Παρασκευή 24 Ιανουαρίου 2014

Η αλλαγή του Έλληνα

Είναι αδιαμφισβήτητα τα μύρια κακά που έφεραν η κρίση, τα μνημόνια, η τρόικα και οι ντόπιοι λακέδες τους. Δε θέλω να σταθώ σε αυτά. Θέλω να σταθώ και σε κάποια, λίγα μεν, καλά δε που έφερε αυτή η κατάσταση. Ένα από αυτά τα καλά είναι ότι ο Έλληνας βγήκε από τη φούσκα μέσα στην οποία ζούσε και είχε φτιάξει το μικρόκοσμου του φαίνεσθαι του. Έγινε the hard way, αλλά έγινε. Βγήκε από τη φούσκα και τη ζεστασιά της μεζονέτας του στο δρόμο, σε πλατείες και γειτονιές. Οργανωθηκε σε συλλογικότητες και άρχισε να κινείται όπως είχε χρέος να κάνει αλλά δεν τον άφηνε η 48" led smart tv του. Αν προσέξατε μετά το 2008-09 με τα όσα άρχισαν να διαδραματίζονται, άρχισαν να ακούγονται οργανωμένες πλέον φωνές ομάδων πολιτών για τη διεκδίκηση των αυτονόητων σε αξιοπρέπεια, υγεία, παιδεία, καθημερινότητα. Αυτό το γεγονός είναι κάτι που το κράτος φοβάται πολύ και αυτό φαίνεται στο τι έχει αναπτυχθεί από αυτό για να το πολεμήσει. Να φοβήσει τον κόσμο με κατασταλτικές μεθόδους ασύγκριτης βαρβαρότητας, με καταπατήσεις συνταγματικών δικαιωμάτων, με βάναυση προσβολή και τρομοκράτησης της καθημερινότητάς μας. Από κάθε πλευρά το κράτος βάλλει τους πολίτες με μοναδικό σκοπό να καταπνίξει κάθε προσπάθεια για διεκδικήσεις. Για τα νεοελληνικά δεδομένα αυτό το επίτευγμα είναι ένα τεράστιο άλμα, γιατί μετέτρεψε ένα άβουλο καλοβολεμένο ανθρωπάκο σε έναν σκεπτόμενο και διεκδικητικό πολίτη, ή μήπως όχι...?