Η ξεχασμένη δύναμη των λέξεων

Παρατηρώ πως όλο και περισσότερο η λέξεις ή οι φράσεις που χρησιμοποιούμε δεν ανταποκρίνονται στο πραγματικό μέγεθος αυτού που θέλουμε να πούμε ή να περιγράψουμε. Κάτι σαν τα δελτία ειδήσεων των 20:00 όταν μιλάνε για "ακραία καιρικά φαινόμενα"! Δηλαδή άν κάποια στιγμή μας κάνει πραγματικά ακραία φαινόμενα - όπως πέρα απ'τον Ατλαντικό - τότε πως θα το περιγράφανε?? Έτσι ακριβώς και με τις λέξεις. Ίσως γιατί θέλουμε να δώσουμε περισσότερη έμφαση στα λεγόμενά μας, ίσως γιατί θέλουμε να δραματοποιήσουμε περισσότερο μια κατάσταση που περιγράφουμε και ίσως για πολλούς ακόμη λόγους που σχετίζονται με την προσωπική ανασφάλεια του καθενός. Γεγονός είναι, πάντως ότι ελάχιστοι συνάνθρωποί μας πλεόν δίνουν προσοχή στις λέξεις που χρησιμοποιούν στον προφορικό λόγο τους με αποτέλεσμα οι ίδιες αυτές λέξεις (μαζί με το νόημά τους) να χάνουν μέρος της αξίας τους. Τυχαίνει συχνά να χρησιμοποιούμε λέξεις με τρομακτική εννοιολογική δύναμη για τελείως μικρά και ασήμαντα γεγονότα. Οι άνθρωποι με τους οποίου ς συναναστρέφεται κάποιος "συνηθίζουν" κατά μία έννοια τον προφορικό λόγο του με αποτέλεσμα όταν χρειαστεί να περιγραφούν πραγματικά σοβαρά πράγματα, αυτά να ηχούν περίπου με την ίδια βαρύτητα στο συνομιλιτή μας.
Προσπαθώ σχεδόν πάντα ενσυνείδητα να χρησιμοποιώ ακριβώς τις λέξεις που αρμόζουν σε αυτό που θέλω να πω και έχω δει αυτές τις διαφοροποιήσεις που προαναφέρω παραπάνω στα πρόσωπα με τα οποία συνδιαλλέγομαι...

γρήγορα ...πριν έρθει το τέλος του κόσμου!!!

Μια βόλτα στο κέντρο της "ερωτικής" Θεσσαλονίκης αρκεί για να αρχίσει κάποιος να υποψιάζεται διάφορα πράγματα. Ρωτώντας φίλους και γνωστούς και βλέποντας τον κόσμο στην αγορά της πόλης να περιφέρονται αλλόφρωνες για να προλάβουν τα πάντα πριν τις 24 Δκεμβρίου και ώρα 18:00, πιστεύει κανείς ότι έρχεται το τέλος του κόσμου. Ότι τίποτα πια μετά δε θα μπορεί να γίνει. Κάτι σαν τη μέρα της Κρίσεως ρε παιδί μου!! Λές και μετά τις 24 του Δεκέμβρη θα σταματήσει ξαφνικά η γη να γυρνά. Δε λέω, πολύ ωραίες οι γιορτές, μου αρέσουν πραγματικά, το ίδιο και η γιορτινή ατμόσφαιρα που δημιουργείται παντού, ασχέτως αν πολλές φορές είναι κιτς, υπερβολικά εμπορική ή κακόγουστη. Θεωρώ ότι τα Χριστούγεννα είναι μια πολύ ωραία ανάπαυλα στην καθημερινότητα μας και μας δίνονται ιδιαίτερες ευκαιρίες να δούμε τα πράγματα διαφορετικά.Τον κόσμο γύρο μας το διαμορφώνουμε ή τον επιλέγουμε εμείς, οπότε στο χέρι μας είναι ν θα μας αρέσει ή όχι.
Αρκεί να μην πέσουμε στην παγίδα των "πρέπει", στην οποία βέβαια έχω πέσει και'γω και σίγουρα όλοι μας...
Δεν είμαι της άποψης ότι για να περάσει κάποιος καλά τις γιορτές πρέπει ντε και καλά να έχει χρήματα και να τα ξοδέψει. Αν έχεις καλύψει τα βασικά, απο 'κει και πέρα αρχίζουμε να δημιουγούμε εικονικές καταστάσεις. Τι εννοώ? γνωρίζω αρκετά άτομα που η εικόνα που προσπαθούν να περάσουν προς τα έξω σχετικά με τις οικονομικές τους δυνατότητες δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την πραγματικότητα. Είναι αυτό που λένε: δήθεν. Όχι δεν το ανακάλυψα τώρα αυτό το φαινόμενο, απλά τώρα τις γιορτές είναι λίγο πιο έντονο και με αφορμή κάποιες συγκυρίες κοντινών μου προσώπων, το έζησα από λίγο πιο κοντά. Αν αφήναμε όλοι τη βιτρίνα που έχουμε βάλει γύρω μας να μας περιβάλει σίγουρα όχι μόνο τα Χριστούγεννα, αλλά όλες οι μέρες θα ήταν πιο όμορφες...

Του Μαγγίνα ...οι μαγγινιές!

Επίκαιρη ή όχι η αποκάλυψη για τα κατορθώματα του πρώην - πλέον - υπουργού απασχόλησης σχετικά με τα κατορθώματά του? Φύσικα και δεν πιστεύω ότι μέσα στην κυβέρνηση δεν ξέρανε για όλα αυτά! Ναι, αλλά τώρα όπως, όπως να τα κουκουλώσουμε γιατί δε συμφέρει. Με μια απλή έμμεση παραδοχή της διαφθοράς, που έχει τη μορφή αποδοχής της παραίτησης και που φτάνει ως πολύ ψηλά, τελειώνουμε το θέμα και πάμε παρακάτω σε αυτό που έχει σημασία για το "καλό του Ελληνικού λαού": τη μεταρρύθμιση στο ασφαλιστικό.
Δηλαδή αν κατάλαβα καλά, μέχρι τώρα το θέμα που αφορά το σύνολο του Ελληνικού λαού (το ασφαλιστικό)το χειριζόταν κάποιος που δεν άξιζε της εμπιστοσύνης του πρωθυπουργού???!!!
Κάποιος που αποδεδειγμένα έκανε λαμογιές και τώρα νιώθει θιγμένος?
Δεν ξέρω αν έχουμε αντιληφθεί τη σημασία του γεγονότος ή αν έχουμε συνηθίσει σε τέτοιες καταστάσεις είτε επι 20ετίας ΠΑΣΟΚ, είτε της μετέπειτα - τωρινής κυβέρνησης. Ο Καραμανλής καλά λέει για μηδενική ανοχή στη διαφθορά, αλλά πολύ φοβάμαι ότι στο τέλος δε θα έχει άλλους αναπληρωματικούς!!
Φυσικά και καλά να πάθουμε όταν εμείς τους ψηφίζουμε! Αυτός μια χαρά μάγκας είναι και να δείτε ότι σε μελλοντικό ανασχηματισμό πάλι πρώτο τραπέζι πίστα θα είναι! ...και στις επόμενες εκλογές πάλι θα τον ψηφίσουμε ...και πάει λέγοντας. Ατέλειωτη η ελληνική ιστορία με παρόμοιες καταστάσεις.
Α! και μια απορία που έχω: το αυθαίρετο που τελικά έχτισε θα κατεδαφιστεί...??

Γιατί σιωπά???

Το βράδυ του Σαββάτου σε δελτίο ειδήσεων άκουσα το τρομερό:"δεν μιλώ γιατί αν μιλήσω δε θα έχουν που να κρυφτούν".Η δήλωση προερχόταν από το στόμα το βουλευτή της Ν.Δ. Κεφαλογιάννη, ιστορικού στελέχους του εν λόγου κόμματος που πολιτέυεται στην Κρήτη και αφορούσε τις διασυνδέσεις της μαφίας των Ζωνιανών με "υψηλά πρόσωπα". Δηλαδή αν κατάλαβα καλά ο κ. Κεφαλογιάννης, - βουλευτής του Ελληνικού Κονοβουλίου - γνωρίζει, αλλά δεν μιλάει???????? Αν ακούει κάποιος εισαγγελέας μήπως μπορεί να τον ρωτήσει ΤΙ ακριβώς γνωρίζει, γιατί μάλλον για μαλάκες μας περνάνε!!!(δηλαδή σίγουρα και όχι μάλλον).
Η δήλωση πέρασε "ντούκου" όπως λένε και κανείς δεν κουνήθηκε. Γιατί άραγε? Όλα είναι ένα παζλ πολλών καμματιών τα οποία αν έχεις την υπομονή και την ψυχραιμία να τα συνδέσεις βγάζεις ωραία συμπεράσματα. Δεν μπορώ να καταλάβω για ποιο λόγο όμως η αστυνομία - που κατά τ'άλλα έχει τις άκρες της, εδώ δεν μπορεί να βρει την άκρη του νήματος... Είδωμεν

Όλοι μαζί ...για τη ΔΕΗ!!

Σάββατο 15 Δεκεμβρίου 2007 στις 12 το μεσημέρι ΑΣ ΣΤΕΙΛΟΥΜΕ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ:
ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ!!!!!!!!!
Ας κατεβάσουμε όλοι όλους τους διακόπτες στο σπίτι και στη δουλειά μας για 15 λεπτά μόνο. Ας κλείσουμε όλες τις συσκευές που καταναλωνουν ρεύμα μόνο για 15 λεπτά.
Η φωνή όλων μας να φτάσει εκεί που πρέπει.Η ξέφρενη άνοδος στις τιμές του ρεύματος πρέπει να σταματήσει. Ειδικά σε μια χώρα που μπορεί πολύ εύκολα να παράγει ρεύμα από εναλλακτικές πηγές, η παλαιολιθική νοοτροπία των αρμοδίων της πολιτείας (ΔΕΗ και κυβέρνηση) να κατασκευάζουν ακόμα και αυτή τη στιγμή εργοστάσια παραγωγής ηλεκτρικής ενέργεια από μαζούτ και λιγνίτη, προδιαγράφει το ενεργειακό μέλλον μας πολύ μελανό.

Ας διαδοθεί αυτό το μήνυμα και ας συμμετέχουμε όλοι.

Φίλοι ή "φίλοι"...?

Σίγουρα όλοι μας έχουμε άτομα κοντά μας και γύρω μας που ονομάζουμε φίλους. Επίσης σίγουρα όλοι μας έχουμε προδοθεί από φίλους.Μέ τη λέξη "φίλος" εννοώ την ουσιαστική και πραγματική έννοια της λέξης και όχι την ευκολία με την οποία τη χρησιμοποιούμε για κάποιο άτομο με το οποίο γνωριζόμαστε και έτυχε το τελευταίο χρονικό διάστημα να περνάμε καλά...
Στο συγκεκριμένο θέμα είμαι πολύ παράξενος και έχω εισπράξει μπόλικη κριτική από μια πραγματική φίλη μου.
Πριν από κάποιο διάστημα μια νεαρή και χαριτωμένη, πλην όμως αφελέστατη δεσποινής με την οποία μοιραζόμαστε τον ίδιο περίγυρο, με ρώτησε για 3 κοινούς μας φίλους - με την ευρεία έννοια του όρου - ποιούς από αυτούς θεωρώ αδερφικούς φίλους. Ένα υψηλότερο δηλαδή επίπεδο φιλίας!!! Η απάντηση μου προφανώς δεν της καλοέκατσε γιατί ίσως να μην την κατάλαβε, έχοντας στο μυαλό της πολλές ερμηνείες για τη φιλία... Κι όμως - όπως της είχα πει - τα πράγματα σ'αυτό το θέμα είναι εντελώς απλά.Το μόνο που χρειάζεται είναι ο χρόνος! Αυτός είναι ο μόνος κριτής και δοκιμαστής.
Έχω δει και ζήσει φιλίες που έδειχναν "αδερφικές" για πολύ καιρό, ξαφνικά όμως η κατάσταση και η συμπεριφορά άλλαζε και όταν έριχνες μια ματιά πίσω και έβαζες ένα διαφορετικό φόντο στην υπόθεση το αποτέλεσμα γινόταν πασιφανές.Το εν λόγο φόντο ακούει στη λέξη "συμφέρον". Συμφέρον σε οποιαδήποτε μορφή. Τέτοιες φιλίες υπάρχουν σε αφθονία και ευδοκιμούν στις μέρες μας όπου από παντού ψάχνουμε να κερδίσουμε.
Το τελευταίο διάστημα διαπιστώνω - με λύπη και θυμό - ότι για κανα δυό άτομα που θεωρούσα δικά μου, τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι. Λίγο τα προσωπικά του καθενός, λίγο τα συμφέροντα του καθενός, ξαφνικά αντιλήφθηκα ότι μόνο για δουλειές και εξυπηρετήσεις υπήρχα. Τότε είναι που συναισθηματικά τρως μια με τη βαριοπούλα στο δόξα πατρί. Βέβαια όπως πολύ σωστά λένε:ότι δε σε σκοτώνει, σε κάνει πιο δυνατό ...και έμπειρο.
Γελάω όταν βλέπω ξεκάθαρα πια στις (περίπου) φιλίες γύρω μου ποιές έχουν ημερομηνία (σύντομης) λήξης. Είναι βλέπεις το χάρισμα που αποκτάς όταν φας αρκετά σκατά...

Ας αναρωτηθούμε πότε ήμασταν εκεί για κάποιο φίλο μας να ακούσουμε αυτά που έχει να μας πει και όχι μόνο να του λέμε εμείς τα δικά μας. Όλο αυτό το σύστημα δουλεύει αμφίδρομα. Είμαστε εκεί για το φίλο ή τη φίλη και είναι εκεί για μας.

Γελοιότητα ή πραγματικότητα?

Καλημέρα σε όλους

Θα ήθελα να ξεκινήσω με άλλες λέξεις σήμερα, άλλα κάτι δε μ'αφήνει. Εξοργίστηκα όταν άκουσα χθες τον υπουργό ΠΕΧΩΔΕ να ευχαριστεί δημόσια και μάλιστα από το βήμα της Βουλής τις μεγάλες κατασκευαστικές εταιρίες για την προσφορά τους στη χώρα... Αυτούς δηλαδή που επι δεκαετίες τώρα είναι ένας κρίκος - και μάλιστα από του σπουδαιότερους - στην αλυσίδα του διεφθαρμένου κράτους. Αυτούς που έχουν εισπράξει αμέτρητα χρήματα παλλαπλάσια των υπηρεσιών και των έργων που προσέφεραν με την αμέριστη υποστήριξη των κυβερνήσεων των τελευταίων 50 ετών. Ξευτιλίζοντας το θεσμό του κοινοβουλίου, που έτσι κι αλλιώς με νύχια και με δόντια κρατιέται από την απόλυτη ξεφτίλα, το χρησιμοποιεί για να προβάλει το σπουδαίο έργο τους. Κύριε Σουφλιά, εάν δεν το ξέρετε οι εταιρίες που δημόσια ευχαριστήσατε, πληρώνονται γιαυτά που κάνουν. Και πληρώνονται μέσα από ομιχλώδεις διαδικασίες του παρακράτους που κάποιοι συντηρούν!!!
Πρέπει να αρχίσουμε να γινόμαστε πιο ενεργοί και ενοχλητικοί. Και λέγοντας ενοχλητικοί εννοώ να αντιδρούμε. Ο χειρότερος εχθρός των "βολεμένων" πολιτικών και του διαφθαρμένου κράτους είναι ο πολίτης που αντιδρά. Κάτι σαν το βιαστή και το θύμα του....
Η λύση είναι η αυτο-οργάνωση των πολιτών για την επίτευξη και διασφάλιση της αξιοπρέπειας στην καθημερινότητά μας. Όσα δεν είναι ικανός ο κρατικός μηχανισμός (δηλαδή οι ευχαριστούντες το παρακράτος πολιτικοί) να μας εξασφαλίσει πρέπει να τα εξασφαλίσουμε μόνοι μας. Είναι άξιο συγχαρητηρίων το ρεπορτάζ της τηλεόρασης του ΣΚΑΪ το βράδυ της Κυριακής 2/12 για τα κινήματα των ενεργών πολιτών στην αντιμετώπιση των καθημερινών προβλημάτων. Έτσι κι αλλιώς δεν κουνιέται φύλλο!! ΑΣ ΤΟ ΚΟΥΝΗΣΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ!
Υπάρχουν πολλοί τρόποι να βοηθήσουμε, να κινηθούμε να αντιδράσουμε. Αρκεί να το θέλουμε.

Δημοκρατική Ολιγαρχία ή ...ολιγαρχία της Δημοκρατίας?

Παιχνίδι με τις λέξεις ο τίτλος ή απλή πραγματικότητα? επανέρχομαι - εν μέρη -και στο σύτημα με το οποίο εκλέγουμε τις κυβερνήσεις μας γιατί έχει κι αυτό σημασία. Στις τελευταίες (δημοκρατικές) εκλογές πέρασε σχεδόν απαρατήρητο το γεγονός ότι είχαμε 25% αποχή του εκλογικού σώματος. Αυτό αν αναχθεί στο ποσοστό που χρειάστηκε το πρώτο κόμμα για να κάνει "αυτοδύναμη" κυβέρνηση σημαίνει ότι στο 100% του σώματος αυτό που αποφασίζει για το ποιος θα μας στίψει για τα επόμενα 4 χρόνια είναι το 31,5%.Δηλαδή?: η ολιγαρχεία!!!
Τώρα, για να μπούμε στην ουσία και να αφήσουμε τις εκλογικές αναλύσεις. Με εξαγριώνει το γεγονός ότι σε 35 χρόνια από τώρα (ανήκω στην περίφημη γενιά των 35ηδων) δεν ξέρω αν θα πάρω σύνταξη. Και όχι μόνο αυτό, αλλά η παιδεία πάει από το κακό στο χειρότερο (και προς αποκλειστική ιδιωτικοποίηση), η υγεία το ίδιο (και μόνο για τους έχοντες), τα εθνικά μα ς θέματα βγήκαν σαν τα αγγουράκια στον πάγκο της λαϊκης και πολλά άλλα. Για όλα αυτά αποφασίζει το 31,5%!!! Ας μου πει τώρα κάποιος πια η διαφορά από τη χούντα? Α! ξέχασα, αυτοί κυνηγούσαν τους κομμουνιστές. Αυτοί τώρα τι κυνηγάνε? τα κοιμισμένα κορόϊδα!!
Αν δεν βγούμε στο δρόμο, δεν βλέπω φως. Μια ζωή θα κυνηγάμε να πληρώσουμε τις δόσεις του επίγειου παραδείσου που με τόση υποκρισία χτίσαμε γύρο μας. Ας συνεχίσουν τα ξενυχτάδικα να είναι γεμάτα "πετυχημένους" Έλληνες που πληρώνουν το τραπέζι με το ταμείο ανεργείας... Ας συνεχίσουμε να προσκυνάμε για τα 700€... Ας συνεχίσουμε να ξεφτυλιζόμαστε οικογενειακώς για μια θέση στο δημόσιο.
Δύσκολο πράμα το βόλεμα. Όχι να το αποκτήσεις, αλλά να το χάσεις.
Πιστέυω ότι ξεκίνησε η ανατροπή αυτης της αρρωστημένης νοοτροπίας της μεταπολίτευσης. Βλέπω όλο και πιο συχνά σπουδαία σκεπτόμενους ανθρώπους. Που θα πάει, κάτι θα γίνει αδέρφια.

Καινούργιος στην "πιάτσα"

γειά χαρά,

πρώτη μου φορά στο χώρο ...και ελπίζω να μην πονάει όπως λένε η "πρώτη φορά".
Διάλλειμα από τη δουλειά για να φτιάξω το ιστολόγιο μου που από καιρό σκεφτόμουνα να κάνω. Αντε να δούμε...
Είδα ότι εδώ και 2 μέρες όλοι θυμήθηκαν το Στάυρο Λάλα. Όλοι οι "μεγαλοδημοσιογράφοι" που θάθελα να μου πουνε που σπουδάσανε να πάω και'γω ...για να γίνω ειδικός σε όλα! Δάκρυσα όταν άκουγα το Σταύρο (ας μου επιτρέψει τον ενικό, μιας και δεν γνωριζόμαστε) να μιλά και να λέει για την περιπέτεια των 14 χρόνων. Για ποιον άραγε? Η απάντησή του σε μια παρεμφερή ερώτηση του δημοσιογράφου ήταν ξεκάθαρη και ανατριχιαστική:για την πατρίδα!
Αλήθεια, ρε παιδιά, τι μετράει πια?η τσέπη μας? το βόλεμά μας?οι αρχές μας?οι αξίες?Ερωτήσεις που για τον καθένα από τους κατοίκους αυτής της χώρας έχουν διαφερετική απάντηση.
Του εύχομαι ολόψυχα να ξαναβρεί το δρόμο του και να σταθεί δυνατά όρθιος, γιατί τέτοιους ανθρώπους τους χρειαζόμαστε!