Δε θέλω να κρατήσει αυτό.
Αυτή η επιθυμία μου να μένω μακριά σου, που μόνο η λογική μου επιβάλλει.
Θέλω αυτή η άρνηση να κρατήσει όσο κρατάει η γραφή στην άκρη του κύματος πάνω στην άμμο, εκεί που σβήνει χωρίς άλλο με μιας…. Και το πετυχαίνω!
Όλα τα χιλιάδες σπαταλημένα χρόνια χωρίς εσένα ήρθαν και κρύφτηκαν στην αγκαλιά μου χτες βράδυ που σε κρατούσα με μόνο μάρτυρά μου τη φεγγαροφωτισμένη κορφή του Άθωνα…
Κατάφερα όμως να σου κλέψω και δυο - τρεις ανάσες, έτσι που μου μιλούσες και σε κράταγα. Κοντινές πολύ, δικές σου...Στις έκλεψα και τις έκρυψα βαθειά μέσα μου.

Γιατί συναντηθήκαμε?
Ποιος ορισμός προσπαθεί να αναιρέσει τη λογική? Γιατί ούτε
Τυχαίο, ούτε λογικό είναι.

πόσο μου έλειψες να ήξερες...

Ξέρω πάντα πως είσαι και τι σε βασανίζει.
Σε αισθάνομαι πάντα όταν είσαι κάπου κοντά …κι ας μη σ’ έχω δει…

παντοτινά

Κριαρίτσι
Μεσημέρι 12 Ιουλίου 2009
Για την Ε.