ότι αυτά που έγραψε δεν ήταν αλήθεια.

Δεν ήταν και τόσο καλό παιδί.

Έτσι, έσκισε το πρώτο γράμμα και ξανάρχισε.

-ΓΡΑΜΜΑ 2ο-

Αγαπητέ Θεούλη
Είμαι ο φίλος σου ο Δημητράκης.
Ήμουν καλό παιδί φέτος και θάθελα ένα κόκκινο ποδήλατο για τα γενέθλιά μου.

Σ' ευχαριστώ

Ο φίλος σου

Δημητράκης

Ήξερε όμως ότι ούτε αυτό ήταν αλήθεια.

Έτσι, έσκισε και αυτό το γράμμα και άρχισε ξανά.

-ΓΡΑΜΜΑ 3ο-

Αγαπητέ Θεούλη
Ήμουν εντάξει τη χρονιά που πέρασε.

Θα 'θελα ένα ποδήλατο για τα γενέθλιά μου.

Δημητράκης

Ο Δημητράκης ήξερε ότι ούτε αυτό το γράμμα μπορούσε να το στείλει στο Θεό.

Έτσι έγραψε το...

-ΓΡΑΜΜΑ 4ο-

Θεέ
Ξέρω ότι δεν ήμουν καλό παιδί φέτος.
Λυπάμαι πραγματικά.
Θα γίνω καλό παιδί όμως αν μου στείλεις ένα ποδήλατο για τα γενέθλιά μου.
Σε παρακαλώ....
Ευχαριστώ

Δημητράκης

Ο μικρός ήξερε όμως, ότι ακόμη κι αν έλεγε αλήθεια, αυτό το γράμμα δεν θα
του έφερνε το ποδήλατο. . ..

Τώρα πια ανησύχησε.
Πήγε στην κουζίνα και είπε στη μαμά του ότι ήθελε να πάει στην εκκλησία.
Η μαμά σκέφτηκε ότι το 'κόλπο' της είχε πιάσει, μια ς και είδε τον μικρό να
είναι σκεφτικός και λυπημένος.

'Πήγαινε, αλλά νά γυρίσεις γρήγορα'.

Ο Δημητράκης πήγε στην εκκλησία της γειτονιάς. Μπήκε μέσα κι έριξε μια ματιά
γύρω του να δει αν ήταν κανένας άλλος εκεί. Προχώρησε προς το ιερό και βρήκε
μια εικόνα της Παναγίας. Πολύ προσεκτικά την ξεκρέμασε και την έχωσε κάτι
από το παλτό του και έφυγε από την εκκλησία τρέχοντας.
Μπήκε γρήγορα στο σπίτι του, χώθηκε στο δωμάτιό του και πήρε μολύβι και
χαρτί.
-ΓΡΑΜΜΑ 5ο-

Θεέ

Έχω στα χέρια μου τη μάνα σου..

Αν θέλεις να την ξαναδείς, στείλε μου το ποδήλατο.

Ξέρεις ποιος.

Χωρίς όρια η βλακεία του Σουφλιά!

ποια προστασία του περιβάλλοντος και περιβαλλοντική πολιτική λέμε ότι δια στόματος του υπουργού ΠΕΧΩΔΕ ακούγεται τέτοιες βλακείες. Χθες στην συνεδρίαση της Βουλής στη συζήτηση περί ακύρωσης του έργου εκτροπής του Αχελώου με απόφαση του ΣτΕ, ο Σουφλιάς είπε:"ακυρώνεται ένα έργο επειδή εκεί αναπαράγεται η αρκούδα, τα κοράκια και άλλα πράγματα"!!!! Δηλαδή κύριε Σουφλιά να καταστρέψουμε ότι ελάχιστο απέμεινε για την 'κονόμα μερικών αυλικών σας???
Η οφειλή μας να προστατέψουμε ότι έχει απομείνει απο τον αφανισμό που έχει προκαλέσει η δική σας γενειά - παράταξη - παρεά - κλίκα τις τελευταίες δεκαετίες είναι καθαρά ηθική και δεν έχει, τουλάχιστον άμεσο, οικονομικό ανίκρυσμα.
Αν δε σας βολεύει τραβήξτε σπίτι σας!